Verzekeringsmaatschappijen bieden producten die de meesten van ons nodig hebben en nemen daarbij veel van de risico's op zich die we niet willen. Verzekeringsmaatschappijen worden over het algemeen gezien als grote, relatief saaie financiële instellingen, maar ze zijn in feite bezig met het beschermen van anderen tegen financiële schade en risicobeheer. (Zie voor meer informatie: Het handboek Industrie: de verzekeringssector .)

Historisch gezien waren verzekeringsmaatschappijen gestructureerd als onderlinge maatschappijen, eigendom van de polishouders en uitsluitend ten behoeve van polishouders. Aan de andere kant zijn aandelenmaatschappijen eigendom van aandeelhouders en streven zij naar een zo hoog mogelijk rendement voor de aandeelhouders. In de afgelopen jaren zijn veel onderlinge bedrijven omgezet in aandelenbedrijven in een proces dat demutualisatie wordt genoemd. Omdat onderlinge bedrijven geen aandelen uitgeven aan het publiek, kunnen alleen aandelenbedrijven worden geïnvesteerd in de aandelenmarkt.

Verzekeringsmaatschappijen verkopen beleid dat belooft een uitkering aan de verzekeringnemer uit te betalen als tijdens de duur van het beleid een gedekte gebeurtenis plaatsvindt. Bij een levensverzekering zou de gedekte gebeurtenis de dood van de verzekerde betekenen. Met huiseigenaren verzekering kan dat een huisbrand, stormschade of diefstal zijn.

In ruil voor de verzekeringsdekking betaalt de verzekeringnemer de premies van de verzekeraar, die worden geïnvesteerd om winst te maken voor het bedrijf totdat ze nodig zijn om claims

Investeren in verzekeringsmaatschappijen

Verzekeringsmaatschappijen hebben unieke omstandigheden die hun analyse anders maken dan die van andere financiële instellingen zoals banken of geldverstrekkers.

Alle verzekeringsmaatschappijen hebben een reeks toekomstige verplichtingen die zij contractueel verplicht zijn uit te keren in het kader van een kwalificerend evenement. Dientengevolge moeten zij de ontvangen premies conservatief beleggen om een ​​gemakkelijke reserve aan liquide activa bij de hand te hebben om die claims uit te betalen. Portefeuillebeheerders van verzekeringsmaatschappijen maken gebruik van asset-liability management (ALM) door activa te matchen met verplichtingen; in plaats van het meer vertrouwde asset-only management dat erop gericht is het rendement te maximaliseren en het portefeuillerisico tot een minimum te beperken. (Zie voor meer informatie: Investeren in ziektekostenverzekeringsmaatschappijen .)

De portefeuilles van verzekeringsmaatschappijen bestaan ​​dan ook grotendeels uit vastrentende waarden zoals hoogwaardige obligaties uitgegeven door de Amerikaanse overheid of obligaties met een AAA-rating van grote ondernemingen.

Over het algemeen zijn er twee algemene soorten verzekeringsmaatschappijen buiten de gezondheidssector: levensverzekeringen en eigendoms- en ongevallenverzekeringen. Elk heeft speciale overwegingen die beleggers moeten overwegen.

Levensverzekeringsmaatschappijen

Bij het beoordelen van levensverzekeringsmaatschappijen is het belangrijk te weten dat overheidsverordening hen ertoe aanzet om een ​​inventaris van de activawaardering (AVR) te handhaven als buffer tegen substantiële verliezen van portefeuillewaarde of beleggingsopbrengsten.Daarom hebben deze bedrijven doorgaans minder financiële hefboomwerking op het werk dan andere soorten financiële instellingen. Dit levert potentiële waarderingsproblemen op, omdat dit impliceert dat verzekeraars activa waarderen tegen marktwaarde, maar verplichtingen tegen boekwaarde.

Actuariële wetenschappen hebben sterftetabellen ontwikkeld die zeer goed zijn in het bepalen van gemiddelde levensverzekeringsclaims die vervallen als polishouders overlijden. De omvang van deze verplichtingen is ook van tevoren bekend, omdat levensverzekeringspolissen zijn uitgegeven met vermelde uitkeringen bij overlijden die niet worden aangepast aan de inflatie. Aangezien zowel het bedrag als de verwachte timing van de verplichtingen redelijk goed gekend zijn, trachten deze bedrijven te beleggen in portefeuilles die overeenkomen met de omvang en de looptijd van die verplichtingen. Het bedrag van de excess return, of het bedrag waarmee activa de verplichtingen overschrijden, wordt het overschot genoemd. Het maximaliseren van de meerwaarde en stabiliteit zijn de belangrijkste doelstellingen van levensverzekeringsportefeuilles. Omdat levensverzekeringen meestal al vele jaren geen uitkering betalen, bestaat de beleggingsportefeuille van deze bedrijven vaak uit hoogwaardige obligaties met een looptijd van vele jaren.

