Statoil ASA (STO STOStatoil20. 85 + 2. 61% gemaakt met Highstock 4. 2. 6 ), een $ 52. 8 miljard Noorse olie- en gasmaatschappij, is de belangrijkste olieproducent in de offshore-boorsector in Noorwegen en een van de toonaangevende leveranciers van gas op de Europese markt. Beleggers die olie willen spelen, richten zich om verschillende redenen op Statoil, maar zijn die redenen voldoende reden om te investeren?

De olieprijzen staan ​​nog steeds onder druk. Oliemaatschappijen, vooral diegenen die deelnemen aan upstream-activiteiten (zoals exploratie en productie), worden gevangen in een omgeving van langdurige lage olieprijzen, afnemende kasstromen en winstgevendheid, minder investeringen (capex) en angst om dividenden te missen of te verminderen. Veel bedrijven vinden het moeilijk om met deze omgeving om te gaan. Wanneer de olieprijzen laag zijn, hebben upstream-bedrijven de neiging om exploratieprojecten te beperken omdat ze niet worden betaald om het risico van een nieuw project te nemen. Statoil, aan de andere kant, heeft niet bezuinigd - in feite zijn ze door gegaan met projecten en positioneren ze zichzelf om voordeel te halen wanneer de olieprijzen weer stijgen. Maar is dit de juiste strategie op dit punt in de prijscyclus?

Investeringsproef

Upstream-activiteiten (de exploratie en productie van olie en gas) buiten Noorwegen vormen bijna de helft van de huidige productie van Statoil en zullen naar verwachting de komende jaren toenemen. In een stijgende of hoge olieprijsomgeving is de focus op exploratie en productie goed voor een bedrijf. Wanneer de olieprijs echter gedurende lange tijd laag blijft of laag blijft, zoals het nu doet, worden stroomopwaartse bedrijven het hardst getroffen. Dat komt omdat hun bedrijven het meest verbonden zijn met de olieprijs. Bovendien vereist stroomopwaartse productie het hoogste niveau van kapitaaluitgaven voor vervanging vanwege de aard van de activiteiten. Wanneer de olieprijzen dalen, nemen de kasstromen af ​​en is er minder te besteden aan vervangingsinvesteringen. Wanneer kapitaaluitgaven worden verminderd, worden operaties minder duurzaam. Dit wordt een vicieuze cirkel.

Statoil verloor zijn CEO afgelopen oktober, een ongelegen moment toen de olieprijzen zich te midden van een neerwaartse spiraal bevonden. Deze slechte timing was niet goed voor het bedrijf omdat het zich niet aanpaste aan de veranderende omgeving. Vandaag benadrukt het management van Statoil nog steeds de noodzaak om te investeren, denkend aan de vooruitzichten op lange termijn en de positionering voor een opleving van de olieprijzen. Dit langetermijndenken wordt meestal als een positief beschouwd. Omdat Statoil naar verwachting in 2015 met een negatieve cashflow zal werken, kunnen beleggers mogelijk een dividenduitkering ondergaan, een negatief teken voor de aandelen. En als de olieprijs rond de huidige niveaus blijft, is het mogelijk dat de onderneming haar dividend uit vrije cashflow tot 2018 niet kan dekken, volgens schattingen van Bank of America.

Ondanks deze negatieve katalysatoren heeft Statoil wel degelijk positieve kenmerken als een belegger op het punt staat om nu in een oliemaatschappij te stappen. De eerste is dat het bedrijf staatseigendom is en financieel ondersteund - zijn meerderheidsaandeelhouder is de Noorse overheid. Dit is vooral aantrekkelijk in een omgeving waar meerdere niet-U's zijn. S.-oliemaatschappijen zijn eigendom van buitenlandse overheden die minder stabiel zijn en onderhevig aan oneervol of zelfs ronduit frauduleuze praktijken. Een ander voordeel is dat de Noorse overheid een triple A rating heeft van de ratingbureaus. Hierdoor kan het bedrijf tegen zeer lage tarieven lenen, wat de druk tijdens dit deel van de cyclus kan verlichten. Ten slotte neemt de regering van Noorwegen, als meerderheidsbelanghebber, een langetermijnvisie. Het is bereid om lopende projecten te financieren, ondanks de verminderde kasstromen, in afwachting van een herstel.

The Bottom Line

Statoil profiteert van het hebben van de Noorse regering als meerderheidsaandeelhouder. De regering is bereid om tijdens deze recessie Statoil-projecten te ondersteunen, waardoor het bedrijf mogelijk een sterk herstel kan vertonen wanneer de olieprijzen opduiken. Maar zelfs gesteund door de Noorse overheid isoleert Statoil niet van een verzwakkende balans en verminderde cashflow, waardoor beleggers de aandelen verlaten vanwege de vrees voor een dividendverlaging.