Een van de belangrijkste financieringsbronnen voor startups met beperkte bedrijfsgeschiedenis die geen toegang hebben tot kapitaalmarkten, is Venture Capital ("VC"). Durfkapitalisten bezitten een aandelenbelang in het startende bedrijf en hebben inspraak in het functioneren van het bedrijf. Investeringen worden meestal gedaan in de vroege stadia van een bedrijf met een langdurig groeipotentieel. Het meeste risicokapitaal komt van groepen rijke beleggers, investeringsbanken en andere financiële instellingen die dergelijke investeringen of partnerschappen bundelen.
Hoe genereren venture capitalists inkomsten?
Durfkapitalisten worden mede-eigenaren van de bedrijven waarin ze beleggen en hebben daarom recht op rendement, net als andere aandeelhouders in het bedrijf. Omdat het merendeel van de portefeuillebedrijven zich nog in een relatief vroeg ontwikkelingsstadium bevindt en nog lang niet in staat is om dividenden uit te keren, houden ze meestal hun winst bij en herinvesteren ze deze.
Bijgevolg is de belangrijkste bron van inkomsten voor een durfkapitaalfonds het verlaten van de belegging aan het einde van de beleggingshorizon. De verschillende exitopties omvatten een beursintroductie, een trade sale of de verkoop van het bedrijf aan een andere belegger. Handelsverkopen zijn fusies of overnametransacties met een ander bedrijf in dezelfde bedrijfstak of een conglomeraat dat wil diversifiëren, terwijl VC's gewoonlijk bedrijven verkopen aan andere durfkapitaalfondsen, private-equityfirma's of vermogende particulieren.
Om het gewenste rendement op het moment van uitstappen te behalen, moeten durfkapitalisten hun inzet verkopen aan een hogere prijs dan de prijs waartegen zij de initiële investering hebben gedaan. De onderhandeling in termen van verkoopprijs bij exit in handelsverkopen of verkoop aan een andere belegger is voornamelijk gebaseerd op de waardering van de portefeuille van het bedrijf. De durfkapitaalfondsen richten zich daarom op het verhogen van de waarde van het bedrijf gedurende de periode van hun investering. Ze helpen het portfoliobedrijf om break-even te maken door zijn management- en technische expertise te lenen, zodat het hogere en stabiele kasstromen kan genereren en een aanzienlijk marktaandeel kan behalen. (Zie voor meer informatie over de risicokapitaalcyclus.)
Beleggen in durfkapitaalfondsen
Durfkapitaalfondsen genereren doorgaans fondsen via private plaatsingen. Beleggers zijn doorgaans zeer vermogende particulieren die in staat zijn liquiditeitsrisico's te nemen of een ander risicodeel van de private plaatsing. Meestal worden de fondsen gepoold in de vorm van partnerschappen waarbij de VC optreedt als de algemene partner en particuliere investeerders optreden als commanditaire vennoten. Sommige fondsen zijn georganiseerd als bedrijven met beperkte aansprakelijkheid.Algemene partners (gewoonlijk bekend als venture capitalists) hebben de zeggenschap over het fonds en zijn managers en beleggingsadviseurs voor het fonds.
Zodra het portfoliobedrijf is geselecteerd, callen VC's het geld van gelimiteerde partners. Beperkte partners die een kapitaalverbintenis hebben aangegaan maar nalaten om het geld te verstrekken wanneer ze worden gebeld, kunnen straffen oplopen. De kosten die door de VC in rekening worden gebracht, zijn in de vorm van beheerskosten (vaak 2%) en prestatievergoeding (vaak 20%), wat een percentage van de winst is dat door de algemene partners wordt behouden. De rest wordt verdeeld onder de commanditaire partners, i. e. de investeerders.
Evalueren van fondsen voor beleggen
De belangrijkste parameters die beleggers kunnen gebruiken om risicokapitaalfondsen te analyseren, zijn:
1) Doelgroep
Durfkapitaalfondsen zijn over het algemeen gespecialiseerd in beleggingen in een bepaalde sector of een specifiek type bedrijf. Hoewel de meesten van hen investeren in snelgroeiende bedrijven, kunnen sommigen misschien alleen voor investeringen in technologiebedrijven, telecommunicatie of startups met bio-technologie kiezen. Branchespecialisatie is gunstig vanwege de opgedane ervaring en expertise. Ook resulteert het netwerk dat ze ontwikkelen in een industriespecifiek ecosysteem vaak in meer waarde voor het portfolio-bedrijf. (Zie voor meer informatie: Hoe risicokapitalisten beleggingskeuzes maken.) <2>
Zij zijn de personen die de activiteiten en strategie in het portfoliobedrijf drijven om een hogere waardering te bereiken. Een belegger moet niet alleen de cv's, eerdere beleggingsprestatierecords en branchespecialisatie van de opdrachtgevers evalueren, maar ook de referenties van de venture partners (algemene partners die de investering beheren).
Andere factoren die in de analyse van een belegger moeten worden opgenomen, zijn onder meer het minimale investeringsbedrag dat het fonds nodig heeft, de strategie van het bedrijf, risicofactoren, de potentiële dealpijplijn enzovoort.
The Bottom Line:
Durfkapitaalfinanciering wordt gekenmerkt door een hoog risico en een hoog rendement. Nieuwe producten of ideeën hebben doorgaans een hoge mate van onzekerheid, en de meeste van hen worden pas winstgevend na een paar (of vele) jaren van verliezen. Snelgroeiende industrieën zijn erg gevoelig voor snelle veranderingen. VC's vormen echter een onevenredig grote kans om rendement te halen als de investering succesvol is. Grondig onderzoek is van cruciaal belang om ervoor te zorgen dat de beleggingsdoelstellingen en de risicobereidheid van de belegger en de bedrijven op elkaar zijn afgestemd en dat er gemeenschappelijke doelen zijn gesteld.