Het International Labour Office in Genève, Zwitserland, meldt dat ongeveer 90% van de landen over de hele wereld wetgeving hebben die een minimumloon ondersteunt. Het minimumloon in landen die tot de laagste 20% van de loonschaal behoren, is minder dan $ 2 per dag, of ongeveer $ 57 per maand. Het minimumloon in de landen die de hoogste 20% van de loonschaal vertegenwoordigen, is ongeveer $ 40 per dag, of ongeveer $ 1, 185 per maand.

Ondanks dat het een minimumloon verdient, is het minimumloon een eeuwigdurende hete aardappel onder politici in de Verenigde Staten. De laatste keer dat het minimumloon federaal werd verhoogd in de Verenigde Staten was 2009. Aangezien het minimumloon niet geïndexeerd is aan de inflatie, neemt het niet systematisch toe in verhouding tot veranderingen in de kosten van levensonderhoud. (Voor meer informatie over inflatie, zie Alles over inflatie , Het belang van inflatie en bbp en De gevolgen van inflatie beperken .)

Argumenten voorstanders

De voorstanders van een verhoging van het minimumloon beweren dat een dergelijke verhoging mensen uit de armoede haalt, gezinnen met lage inkomens helpt de eindjes aan elkaar te knopen en de kloof tussen de rijke en arm. Dat laatste argument wordt onderstreept door de exorbitante salarissen van CEO's en andere zakelijke titans, die ook dezelfde mensen zijn die in het algemeen ruzie maken tegen een verhoging van het minimumloon. Het idee van een toename heeft ook een sterke populistische aantrekkingskracht, vooral in een land waar discussies over sociale klasse, wanneer ze überhaupt worden gehouden, bijna altijd worden gekaderd in termen van de rijken versus de armen. (Meer informatie over deze rijke / arme kloof in Losing The Middle Class .)

Argumenten tegen

Aan de andere kant van de discussie is het argument dat het verhogen van het minimumloon kleine bedrijven pijn doet, winstmarges onderdrukt, leidt tot inflatie, werkgevers aanmoedigt hun personeel te verkleinen en de kosten van goederen aan de eindconsument. Interessant is dat de argumenten tegen een verhoging zich zelden richten op het feit dat een groot deel van de staten al een loon oplegt dat hoger is dan het federale minimumloon.

By the Numbers <> Economisch gezien suggereert de theorie van vraag en aanbod dat het opleggen van een kunstmatige waarde op lonen die hoger is dan de waarde die zou worden gedicteerd in een vrijemarktsysteem een ​​inefficiënte markt creëert en leidt tot werkloosheid. De inefficiëntie treedt op wanneer er meer werknemers zijn die een hogerbetaalde baan willen dan werkgevers die bereid zijn de hogere lonen te betalen. Critici zijn het daar niet mee eens.

Algemeen wordt door alle partijen afgesproken dat het aantal personen dat in de Verenigde Staten op het minimumloon vertrouwt, minder dan 5% bedraagt. Deze statistiek wordt echter grotendeels genegeerd ten gunste van citaties met betrekking tot het aantal mensen dat in armoede leeft.Bedenk dat het verdienen van meer dan het minimumloon niet noodzakelijk betekent dat men niet in armoede leeft. Volgens schattingen uit het CIA World Fact Book, leefde in 2010 ongeveer 15. 1% van de Amerikaanse bevolking in armoede. Dat zijn 46 miljoen mensen.

Om dit in perspectief te plaatsen, is het federale armoedeniveau voor een werkende volwassene $ 11,880 in 2016 volgens het Amerikaanse ministerie van Volksgezondheid en Human Services. Voor $ 7. 25 per uur verdient een minimumloonarbeider $ 15, 080 per jaar, wat al groter is dan het federaal vastgestelde armoedeniveau. Als de beloning van de werknemer naar $ 15 springt, gaan de jaarlijkse inkomsten naar $ 31, 200 per jaar voor een 40-urige werkweek. Vanuit een wiskundig en logisch perspectief tilt het verhogen van het minimumloon niemand uit de armoede omdat het vorige minimumloon al meer heeft betaald dan het officiële armoedepercentage.

De cijfers lijken het minimumloonargument te laten rusten, maar alleen vanwege de onjuist uitgelijnde focus op de uitdrukking 'minimumloon'. Wanneer we naar die zin verwijzen, lijken veel mensen echt een leefbaar loon te zoeken, dat over het algemeen wordt gedefinieerd als het bedrag dat nodig is om een ​​gezin te stichten op basis van het loon van een enkele loontrekkende.

Door dat aantal vast te pinnen op het armoedecijfer voor een gezin van vier wordt de lat naar $ 24, 300 per jaar gebracht. Kijkend naar het argument vanuit dit perspectief, zal het voorgestelde verhoogde loon tot $ 15 een leefbaar loon opleveren.

Geen eenvoudige antwoorden

Is er een oplossing voor het minimumloon / leefloonprobleem? Statistieken kunnen worden verzameld om beide zijden van het argument te ondersteunen. Hoewel er geen gemakkelijke antwoorden zijn, is een goede eerste stap om het debat in realistische termen in te kaderen. Verwijzen naar het minimumloon als een loon dat is ontworpen om een ​​gezin te ondersteunen, verwart het probleem. Gezinnen hebben een leefbaar loon nodig, geen minimumloon. Met dat gezegd, is werken bij McDonald's of het lokale tankstation geen carrière. Dit zijn banen die zijn ontworpen om beginnende werknemers bij het personeel te helpen, niet om de financiële behoeften van een gezin te ondersteunen.

Over de kern van het minimumloon zelf is het onwaarschijnlijk dat politiek geruzie tot een echte oplossing leidt. Een meer praktische oplossing is om lid te worden van het personeel aan de onderkant van de loonschaal, uw vaardigheden op te bouwen, een opleiding te volgen en de ladder op te gaan naar een beter betaalde baan, net als leden van het personeelsbestand generaties lang hebben gedaan.

Voor meer informatie over dit onderwerp, zie

Inkomensbron beschermen en Investeer uzelf met een universiteitseducatie .