Het handelen in ruwe olie maakt gebruik van een hoge mate van hefboomwerking. Het is mogelijk voor degenen die ruwe olie futures verhandelen om aanzienlijke hoeveelheden geld te verdienen en te verliezen in een zeer korte periode van tijd. De prijs van ruwe olie is berucht om zijn volatiliteit. Het kan gemakkelijk 5 tot 10% verplaatsen in een enkele handelssessie. Ruwe olie is met name gevoelig voor het doorbreken van politiek en economisch nieuws, evenals voor wekelijkse opslag- en productierapporten.

Trading olie futures brengt een aanzienlijk risico met zich mee. Een belegger moet mogelijk een margestorting uitvoeren als een functie tegen hem indruist of de positie met verlies kan worden geliquideerd. Er zijn echter een aantal strategieën die de hoeveelheid kapitaal die risico loopt kunnen bepalen. Beleggers die willen beleggen in ruwe olietoekomst, moeten begrijpen hoe ze werken en wat de risico's zijn.

Informatie over specificaties voor ruwe olie

Een futures-contract is een overeenkomst om een ​​specifieke grondstof of een ander financieel instrument tegen een vooraf bepaalde prijs in de toekomst te kopen of verkopen. Futures-contracten zijn gestandaardiseerd, waardoor ze op een beurs kunnen worden verhandeld. Sommige futures-contracten worden afgewikkeld door levering van het fysieke activum en andere worden contant verrekend volgens de uiteindelijke prijs van het contract.

Een termijncontract voor ruwe olie vertegenwoordigt 1, 000 vaten olie, af te leveren op een bepaald moment in de toekomst, afhankelijk van de contractmaand. Een verhuizing van $ 1 in de prijs van het oliecontract staat gelijk aan $ 1, 000. Stel dat een belegger lang één contract van ruwe olie kost voor $ 50. Als de olieprijs naar $ 48 gaat, staat de investeerder achter de $ 2.000 op de positie.

De contracten worden verhandeld op de New York Mercantile Exchange (NYMEX) -beurs. Er zijn futurescontracten op zowel lichte zoete ruwe olie als Brent ruwe olie. Beide contracten worden afgewikkeld door fysieke levering van de olie. De meeste beleggers willen niet verantwoordelijk zijn voor de fysieke levering van deze veel ruwe olie. Beleggers moeten daarom letten op contractlevering en vervaldatums. Een belegger moet de positie naar een andere maand verleggen of anders de positie vóór expiratie afsluiten.

Marges voor handel in olie-futures

Termijncontracten brengen het gebruik van marge voor handel met zich mee. De belegger moet een percentage van de waarde van het contract op zijn rekening plaatsen om een ​​positie te openen; dit staat bekend als de initiële marge. De marge dient als een financiële garantie dat de koper of verkoper van het contract verplichtingen uit hoofde van de voorwaarden van het contract zal nakomen. De initiële marge op een licht zoete oliecontract is ongeveer $ 4,500 vanaf oktober 2015. Dit vertegenwoordigt ongeveer 10% van de waarde van een olie-futures-contract. De initiële marges kunnen door de wisselkoers worden gewijzigd afhankelijk van de prijs en de volatiliteit van de onderliggende grondstof.

De belegger moet voldoende geld op de rekening houden om de positie te behouden. Dit staat bekend als het bedrag van de onderhoudsmarge, dat over het algemeen een beetje lager is dan het bedrag van de initiële marge. Als de waarde van het account daalt onder het bedrag van de onderhoudsmarge, ontvangt de belegger een margestorting. Een belegger moet meer geld op de rekening plaatsen om de margestorting te ontvangen en de positie te behouden of anderszins de positie te sluiten met verlies, wat een risico is voor de handel in futures.

Olie gespreid beleggen

Een optie voor beleggers is mogelijk om agendaspreads in olie te ruilen. Een agendaspread is het kopen en verkopen van twee contracten voor olie met leveringen in verschillende maanden. Een belegger kan bijvoorbeeld een oliecontract voor december kopen en het tegelijkertijd voor juni verkopen. De belegger probeert te profiteren van de olieprijs in december, ten opzichte van de olieprijs in juni. Als de contractmaanden verder weg zijn, is er een grotere potentiële volatiliteit van de spread. Agendaspreads vereisen mogelijk minder marge dan alleen het kopen of verkopen van een enkel olie futures-contract. De initiële marge die vereist is om een ​​oliecontract van december 2015 te kopen en een oliecontract van mei 2016 te verkopen, is bijvoorbeeld $ 850 vanaf oktober 2015. Dit is een veel lagere margevereiste dan het kopen of verkopen van een oliecontract voor futures. Er is veel liquiditeit in olie-spreads, dus ze zijn gemakkelijk te verhandelen. Deze spreads worden verhandeld door olieproducenten, speculanten en grondstoffenfondsen die hun posities laten rollen.

De reden voor de eis met een lagere marge is dat er hypothetisch minder volatiliteit is in de beweging van het prijsverschil tussen de twee contracten. Als er een onverwachte politieke of economische gebeurtenis plaatsvindt die de olieprijs beïnvloedt, is de kans groot dat de prijzen van de oliecontracten enigszins zullen stijgen en dalen. Er is echter nog steeds een aanzienlijk risico voor de handel in spreads op olie-kalender; prijzen tussen contractmaanden hebben de potentie om grote stappen te zetten. Een belegger kan nog steeds veel geld verliezen door olie-spreads te verhandelen en kan worden verplicht om margestortingen te doen als een functie tegen hem indruist.

Option spreads

Er is ook een zeer actieve markt voor opties op olietermijncontracten. Een belegger kan zijn risico wellicht beheren door gedekte verticale optiespreads op olie te kopen of verkopen. Een belegger kan bijvoorbeeld geloven dat de olieprijs zal stijgen van $ 50 naar $ 55 op het oliecontract in december. De belegger kon de call-optie van $ 50 kopen en tegelijkertijd de $ 55 call-optie verkopen voor een netto premie van $ 750. Dit staat bekend als een debit spread, omdat de belegger de premie betaalt om de spread vast te houden.

Het maximale bedrag dat de belegger op de positie kan verdienen is $ 5, 000 minder dan de $ 750 aan premie die is betaald voor de spread, minus de commissies en andere kosten. De belegger kan niet meer verliezen dan de $ 750 aan betaalde premie plus de commissies en kosten. Deze spread geeft de belegger de mogelijkheid om de hoeveelheid kapitaal te bepalen die hij op het spel riskeert.

Een investeerder die bearish is wat betreft de olieprijs, kan de handel omkeren. De belegger zou de $ 50 call-optie kunnen verkopen en de $ 55 call-optie kunnen kopen voor een netto krediet van $ 750, minus commissies en kosten. Dit wordt een credit spread genoemd, aangezien de belegger de $ 750 als een tegoed op zijn rekening ontvangt. Als de olieprijs lager is dan $ 50 op de vervaldatum van de optie, mag de belegger het volledige bedrag van de verkochte premie behouden. De belegger kan niet meer geld verdienen dan dit bedrag. Als de olieprijs bij expiratie echter boven de $ 55 ligt, verliest de belegger $ 5, 000 minder dan de $ 750 die hij voor de premie heeft ontvangen, plus de commissies en kosten. Dit is het maximum dat de belegger kan verliezen, wat nog steeds een aanzienlijk bedrag is. Het voordeel van dit type optiestrategie is dat het voordeel heeft van tijdverval, dat wil zeggen het verlies van de optiewaarde in de richting van de vervaldatum.