U bent wellicht bekend met de uitdrukking 'vergeleken met de gemiddelde Lipper', een regel die in veel tv's en radio's wordt herhaald voor beleggingsfondsen. Het klinkt indrukwekkend als een beleggingsfonds er trots op is dat een van zijn producten zijn Lipper Average "verslaat", zelfs als veel van het publiek de betekenis achter de zin niet kent.

De Lipper Average is een product van Lipper, Inc., dat ook het Lipper Rating System publiceert. Beleggingsfondsen hebben sinds de jaren zeventig en tachtig op Lipper vertrouwd, maar het bedrijf breidde zich uit om meer directe diensten te bieden aan het investerende publiek.

AD:

Vanaf 2015 behoort Lipper tot de wereldleiders op het gebied van fondsonderzoek voor beleggers. Het onderzoek omvat meer dan 215, 000 aandelenklassen en meer dan 115.000 fondsen in 60 landen.

Lipper Classificaties Methodologie

Volgens Lipper maakt de onderneming gebruik van een US Diversified Equity of USDE, fondsclassificatiestrategie. Het USDE-model is niet universeel toepasbaar omdat veel fondsen met een Lipper-rating buitenlandse fondsen zijn, dus probeert Lipper "de normen voor het classificeren van internationale fondsen zo dicht mogelijk bij het USDE-model te houden".

AD:

Het USDE-model werd geïntroduceerd in september 1999. Dit model scheidt het classificatieproces in twee stappen. Allereerst wordt de marktkapitalisatie van een fonds beschouwd. Pas daarna wordt de stijlindeling van het fonds toegewezen. De stijl is gebaseerd op de fundamentele kenmerken van elke holding in het fonds uit de gegevens die Lipper ontvangt van de fondsbedrijven zelf en van onafhankelijke gegevensleveranciers.

AD:

Elk fonds heeft verschillende waarden toegewezen op basis van verschillende kenmerken. Fondsen in de classificatie Diversified Equity worden bijvoorbeeld beoordeeld op basis van koers / winstverhouding (P / E), prijs om te boeken (P / B), prijs tot verkoop (P / S), rendement op eigen vermogen (ROE), dividendrendement en , indien beschikbaar, verkoopgroei van drie jaar. Lipper overweegt al deze factoren bij het bepalen van de stijl van het fonds.

Om te worden geclassificeerd als large-cap, moet ten minste 75% van de gewogen vermogensactiva van het fonds worden geconcentreerd in de large-cap-drempel. Hetzelfde 75% -model wordt ook toegepast op mid-caps en small-caps. Door de eigen bekentenis van Lipper is er meer statistische flexibiliteit voor mid- en small-capfondsen in de opbouw van hun portefeuilles.

Nadat de marktkapitalisatie is geregeld, moet de stijl van een fonds worden toegewezen. Dit wordt bereikt door iets dat Lipper de "individuele Z-score" voor elke periode noemt. Voor elk beschouwde kenmerk, zoals dividendrendement of rendement op eigen vermogen, wordt een Z-score berekend door de indexgewogen gemiddelde score af te trekken van het karakteristieke waarde-gewogen gemiddelde van het fonds en vervolgens te delen door de kenmerkende indexgewogen standaardafwijking.

De Lipper Gemiddeld

De Lipper Average vertegenwoordigt het gemiddelde jaarlijkse rendement van een fonds onder zijn peers, zoals gecategoriseerd door Lipper Index. Er zijn verschillende Lipper-indices, elk bestaande uit de 30 grootste beleggingsfondsen voor elke categorie. Categorieën zijn gegroepeerd per sector, industrie, land en marktkapitalisatie, wat betekent dat een beleggingsfonds mogelijk boven zijn Lipper Average voor de sector maar onder de Lipper Average voor fondsen van zijn omvang ligt.

Het Lipper Rating System

Het Lipper Rating System is een classificatiesysteem met vijf niveaus, vijf categorieën dat alle fondsen in quintielen verdeelt. De laagste 20% in een categorie krijgt een "1" rating. De volgende 20% krijgt een "2" rating. De middelste 20% krijgt een "3" rating, terwijl de volgende 20% een "4" rating krijgt. De top 20% krijgt de titel "Lipper Leader" in de categorie.

