Vraag een vriend bij een bedrijf in Wall Street naar de hit van het kaskrakers The Wolf of Wall Street en steun voor een van die zure gezichten die suggereren dat er een stank in zit de Kamer. Die seks-geobsedeerde, drugsgebruikende criminelen die investeerders hebben opgelicht in Martin Scorsese's grootste en meest succesvolle film hebben niets gemeen met de verfijnde beleggingsprofessionals die zaken doen op het echte Wall Street, zij zullen het je vertellen.

Op Wall Street gooien mensen immers geen midgets naar doelen in het midden van de beursvloer. Ze verkopen ook geen schokkende penny-aandelen van waardeloze bedrijven, hoewel ze wel een talent hebben voor het verkopen van producten met een grote provisie, gevuld met tijdbom-investeringen. Ze doen niet al die drugs en hebben al dat seks; wie zou de tijd kunnen vinden dat je zo druk bent met het vinden van investeringen die in het belang van de klant zijn?

Om te kopen in het argument van Wall Street: "we zijn klasseer dan ze zijn", moet je een aantal ongemakkelijke feiten over het hoofd zien. De belangrijkste lobbygroep van Wall Street, de Securities Industry and Financial Markets Association, probeert al een aantal jaren voorstellen af ​​te zwakken die beursmakelaars dwingen om de belangen van hun klanten voorop te stellen - een zogenaamde fiduciaire plicht.

Beleggingsadviseurs werken al volgens een fiduciaire norm, maar verkopers van verkopers, die zichzelf vaak 'adviseurs' noemen, volgen de wet als ze alleen iets aanbevelen dat 'geschikt' is voor klanten. De Dodd-Frank Act gaf de Securities and Exchange Commission de autoriteit om de regels voor makelaars net zo streng te maken als die van beleggingsadviseurs, die niet goed pasten bij Wall Street's VIP's.

In een brief aan de Securities and Exchange Commission in oktober 2013 vatte Sifma haar bezwaren tegen de aanbevelingen van een subcommissie van het Investor Advisory Committee van het agentschap samen. Het is prima om de normen te verhogen, zei Sifma, maar een algemene regel dat klanten alleen de producten verkopen die voor hen het best zijn, zou het gewoon niet doen. Overweeg dat als je inlogt om je portfolio vanavond te bekijken.

Laten we voor een paar grillige momenten echter wel meespelen met de manier waarop Wall Street het overneemt. Zoals Fox News-anker Maria Bartiromo vorige maand in een interview met Hollywood Reporter zei: "Die film kent het eerste niet van Wall Street. "

Josh Brown, een geldmanager en ster van sociale media in de investeringswereld, vertelde Yahoo! Financiën die de wereld in de film verbeeldde was op zijn best "een verre neef van Wall Street. "Volgens Brown hebben investeerders tegenwoordig meer kans zichzelf op te blazen" door zich aan te melden bij de flitsende online consoles die worden aangeboden door online handelsactiviteiten dan door te luisteren naar het slechte advies van een snel sprekende penny stockbroker die leest uit een verkoopscript om sukkels te verleiden.

Brown laat in ieder geval toe dat er een link is, maar anderen die de eer van Wall Street verdedigen, sluiten geen compromissen. Stratton Oakmont, het sleazy makelaarskantoor in Long Island, afgebeeld in de film gebaseerd op het leven van veroordeelde Jordan Lebort, "kon niet verder van de echte Wall Street komen - en deze film ging over oplichters", schreef PR-man Ronn Torossian, de oprichter van New Yorks 5W Public Relations, in de Huffington Post in januari.

Geen oplichters op Wall Street? Welnu, er was die ene Wall Street-gast die opstond om voorzitter te zijn van de Nasdaq Stock Market. Hij was zo'n groot schot dat de Securities and Exchange Commission gebruikte om Newbie-handhavers te sturen naar New York om tijd door te brengen op zijn handelsvloer; zijn naam was Bernie Madoff.

Het is in het belang van Wall Street om afstand te nemen tussen zichzelf en schurken zoals Belfort en zijn bedrijf, zegt Dennis Kelleher, president en CEO van Better Markets, Inc., een in Washington, D. C. gevestigde non-profitorganisatie die voor beleggers pleit.

"Als mensen de overeenkomsten tussen Belfort en Wall Street zouden begrijpen, zou er in dit land een rel zijn", zegt hij. Kelleher legt bijvoorbeeld uit dat de operatie van Belfort te maken had met nauwelijks gereguleerde stuiveraandelen die te maken hadden met ijdele informatie of documenten die de feiten verdraaide of versluierden. Op conventionele Wall Street, zegt Kelleher, baseren bedrijven zich ook op het gemak van het ondoorzichtige, het verhandelen van de soorten over-the-counter-derivaten die de economie in 2008 hebben doen crashen.

"Wall Street houdt van niets meer dan een niet- transparante, niet-gereguleerde markt, "zegt hij, wat beleggers zowel in Stratton's producten als in een aantal van de compacte producten die de straat vandaag verkoopt, heeft gekregen. Obscure producten "zijn waar je mensen het meest kunt afzetten," zegt hij.

Soms zijn producten zo ondoorgrondelijk dat effectenmakelaars zelf later hun bedrijven aanklagen omdat ze producten op de inkooplijst zetten die niet goed zijn doorgelicht - of misschien zijn doorgelicht maar de risico's niet zijn bekendgemaakt. Een voormalige makelaar bij Wedbush Securities won $ 4. 3 miljoen arbitrageonderscheiding tegen de firma vorig jaar, stellend dat hij zaken verloor nadat zijn klanten een hosing op Wedbush's collateralized hypotheekverplichtingen sloten.

Toch is er een geloof onder geloofwaardige commentatoren dat Wall Street en Stratton een wereld apart zijn. In haar Hollywood Reporter-interview zei Bartiromo dat Stratton de "domste bedrijven ooit die geen enkele vooruitzichten hadden" verkocht, terwijl Wall Street "geld inzamelt en geld leent aan levensvatbare bedrijven. "

Er was een tijd dat Wall Street veel meer moeite deed om dat te doen - geld inzamelen en kapitaal verschaffen dat bedrijven nodig hebben om te groeien - en minder tijd besteden aan het handelen in giftige effecten en nutteloze producten met hoge provisies. Tegenwoordig is het echter geen geheim dat de mensen die je de financiële crisis van 2008 hebben gebracht, veel meer schade kunnen toebrengen dan een kamer vol drugsverslaafde drugsvrienden in het westen van Long Island.