Het zou moeilijk zijn om iemand te vinden die echt gelooft dat de oorlog in Oekraïne wordt gevoerd, niet met Rusland, maar met kleine troepen van separatisten die strijden voor onafhankelijkheid. Als dat waar zou zijn, zou Rusland waarschijnlijk niet een van de belangrijkste partijen zijn in het zogenaamde Normandische format dat op 11 februari in Minsk werd gehouden en dat meer dan 16 uur duurde. (Voor een beoordeling van de vooruitzichten voor investeringen in Oekraïne voorafgaand aan de tweede ronde van Russische voorschotten, zie artikel: Is de Oekraïense schuld de moeite waard? )

Russen en Oekraïners delen een gemeenschappelijke afstamming, waarbij zelfs de Oekraïense taal heel erg lijkt op een dialect van de Russische taal. Waarom zijn deze broednaties dan bloedige vijanden geworden?

De oorsprong van de crisis tussen Oekraïne en Rusland gaat terug tot de Oranje Revolutie in november 2004, in de nasleep waarvan het buitenlands beleid van Oekraïne een belangrijke verschuiving in oriëntatie van Rusland naar het Westen heeft ondergaan. In die tijd deden duizenden Oekraïners demonstraties tegen de uitslag van de presidentsverkiezingen die officieel bevestigden dat Viktor Janoekovitsj tot volgende president van het land was gekozen. De demonstranten beweerden dat de uitslag van de verkiezingen frauduleus was vanwege massale schendingen van het protocol. Deze demonstranten steunden de kandidatuur van Viktor Joesjtsjenko, een politicus die meer naar het westerse beleid leunde. Zo verdeelden de massale protesten tijdens de 2 maanden van 22 november 1999 tot 23 januari 2005, de Oekraïense bevolking in twee delen: het westelijke deel, dat actief Joesjtsjenko ondersteunde, en het oostelijke deel dat de op Rusland gerichte politicus Janoekovitsj steunde. Sinds die tijd is er een impasse geweest tussen de westerse wereld en Rusland over dit strategische land. (Voor een achtergrond van de Russische economie, zie artikel: ^{Hoe Rusland zijn geld verdient - en waarom het niet meer doet.)}

^{Schijnbaar werd de eerste ronde van deze slag gewonnen door het westen na de verkiezing van Viktor Joesjtsjenko als president van Oekraïne als gevolg van herverkiezingen die werden gehouden na de nietigverklaring van de resultaten van de vorige verkiezingen. Joesjtsjenko volgde, zoals verwacht, een politieke koers die meer in overeenstemming was met het beleid van de} EU en de VS Zijn regering leek gericht op het verkrijgen van meer politieke onafhankelijkheid en meer samenwerking met de EU en andere westerse landen, in het bijzonder de hoop dat dit zou hebben geleid tot een grotere integratie van Oekraïne in de Europese en westerse gemeenschap. Blijkbaar was Rusland niet blij met deze ontwikkelingen en wilde hij alle mogelijke politieke middelen en macht gebruiken waartoe het toegang had om te voorkomen dat Oekraïne zich onder zijn politieke autoriteit zou begeven.De relatie van Oekraïne met Rusland bleef dus koud gedurende de periode van Joesjtsjenko.

Was Rusland betrokken bij de vergiftiging van Joesjtsjenko? De koude oorlog was zo duidelijk dat er geruchten waren dat Joesjtsjenko tijdens zijn verkiezingscampagne vergiftigd was met dioxine en dat Rusland verantwoordelijk was. Als deze aantijgingen waar zijn, zou het bevestigd worden dat Rusland bereid was zijn toevlucht te nemen tot extreme daden in zijn ontkenning van de overwinning van zijn westerse rivalen en het verlies van een van de landen onder zijn gezag. Revenge of Russia with the old figure - Janoekovitsj.

Joesjtsjenko kon dus niet worden herkozen voor een tweede termijn in de presidentsverkiezingen van 2010, waarvan werd bevestigd dat het eerlijk was door internationale waarnemers. Te voorspellen is dat met de verkiezing van Janoekovitsj de Oekraïens-Russische politieke relatie is hersteld. Rusland leek zijn gezag over Oekraïne te herstellen.

Associatieovereenkomst - Volgende stappen van de EU

De EU heeft een associatieovereenkomst aangeboden aan sommige Oost-Europese landen, namelijk Oekraïne, Azerbeidzjan, Armenië en Georgië, wat Rusland zeker van streek heeft gemaakt, omdat de ondertekening van een dergelijke associatieovereenkomst verder zou worden geïntegreerd deze landen naar de EU. Dit zou ook resulteren in de verzwakking van de Russische autoriteit over deze landen op de lange termijn.

Als gevolg van druk van de Russische regering weigerde de Oekraïense president, Janoekovitsj, de definitieve overeenkomst te ondertekenen en bood Rusland in plaats daarvan Oekraïne een plaats in de Custom Union - een organisatie gesticht door Rusland, Wit-Rusland en Kazachstan. De resulterende protesten als reactie op deze ontwikkelingen worden beschreven als een tweede Oranje Revolutie en leidden ertoe dat Janoekovitsj uit het land vluchtte. De Russische reactie was deze keer moeilijk - Rusland annexeerde de Krim, het grondgebied van de Oekraïne, en wordt, zoals eerder gezegd, ervan verdacht de strijdkrachten van separatisten te organiseren en te bewapenen die zich bezig hielden met vele bloedige acties, waaronder het schieten van een burgerluchtvaartuig dat toebehoort aan Malaysian Airlines. Een westerse coalitie reageerde op deze actie die aan Rusland is toegeschreven door economische sancties toe te passen, die in combinatie met de gevolgen van dalende olieprijzen de Russische economie bijna instortten. (Voor meer informatie over de gevolgen van deze sancties voor Rusland, zie het artikel:

Hoe de VS en Europese sancties Rusland beïnvloeden

.)

Normandische formaat onderhandelingen

Indelingen in het formaat van Normandië werden gehouden in Minsk, de hoofdstad van Wit-Rusland, op 11 februari 2015, om een ​​staakt-het-vuren tot stand te brengen tussen Oekraïense troepen en de "separatisten". De Franse president Francoise Hollande, de Duitse bondskanselier Angela Merkel, de Oekraïense president Petro Poroshenko en de Russische president Vladimir Poetin hebben meer dan 16 uur onderhandeld, waarna president Poetin verklaarde: " Het was niet de beste nacht in mijn leven, maar de morgen, denk ik, is het goed want we zijn erin geslaagd om het eens te worden over de belangrijkste dingen, ondanks alle moeilijkheden van de onderhandelingen ".De resoluties die voortkomen uit de onderhandelingen in het formaat van Normandië, vermelden echter niets over de Krim. Het lijkt erg moeilijk, zo niet onmogelijk, voor Oekraïne om de Krim terug te winnen, althans op korte termijn.

De bottom line

De acties van Oekraïense politici gericht op het verschuiven van de oriëntatie van de politieke koers en het beleid van de landen van Rusland naar het Westen veroorzaakten rampzalige resultaten voor het land, omdat het een deel van zijn grondgebied verloor en verwikkeld raakten in een burgeroorlog waarvan velen denken dat deze is aangewakkerd en bestuurd door Rusland. Het conflict heeft niet alleen de economie van het land geschaad, maar heeft ook de economie van de hele regio op directe en indirecte wijze negatief beïnvloed.