Inflatie wordt gedefinieerd als een aanhoudende stijging van het algemene prijsniveau voor goederen en diensten. Het wordt gemeten als een jaarlijkse procentuele stijging zoals gerapporteerd in de Consumenten Prijs Index (CPI), in het algemeen maandelijks opgemaakt door het Amerikaanse Bureau of Labor Statistics. Naarmate de inflatie stijgt, de koopkracht daalt, de vaste activa worden beïnvloed, bedrijven hun prijzen van goederen en diensten aanpassen, de financiële markten reageren en de samenstelling van de beleggingsportefeuilles van invloed is.

Zelfstudie: Alles over inflatie

De inflatie, tot op zekere hoogte, is een feit in het leven. Consumenten, bedrijven en beleggers worden beïnvloed door een opwaartse trend in de prijzen. In dit artikel bekijken we verschillende elementen in het beleggingsproces die worden beïnvloed door de inflatie en laten we u zien waar u op moet letten.
Financiële rapportage en veranderende prijzen
In de periode van 1979 tot 1986 experimenteerde de Financial Accounting Standards Board (FASB) met "inflatieboekhouding", die vereiste dat ondernemingen aanvullende constante dollar- en huidige kostenberekeningsinformatie opnemen (geen accountantscontrole toegepast) ) in hun jaarverslagen. De richtlijnen voor deze aanpak zijn uiteengezet in Statement of Financial Accounting Standards No. 33, waarin werd gesteld dat "inflatie historische kostenrekeningen doet blijken om illusionaire winsten te tonen en erosie van kapitaal te maskeren."

Met weinig bombarie of protest werd SFAS No. 33 in 1986 stilletjes ingetrokken. Niettemin moeten serieuze beleggers een redelijk inzicht hebben in hoe prijswijzigingen financiële overzichten, marktomgevingen en beleggingsrendementen kunnen beïnvloeden.

Jaarrekening van ondernemingen
In een balans worden vaste activa - materiële vaste activa - gewaardeerd tegen hun inkoopprijzen (historische kosten), die mogelijk aanzienlijk ondergewaardeerd zijn in vergelijking met de huidige marktwaarde van de activa. Het is moeilijk te generaliseren, maar voor sommige bedrijven kan dit historische / huidige kostenverschil worden toegevoegd aan de activa van een bedrijf, wat het eigen vermogen van het bedrijf zou vergroten en de verhouding schuld / eigen vermogen zou verbeteren.

Wat de grondslagen voor financiële verslaggeving betreft, passen bedrijven die de LIFO-inventariswaarde (last-in, first-out) hanteren, beter aan bij kosten en prijzen in een inflatoire omgeving. Zonder in te gaan op alle boekhoudkundige bijzonderheden, onderschat LIFO de voorraadwaarde, overschat de kostprijs van de verkopen en verlaagt daarom de gerapporteerde inkomsten. Financiële analisten zijn geneigd de bescheiden of conservatieve impact op de financiële positie en inkomsten van een bedrijf te waarderen die worden gegenereerd door de toepassing van LIFO-waarderingen, in tegenstelling tot andere methoden zoals first-in, first-out (FIFO) en gemiddelde kosten. (Lees voor meer informatie Voorraadwaardering voor beleggers: FIFO en LIFO .)

Mark et Sentiment
Elke maand wordt de U.S. Bureau of Labor Statistics rapporteert over twee belangrijke inflatie-indicatoren: de consumentenprijsindex (CPI) en de producentenprijsindex (PPI). Deze indexen zijn de twee belangrijkste metingen van respectievelijk de retail- en wholesale-inflatie. Ze worden nauwlettend in de gaten gehouden door financiële analisten en krijgen veel media-aandacht.

De CPI- en PPI-releases kunnen de markten in beide richtingen verplaatsen. Beleggers lijken niet op een opwaartse beweging te letten (lage of matigende inflatie gerapporteerd) maar maken zich erg ongerust wanneer de markt daalt (hoge of versnellende inflatie gemeld). Het belangrijkste om te onthouden over deze gegevens is dat het de trend is van beide indicatoren over een langere periode die relevanter is voor beleggers dan enige afzonderlijke release. Beleggers worden geadviseerd deze informatie langzaam te verwerken en niet overdreven te reageren op bewegingen van de markt. (Lees voor meer informatie De consumentenprijsindex: een vriend voor beleggers .)

Rentetarieven
Een van de meest gemelde problemen in de financiële pers is wat de Federal Reserve doet met rentetarieven . De periodieke vergaderingen van het Federal Open Market Committee (FOMC) zijn een belangrijk nieuwsevenement in de investeringsgemeenschap. De FOMC gebruikt de richtkoers van de federale fondsen als een van de belangrijkste instrumenten voor het beheer van de inflatie en het tempo van de economische groei. Als de inflatoire druk aan het toenemen is en de economische groei versnelt, zal de Fed de streefrente voor fed-funds verhogen om de kosten van het lenen te verhogen en de economie te vertragen. Als het tegendeel zich voordoet, zal de Fed zijn streefrente lager drukken. (Lees voor meer informatie De Federal Reserve .)

Dit is allemaal logisch voor economen, maar de aandelenmarkt is veel gelukkiger met een omgeving met een lage rente dan een hoge, wat zich vertaalt in een lage tot matige inflatoire vooruitzichten. Een zogenaamde "Goudlokje" - niet te hoog, niet te laag - inflatie biedt de beste tijden voor aandelenbeleggers.

Toekomstige koopkracht
Algemeen wordt aangenomen dat aandelen, omdat bedrijven hun prijzen voor goederen en diensten kunnen verhogen, een betere indekking tegen inflatie zijn dan vastrentende beleggingen. Voor obligatiebeleggers, de inflatie, ongeacht het niveau, weg te vagen op hun opdrachtgever en vermindert de toekomstige koopkracht. De inflatie is tamelijk tam in de recente geschiedenis; het is echter twijfelachtig of beleggers deze omstandigheid als vanzelfsprekend kunnen beschouwen. Het zou voor de meest conservatieve beleggers verstandig zijn om een ​​redelijk niveau van aandelen in hun portefeuilles te handhaven om zichzelf te beschermen tegen de erosieve effecten van inflatie. (Zie voor gerelateerde literatuur De gevolgen van inflatie beperken .)

Conclusie
Inflatie zal altijd bij ons zijn; het is een economisch feit van het leven. Het is niet intrinsiek goed of slecht, maar het heeft zeker invloed op de investeringsomgeving. Beleggers moeten de impact van inflatie begrijpen en hun portefeuilles dienovereenkomstig structureren. Eén ding is duidelijk: afhankelijk van persoonlijke omstandigheden moeten beleggers een mix van aandelen- en vastrentende beleggingen behouden met voldoende reëel rendement om inflatoire kwesties aan te pakken.