Lipper richtte zich ooit primair op twee categorieën: consistentie van rendement en behoud van kapitaal. Er zijn recentelijk nog twee andere metrics, total return and expense ratio toegevoegd. Daarnaast krijgen op U. S. gebaseerde fondsen een afzonderlijke beoordeling voor belastingefficiëntie. Volgens het bedrijf is dit beoordelingssysteem ontworpen om een ​​eenvoudige, gemakkelijk te begrijpen scorekaart te creëren die beleggers helpt bepaalde prioriteiten te benadrukken.

Alle beoordelingen worden berekend en vergeleken tussen verschillende portefeuilles en fondstypes. Zo worden scores voor totaal rendement, consistentie van rendement, kostenratio en belastingefficiëntie gemeten voor alle Lipper-classificaties, zoals large-cap core, preferente aandelen / opvraagbare obligaties, algemene Amerikaanse schatkist en vele andere. De scores voor het bewaren van kapitaal zijn verdeeld in drie brede activaklassen: aandelen, gemengde aandelen en obligatiefondsen. Fondsen worden alleen gerangschikt tegen hun concurrenten. Alle scores worden onafhankelijk berekend en geen fonds ontvangt een samenvattende score; Lipper wil dat individuele beleggers beslissen welke categorieën het sterkst moeten worden gewogen, dus aggregeert het op geen enkele manier. Scores in elke categorie kunnen maandelijks worden gewijzigd. Elke score is ook verdeeld in verschillende perioden: drie jaar, vijf jaar, tien jaar en over het algemeen.

De Hurst Exponent

Lipper gebruikt een wiskundig apparaat dat bekendstaat als de Hurst-exponent, of eenvoudigweg "H-exponent", om het kaf van de tarwe te scheiden in termen van consistentie. Deze indicator meet het vermogen om te produceren zonder buitensporige volatiliteit, die Lipper vervolgens neemt en toepast op zijn verschillende peergroups. Lipper scheidt vervolgens fondsen in drie groepen: die met een H-exponent groter dan 0. 55; die tussen 0. 55 en 0. 45; en die onder 0. 45.

The Lipper Leader Rating

Net zoals Morningstar of Standard & Poor's, andere systemen voor het beoordelen van beleggingsfondsen, publiceert Lipper een lijst met wat volgens haar de beste fondsen in het bedrijf zijn. Elk beleggingsfonds of ETF dat in de top 20% van alle fondsen terechtkomt, scoort als Lipper Leader.

Let op: Lipper Leader-classificaties zijn alleen goed voor één scorecategorie. Een bond-ETF kan bijvoorbeeld een Lipper-leider zijn voor het behoud van kapitaal, maar niet voor consistentie van rendement.In de meeste gevallen zie je dat een fonds zichzelf verwijst naar een 'Leader-houder voor conservering' om verwarring op dit punt te voorkomen.

Het scheiden van fondsleiderschap per scorecategorie is een opvallend verschil tussen het Lipper-systeem en andere methoden voor het beoordelen van beleggingsfondsen. Alleen Lipper omvat vijf verschillende soorten leiders onder zijn vijf-ratingcriteria, en het is ook de enige toonaangevende fondsbeoordelingsdienst die specifieke nadruk legt op het aanhouden van goede fondsprestaties.

Een nadeel van het Lipper Leader-systeem is de drempel van 20%. Naarmate nieuwe beleggingsfondsen worden geïntroduceerd, groeit de omvang van elk kwintiel noodzakelijkerwijs ook. Dit betekent dat sommige fondsen in de Lipper Leader-categorie terecht kunnen komen zonder dat ze hun score verbeteren; sommige kunnen in de loop van de tijd zelfs iets slechter worden, maar gaan van het 21e percentiel naar het 20e percentiel vanwege een instroom van nieuwe concurrentfondsen.