Aandelen zijn niet het enige spel in de stad als het gaat om opkomende markten. De breedte en diepte van de vastrentende categorie is in de loop van de tijd gegroeid en de schuld van opkomende markten is een zelfstandige eigen beleggingsklasse geworden. In dit artikel bekijken we de kleurrijke geschiedenis van schulden in opkomende markten en bespreken we wat potentiële beleggers moeten overwegen voordat ze kopen. (Zie voor achtergrondinformatie Wat is een opkomende markteconomie? )

Fixed Income Market Fixed income omvat verschillende schuldverplichtingen: obligaties, leningen, bankdepositocertificaten en handelspapier, onder andere.

Het verenigende kenmerk van deze producten is een wettelijke, contractuele verplichting voor de uitgevende entiteit om de crediteur een aangegeven rentevoet plus het volledige geïnvesteerde bedrag over een bepaalde periode te betalen. Deze contractuele verplichting maakt vastrentende waarden tot een activaklasse met een lager risico vergeleken met aandelen. Uitgevende instanties zijn onder meer soevereine en gemeentelijke overheden, overheidsinstellingen, bedrijven en Special Purpose Vehicles (SPV's) die worden ondersteund door activa zoals hypotheken, autoleningen of creditcardvorderingen (zogenaamde asset backed-securities). (Voor meer informatie over deze effecten, zie Achter de schermen van uw hypotheek en Waarom stijgen de hypotheekrente )

De meeste verhandelbare vastrentende effecten hebben een kredietkwaliteitsclassificatie van een ratingbureau zoals Moody's of Standard & Poor's. De rating helpt beleggers de kredietwaardigheid van een individuele obligatie te beoordelen, of de waarschijnlijkheid dat het zijn contractuele betalingsverplichtingen zal nakomen zonder achterstallige betalingen of wanbetaling. (Zie voor meer informatie Wat is een bedrijfskredietbeoordeling? )

Volgens de Bank for International Settlements bedroeg de omvang van de wereldwijde obligatiemarkt $ 82. 2 biljoen in 2009, waarmee het 's werelds grootste investeringsmarkt is. Meer dan de helft van dat cijfer is buiten de VS uitgegeven schuld. Ter vergelijking: de omvang van de wereldmarkt voor aandelen wordt geschat op ongeveer $ 36 biljoen. De groei van de obligatiemarkt is afkomstig van een aantal bronnen, waaronder een toename van het aantal nieuwe producttypen en een toename van het aantal landen dat in staat is om de internationale markten voor staatsobligaties en bedrijfsobligaties aan te boren. Deze landen, waarvan vele nu beschikken over ratings van beleggingskwaliteit, hebben een kleurrijk verleden dat het verhaal vertelt van hoe de schulden van opkomende markten zijn huidige vorm hebben bereikt. (Voor gerelateerde informatie, zie The Bond Market: A Look Back .)

Crisis en kansen Schuld van opkomende markten vindt zijn oorsprong in de jaren 1970, toen multinationale banken in de VS en Europa actieve kredietverstrekkers waren van de regeringen van ontwikkelingslanden, met name in Latijns-Amerika . De deelnemers noemden dit de schuldmarkt van de LDC (minder ontwikkelde landen).

Aan het einde van de jaren '70 en het begin van de jaren 80 ondervond de wereldeconomie moeilijkheden als gevolg van torenhoge olieprijzen, dubbele cijfers en hoge rentetarieven. Deze factoren leidden ertoe dat een aantal MOL's achteropkwam op hun verplichtingen inzake externe schuldendienst en culmineerde in de Mexicaanse schuldencrisis van 1982, toen de Mexicaanse regering een moratorium op de rentebetalingen bekendmaakte. Andere landen volgden en de multinationale banken bevonden zich op een stapel niet-presterende activa.

Uit deze crisis kwam echter een nieuwe kans; Amerikaanse en Europese banken begonnen hun niet-presterende leningen om te ruilen en tegen het eind van de jaren 80 was deze praktijk uitgegroeid tot een redelijk systematische markt, waarvan het Brady-plan in 1989 werd genoemd (vernoemd naar de toenmalige U.S-minister van Financiën Nicholas Brady).

De op Brady gebaseerde obligatiemarkt was een vroeg stadium van securitisatie: het creëren van verhandelbare effecten ondersteund door specifieke activa en kasstromen. Banken konden hun uitstaande LDC-leningen omzetten in Brady-obligaties, die verhandelbare instrumenten waren die luidden in USD en die werden gedekt door Amerikaanse schatkistobligaties. Hierdoor konden de banken de niet-presterende leningen op hun balans systematisch noteren. Mexico gaf de eerste Brady-obligatie uit in 1990 en de markt groeide naar $ 190 miljard, wat 13 landen vertegenwoordigde in de eerste zes jaar.

