Op de obligatiemarkt verhogen emittenten van wie de kredietwaardigheid niet hoog genoeg is om beleggers normaal aan te trekken, doorgaans de rendementen die zij op hun obligaties bieden. Deze obligaties worden speculatieve kwaliteit of rommel genoemd omdat de kredietrating van de emittent niet van beleggingskwaliteit is. Een typische beoordeling voor een emittent van een junkbondsobligatie is 'BB', 'Ba' of lager door een van de belangrijkste ratingbureaus zoals Moody's of Standard & Poor's.

Omdat het rendement van hun beleggingen groter moet zijn om beleggers aan te trekken, fluctueren de opbrengsten van ongewenste obligaties behoorlijk sterk als reactie op bredere financiële kwesties die van invloed zijn op de markt. Als de economie bijvoorbeeld zwak is, drogen meer kansen om financiering voor dergelijke emittenten veilig te stellen op. Dit tekort leidt op zijn beurt tot een verhoging van de rendementen die zij hebben om investeerders aan te trekken. Dit maakt het echter ook moeilijker om dergelijke financiële verplichtingen terug te betalen. In het ergste geval kan een emittent in gebreke blijven bij betaling of een faillissement claimen, waardoor het rendement op een obligatie aanzienlijk wordt verlaagd, waardoor het zelfs helemaal waardeloos wordt.

Een ander probleem dat dergelijke effecten tijdens financiële crises negatief beïnvloedt, is de neiging van beleggers om risicovolle schulden te verkopen om te beleggen in veiliger aanbiedingen van emittenten met een hogere rating zoals de Amerikaanse Schatkist. De wet van vraag en aanbod houdt in dat hoogrentende emittenten hun obligatiekoersen in dergelijke omgevingen moeten verlagen om te kunnen concurreren, wat op zijn beurt de rente nog hoger maakt, trends die velen opmerkten tijdens de recente financiële crisis van 2007-2009.

Tijdens de financiële crisis

Tijdens de instorting van de markt van 07-09, schoten de opbrengsten voor rommelobligaties omhoog. Gedurende die periode steeg het rendement op vervaldag (YTM) voor obligaties van speculatieve kwaliteit op de Amerikaanse markt met meer dan 20%. Sindsdien zijn ze echter langzaam gedaald, omdat steeds meer investeerders proberen deze hoogrentende percentages na te jagen - met name in de bestaande omgeving met lage rente. De resultaten hiervan zijn het dieptepunt in YTM in 2014, met lage rentetarieven die sindsdien aanhouden. Bovendien daalde volgens Moody's Investor Service (2014) het wanbetalingspercentage onder Amerikaanse junk-bondfirma's tot 1. 7% aan het einde van het eerste kwartaal van 2014, het laagste sinds februari 2008. Echter, het wanbetalingspercentage van 1. 27 % in februari 2008 blijft het record-laag. Dit historisch dieptepunt deed zich voor toen de markt voor bedrijfsobligaties brulde en net voordat de financiële meltdown VS-bedrijven begon te raken, resulterend in een standaard wanbetalingsrisico van 13,4% (record-hoog) in het derde kwartaal van 2009.

Na de financiële crisis

Na de recessie blijft de prijs van rommel of speculatie-obligaties gemiddeld stijgen. Deze prijsstijging wordt aanzienlijk, wat in feite betekent dat het rendement op dergelijke effecten ook met een aanzienlijke marge omgekeerd daalt.Naarmate de financiële markten stabiliseren, krijgen zelfs slecht beoordeelde bedrijven steeds meer mogelijkheden om een ​​financieel buffer te bieden tegen wanbetaling. In een dergelijke omgeving beginnen beleggers met 'teruglopende honger' obligaties te vinden met hogere couponpercentages, waarbij de stijging van de vraagprijzen verder stijgt, waardoor het algehele rendement van dergelijke obligaties nog verder daalt.

De financiële crisis verruimde ook de creditspreads met nogal wat. Na de meltdown zijn deze spreads echter aangescherpt. Het verschil in rendement tussen speculatieve obligaties en obligaties van beleggingskwaliteit neemt dus af. Wanneer de spreads groter worden, geeft dit meestal aan dat beleggers zich zorgen maken over het vermogen van leners om schulden terug te betalen zonder in gebreke te blijven. Aan de andere kant, als de spreads smal zijn, verbetert de kredietwaardigheid van speculatieve emittenten, wat betekent dat beleggers minder vaak in gebreke blijven.

Na de record-setting default rate in Q3 2009 is de default rate voor speculatief hoogwaardige obligaties sterk gedaald. Zoals vermeld, zijn volgens Moody's Investor Service (2014) de wanbetalingspercentages met Amerikaanse junk bonds gedaald tot 1,7% in 2014, het laagste niveau bereikend sinds Q1 2008. Februari 2008 standaardratio van 1,2%, echter nog steeds blijft de laagste op record voor dergelijke obligaties. De meltdown in de markt veranderde echter snel, van het dieptepunt in Q1 2008 naar het hoogste punt ooit van 13. 4%, nauwelijks een jaar later in Q3 2009. Dit toont duidelijk aan dat, net als bij de aandelenmarkt, , de junk-obligatiemarkt kan aanzienlijk worden getroffen door economische of financiële crashes.

De bottom line

Junk-obligaties worden sterk beïnvloed door marktstress. Deze correlatie is het meest uitgesproken in tijden van depressie of recessie, zoals in 2008. Deze relatie tussen een gestresste markt en het rendement op junk-obligaties is veel duidelijker dan die tussen investment-grade obligaties, zoals blijkt uit verschillende studies.

Als gevolg hiervan moet voorzichtigheid worden betracht bij het beleggen in hoger renderende obligaties, vooral in tijden van toegenomen marktvolatiliteit. Dit betekent niet dat een volatiele markt volledig moet worden vermeden; een toename van schommelingen in de markt kan ook interessante kansen en kansen bieden. Net als bij elke andere beleggingsstrategie is degelijke professionele analyse die ijverig wordt uitgevoerd absoluut noodzakelijk om het rendement te maximaliseren en het risico te minimaliseren. Dit is dubbel waar met een volatiele markt zoals we die nu kunnen ervaren; de kans op wanbetaling is groter dan onder normale omstandigheden. Aangezien meer economieën wereldwijd worstelen, kunnen verhoogde standaardpercentages worden gehandhaafd zoals in 2015. Onder de huidige omstandigheden is het moeilijk te voorspellen of recente fouten de voortekenen zijn van de komende zaken, of dat ze alleen inherent zijn aan een groter wanbetalingsrisico dat deze hoger renderende effecten houden. (Zie ook: Ongewenste obligaties in stressed marktomstandigheden .)