Levensverzekeringsmaatschappijen moeten ook rekening houden met het risico van disintermediatie wanneer polishouders contante waarde opnemen (leningen opnemen tegen die contante waarde) van vast beleid waardoor de vraag naar liquiditeit uit de portefeuille toeneemt. Dit gebeurt meestal tijdens perioden met hoge rentetarieven. Tegelijkertijd zorgen hoge rentes ervoor dat de portefeuilles van verzekeraars dalen, omdat ze voornamelijk in obligaties beleggen en de koersen van obligaties dalen naarmate de rente stijgt. Deze combinatie van factoren kan leiden tot een verhoogde volatiliteit van het rendement en een groter risico tijdens periodes met hoge rentetarieven. (Zie voor meer informatie: 20 Beleggingen: Levensverzekeringen .)

Enkele van de grootste beursgenoteerde levensverzekeringsmaatschappijen zijn: MetLife (MET METMetlife Inc54. 63-1. 97% > Created with Highstock 4. 2. 6 ), Prudential (PRU PRUPrudential Financial Inc111 84-0.97% Created with Highstock 4. 2. 6 ), Genworth Financial (GNW GNWGenworth Financial Inc3 .43 + 1. 48% Created with Highstock 4. 2. 6 ), Lincoln National (LNC

Bovendien kunnen claims lang duren voordat ze zijn opgelost en uitbetaald.Het claimproces kan omstreden zijn en mogelijk jaren in geschillen doorgaan voordat de claim wordt betaald - als deze al wordt betaald.

Veel niet-levenpolissen dragen ook een inflatierisico, omdat het beleid de waarde van een item volledig zal vervangen, zelfs als dat item in de toekomst nominaal duurder wordt als gevolg van inflatie. Alles bij elkaar genomen, zijn zowel het tijdstip als het bedrag van de verplichtingen onzekerder dan voor levensverzekeringsbedrijven.

Verzekerings- en ongevallenverzekeringsmaatschappijen ondergaan ook een cyclus van acceptatiecycli of rentabiliteit, die doorgaans 3-5 jaar duurt. Tijdens een periode van intense zakelijke concurrentie worden de prijzen van het beleid verlaagd om het marktaandeel te behouden en marktaandeel te behouden (denk aan alle s die claimen de kosten van uw autoverzekering te verlagen). Vaak dalen de koersen van effecten in de portefeuille van de verzekeringsmaatschappij onder de duurzame niveaus en leiden ze tot verliezen doordat claims op polissen worden uitbetaald. Het bedrijf moet vervolgens portfolio-activa liquideren om de cashflow aan te vullen en aandelenkoersen kunnen dalen. Verzekeraars worden gedwongen om de prijzen van het beleid te verhogen en de winstgevendheid begint opnieuw te groeien, waardoor de deur wordt geopend voor hernieuwde concurrentie. Als gevolg hiervan zullen vastgoedschuldverzekeringsmaatschappijen de neiging hebben om te beleggen in een portefeuille van belastbare obligaties gedurende de periode van de cyclus waarin verliezen optreden en om te schakelen naar niet-belastbare obligaties zoals gemeentelijke obligaties gedurende periodes van positieve winst. (Zie voor meer: ​​

Winstc cycliciteit vertoont winstgevende trends

.) Enkele van de grootste vastgoed- en ongevallenverzekeringsmaatschappijen die zijn genoteerd aan beurzen waar beleggers aandelen kunnen kopen zijn: Allstate (ALL ALLAllstate Corp97 84-0 01%

Created with Highstock 4. 2. 6 ), Progressive (PGR PGRProgressive Corp50 15 + 1. 70% Created with Highstock 4. 2. 6 < ), Berkshire Hathaway (die eigenaar is van Geico en een aantal andere verzekeringsmaatschappijen), Travellers (TRV TRVTravelers Companies Inc133. 32-1. 02% Created with Highstock 4. 2. 6 ) en Zurich (ZURVY: OTC). De bottom line Het kennen van de bijzondere omstandigheden waarin verzekeringsmaatschappijen actief zijn, helpt bij het evalueren of een beursgenoteerde verzekeringsmaatschappij al dan niet een goede investering is en of de economische omgeving bijdraagt ​​aan de winstgevendheid van deze bedrijven. Omgevingen met een hoge rentestand kunnen nadelig zijn voor levensverzekeringsbedrijven, omdat zij het risico lopen van disintermediatie. Verzekerings- en ongevallenverzekeringsmaatschappijen zijn onderworpen aan de eb en vloed van de winstgevendheidscyclus. In staat zijn te herkennen wanneer de economie van deze industrieën aan het veranderen is, kan dienovereenkomstig signalen kopen of verkopen. Ook rekening houdend met de looptijd en looptijden van de obligaties in de portefeuilles van verschillende soorten verzekeringsmaatschappijen kan helpen bepalen hoe de verandering in de rente elk effect zal sorteren.