Globalisering en besmetting Rond de tijd dat het Brady-plan werd gevormd, onderging de wereldeconomie seismische veranderingen. De Berlijnse Muur kwam ten val en de economieën van Oost-Europa en de voormalige Sovjet-Unie sloten zich aan bij de wereldpartij. China, India en de markten van Zuidoost-Azië evolueerden snel naar snelgroeiende, welvarende economieën. Naarmate deze landen in omvang en kredietwaardigheid groeiden, namen ook de wereldwijde schuld- en aandelenmarkten toe. Portefeuillekapitaal vloeide vrijelijk van de ontwikkelde markten van Noord-Amerika, Europa en Japan naar opkomende markten, een opvolger van de MOL. Veel van deze beleggingen waren speculatief en omvatten hedgefondsen en anderen die willen profiteren van het potentiële rendement van deze liberaliserende markten.

De liberalisering is echter in veel gevallen op de voorgrond getreden, aangezien de marktgroei de implementatie van een solide juridische en economische infrastructuur voorbijstreefde. Zwakke banksystemen en tekorten op de lopende rekening maakten deze landen kwetsbaar voor externe schokken. Dit werd duidelijk in de zomer van 1997 toen de Thaise munteenheid, de Thaise baht, door meer dan de helft werd afgeschreven; de Koreaanse won volgde kort daarna, met een duik van 70%. (Kijk voor gerelateerde informatie op Current Account Deficits .)

Onzekerheid als gevolg van de valutaschokken leidde tot massale kapitaalvlucht uit de regio, waardoor de lokale obligatie- en aandelenmarkten een duik namen. Helaas is de crisis niet gestopt aan de grenzen van Aziatische landen. Beleggers zagen opkomende markten als een enkele beleggingscategorie en behoedden hun bezittingen in Oost-Europa en Latijns-Amerika en Azië in een massale vlucht naar kwaliteit.De situatie liep van kwaad tot erger toen de Russische regering in augustus 1998 zijn uitstaande schuldverplichtingen niet nakwam. Dit veroorzaakte een enorme wereldwijde financiële dislocatie, waaronder de welbekende meltdown van het omvangrijke hedgefonds Long Term Capital Management in het najaar van 1998. (Te leren lees meer Massive Hedge Fund Failures .)

Road to Recovery
Ondanks de besmetting van de jaren negentig en de aanhoudende problemen begin 2000 in Argentinië, Brazilië en elders, deden de opkomende schuldmarkten niet instorten. Sterker nog, velen genoten van een solide groei na 2002 met eeuwigdurende sterke aandelenmarkten, versterking van de staatsschuldratings en economische groei. Veel van de landen die tekorten op de lopende rekening hadden in de jaren '90 (tekorten gepaard gaande met hoge inflatie en zwakke binnenlandse financiële posities) stapten in deze periode over in handelsoverschotten en bouwden aanzienlijke deviezenreserves op. Landen zoals Brazilië, die toelieten dat de valuta drijft, hebben hun lokale valuta's dramatisch zien appreciëren ten opzichte van de Amerikaanse dollar.

Beleggen in schuldpapier van opkomende markten
Een van de belangrijkste factoren bij het beslissen of u in schulden van opkomende markten wilt beleggen, is welk risico u wilt nemen. Deze markten bieden een mix van soevereine, gemeentelijke, zakelijke en gestructureerde schulden, net als ontwikkelde markten. Het aanbod is onderverdeeld in binnenlands en extern, waarbij de eerste betrekking heeft op lokale valuta en de laatste luidt in Amerikaanse dollars of een andere ontwikkelde valuta.

Schuld van opkomende markten is een gemakkelijk toegankelijke beleggingscategorie via beleggingsfondsen. Bekende fondsbeheerders zoals PIMCO, Alliance Bernstein, Western Asset Management en DWS Scudder bieden fondsen die toegang bieden tot verschillende landen en productsoorten. PIMCO biedt bijvoorbeeld drie verschillende schuldfondsen van opkomende markten, die elk een andere focus hebben: lokale valuta (binnenlandse) obligaties, in Amerikaanse dollar luidende obligaties, en een mix van directe valutaposities met gediversifieerde obligaties, leningen en andere instrumenten. Beleggingsfondsen stellen particuliere beleggers in staat deel te nemen in een activaklasse die anders moeilijk toegankelijk of diversifiërend zou zijn. Obligaties handelen niet zoals aandelen, en het proces van beleggen in individuele effecten kan duur, tijdrovend en complex zijn. (Zie voor meer informatie Bonding Funds evalueren: Keeping It Simple .)

Conclusies Schulden op de opkomende markten zijn voortgekomen sinds de crises van de jaren '80 en '90. Verbeterde wettelijke, regelgevende en economische klimaten in veel landen in Azië, Latijns-Amerika, Oost-Europa en elders hebben een zekere mate van stabiliteit op deze markt gebracht. Inzicht in hoe deze markten evolueerden en bekend werden met het aanbod op de kapitaalmarkten van vandaag, kan beleggers helpen om zich meer op hun gemak te voelen met deze beleggingscategorie en de potentiële rol in een portefeuille.