a:

Het LIBOR-schandaal was de systematische manipulatie van de door banken gerapporteerde daggeldrente om de waarde van obligaties en derivaten op de bankbalansen te verhogen. Nadat het schandaal werd blootgelegd door de Financial Times, zijn er belangrijke hervormingen doorgevoerd om ervoor te zorgen dat LIBOR nog steeds een nuttige economische indicator is als een maatstaf voor financiële stress.

De belangrijkste hervorming was de overdracht van toezicht door de British Bankers 'Association naar U. K.-toezichthouders. Onafhankelijke hoorzittingen en onderzoeken werden uitgevoerd door Duitsland, de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk, met verschillende straffen op de betrokken banken. Regelgeving werd ook voorgesteld; veel van deze blijven als voorstellen die door het politieke proces moeten gaan voordat ze wet worden.

Het LIBOR-schandaal verhinderde dat de markt goed functioneerde. Door een lagere LIBOR te bieden dan waar was, duwden banken bewust het risicovrije rendement. Kleine veranderingen in deze koers kunnen grote gevolgen hebben voor de prijs van derivaten en obligaties. Veel van deze zijn relatief illiquide en worden niet verhandeld, dus prijsdetectie moet komen via mechanismen zoals LIBOR. Door de LIBOR lager te plaatsen dan wat waar was, werd de activabasis van banken opgeblazen, waardoor hun balans en financiële cijfers er sterker uitzien.

Globale regelgevers zijn het eens over bepaalde voorschriften om herhaling van dit schandaal te voorkomen. Deze omvatten het indienen van banken bij LIBOR op basis van geregistreerde transacties, het publiceren van tarieven die banken na drie maanden bij LIBOR hebben ingediend en strenge punitieve straffen voor overtredende banken. Het doel van deze aanbevelingen is om herhaling te voorkomen en dit gedrag voldoende te bestraffen om banken zelfbewaking serieuzer te laten nemen.