Op 17 juli gaven de Duitse wetgevers hun kans voor bondskanselier Angela Merkel om door te gaan met onderhandelingen om Griekenland voor de derde keer in vijf jaar tijd te redden.

Duits sentiment

De beslissing was niet zonder controverse. Velen in de Bondsdag en gewone burgers hebben hun bedenkingen over het geven van een nieuw reddingspakket aan een land dat zijn lessen niet leek te hebben geleerd op het gebied van budgettaire verantwoordelijkheid. Merkel's minister van Financiën Wolfgang Schäuble had zelfs het idee geopperd dat Griekenland misschien een pauze moet nemen van de eurozone als een mogelijke optie om hun financiële ellende te herstellen.

Uit peilingen van deze maand blijkt dat de steun voor een Grieks reddingsplan nieuwe dieptepunten heeft bereikt. Bijna de helft van alle Duitsers eist een 'Grexit'. "Met dergelijk anti-Griekenland sentiment in haar land, kwam de kanselier hard op de Grieken af, zowel in de media als in de voorwaarden van de deal. (Zie verder Griekenland en Duitsland bij oneigenlijken als Deadline nabij de schuld.) Velen vragen zich af waarom een ​​land zo zuinig is als Duitsland zichzelf toestaat om een ​​vangnet te spelen voor kleinere, worstelende landen in Europa. Zou Duitsland beter af zijn dan de Europese Unie?

Wat slecht was voor de EU, was goed voor Duitsland

Het antwoord is "Nee" en het heeft veel meer te maken met hoe de Europese Unie in de loop der jaren is geëvolueerd dan iets anders Duitsland heeft gedaan.

De oorsprong van de EU komt voort uit de Tweede Wereldoorlog, toen men geloofde dat economische integratie tussen Europese staten een afschrikkend effect zou hebben op toekomstige conflicten. Deze coördinatie-inspanningen mondden tenslotte uit in 1992, toen de Europese Unie werd gevormd. Lidmaatschap vereiste dat "staten moeten zorgen voor een inflatie onder de 1,5%, begrotingstekorten van minder dan 3% van het bbp en een schuldquote van minder dan 60%. "Met dergelijke strenge criteria voor lidmaatschap, moesten veel landen - zoals veel van die in Zuid-Europa - hun fiscale gordels aanspannen. Maar dat gebeurde niet.

Alles klopte van begin tot het midden van de jaren 2000 toen het krediet vrijelijk stroomde van sterkere tot zwakkere EU-leden. Na de financiële crisis die in 2007 toesloeg, werd geld echter minder toegankelijk. De landen die profiteerden van de lakse toetredingsnormen van de EU werden geconfronteerd met een onhoudbare schuld. Aan het begin van dit decennium bevond de Europese Unie zich in een staatsschuldcrisis waar reddingsoperaties - met name Griekenland - aan de orde van de dag werden. Veel verontruste EU-leden maakten ook deel uit van de eurozone, die bestaat uit de 19 landen - waaronder Duitsland - die dezelfde euro-munt delen. Het is een valuta die is gebouwd op het collectieve economische welzijn van alle betrokkenen.

Duitsland, goed voor ongeveer 30 procent van de economie van het eurogebied, deelt een valuta met 18 andere landen.Sommige economische tekortkomingen van deze landen doen de totale waarde van de euro dalen. (Zie voor meer, Is Duitsland de Europese economie aan het dragen?)

Deze conclusies werden gedocumenteerd door het personeelsrapport van het Internationaal Monetair Fonds (IMF) met betrekking tot Duitsland in 2014. Het IMF constateerde dat de waarde van de euro voor 2013 niet consistent was met evenwichtige Duitse handel.

Voormalig voorzitter Ben Bernanke van de Federal Reserve vatte deze bevindingen samen in een stuk dat hij afgelopen april schreef voor het Brookings Institute:

Hoewel de euro te zwak is (gezien de Duitse lonen en productiekosten) om consistent te zijn met evenwichtige Duitse handel. In juli 2014 schatte het IMF dat de inflatiecorrectie van Duitsland met 5-15% ondergewaardeerd was. Sindsdien is de euro met nog eens 20% ten opzichte van de dollar gedaald. De relatief zwakke euro is een ondergewaardeerd voordeel voor Duitsland van zijn deelname aan de muntunie. Als Duitsland nog steeds gebruik maakt van de Duitse mark, zou de DM vermoedelijk veel sterker zijn dan de euro nu is, waardoor het kostenvoordeel van de Duitse export aanzienlijk wordt verlaagd. “

Handelsoverschot

De zwakte van de euro ten opzichte van de economische kracht van Duitsland heeft een groot handelsoverschot geschapen dat het land op twee exportfronten ten goede komt. Ten eerste geeft de valuta de Duitsers een voordeel in 's werelds belangrijkste markten zoals de VS en China door hun producten te laten lijken op goedkopere tot sterkere valuta's. Ten tweede maakt een zwakke euro het mogelijk dat Duitse producten betaalbaar zijn op markten waar hun in de Duitse mark geprijsde export te duur zou zijn, bijvoorbeeld in sommige van de kleinere markten in de eurozone.

Het resultaat is een Duits handelsoverschot van ongeveer $ 250 miljard in 2014 - wat neerkomt op ongeveer 7% van het bruto binnenlands product. Het is een opwaartse trend sinds het jaar 2000 en is een van 's werelds grootste overschotten.

En niemand zou op korte termijn een opleving van de waarde van de euro mogen verwachten, want president Mario Draghi van de Europese Centrale Bank (ECB) introduceerde eerder dit jaar een obligatie-inkoopprogramma van $ 70 miljard dat minstens tot september 2016 zou duren. <

De ECB is de valutaoorlogen in de wereld begonnen, en Duitsland zal de belangrijkste begunstigde zijn.

De EU laat Duitsland soberder

De buitenlandse vraag drijft de Duitse economie aan, wat resulteert in een werkloosheidscijfer van 4,7%. Dankzij exporten kon Duitsland productief zijn zonder dat de overheidsuitgaven de binnenlandse vraag moesten stimuleren - een beleid waar veel externe leiders na de financiële crisis om hebben gevraagd.

Deze status-quo past niet alleen in de kern van de geloofwaardigheid van het Duitse fiscaal beleid, maar presenteert zich ook als een preekstoel van de bullebak voor de Bondsdag bij het bespreken van de economische narigheid of misstappen van zijn mede-lidstaten van de eurozone.

De bottom line

Zonder de EU zou Duitsland zich bevinden met zijn eigen sterkere valuta en de noodzaak om de vraag thuis te stimuleren. Hoe ze dit zouden aanpakken, is slechts een speculatie uit verschillende economische stromingen.Zoals het verleden heeft aangetoond, geeft Duitsland er de voorkeur aan dit pad niet te bewandelen.

Uiteindelijk kunnen reddingsoperaties gewoon een noodzakelijk kwaad van een verkeerd systeem zijn dat de Duitse economie zeer ten goede komt.