Met meer werknemers dan ooit afhankelijk van 401 (k) s en andere zelfregulerende plannen voor hun pensioen, staan ​​beleggers veel op het spel als het gaat om het optimaliseren van hun portfolio. De conventionele wijsheid is dat aandelen de beste kans bieden om het rendement op de lange termijn te maximaliseren, maar elke significante dip in de markt lijkt nieuwe twijfels te brengen.

Het zogenaamde "verloren decennium" tussen 1998 en 2008, toen de Amerikaanse aandelen zelfs 0,6% daalden, creëerde met name een sterke scepsis. Als aandelen - of aandelen, zoals ze vaak op Wall Street worden genoemd - zo'n slimme investering zijn, hoe gebeurt dit dan?

Het bepalen van de werkelijke waarde van een beleggingscategorie vereist een gevoel van perspectief. Teruggaand naar de vroege jaren 1900, zijn ineenstorting van deze duur eigenlijk vrij zeldzaam. Bovendien hebben aandelen in die tijd gemiddeld veel hogere rendementen behaald dan obligaties of zelfs kostbare metalen. Dus, voor beleggers die het zich kunnen veroorloven onderweg de onvermijdelijke dalen te berijden, zijn aandelen echt de beste manier om het groeipotentieel van hun nestei te vergroten.

Voorraden versus Obligaties

Wanneer u aandelen vergelijkt met obligaties, is het belangrijk om eerst de fundamentele verschillen te begrijpen. Een bedrijfsobligatie is in wezen een I. O. U. dat een bedrijf een belegger geeft. Het stemt ermee in om de nominale waarde van het biljet terug te betalen bovenop een vermelde rentevoet. En omdat er een belofte aan de beveiliging is verbonden, zijn obligatiehouders vermoedelijk bereid om een ​​lager rendement te accepteren dan ze zouden verwachten van een speculatiever investering.

Wanneer u echter een aandeel in de aandelen koopt, koopt u een eigendomsbelang - hoe klein ook - in het bedrijf. In theorie zou de waarde van uw eigendomspositie oneindig in beide richtingen kunnen bewegen op basis van de prestaties van het bedrijf. De mate van risico is groter, maar dat geldt ook voor de potentiële beloning - zo wordt ons verteld.

Klopt de geschiedenis ook? Wanneer men kijkt naar tientallen jaren aan data, is het antwoord een volmondig "ja". "

Een belangrijke bron van verwarring voor beleggers zijn de data voor het plukken van kersen bij het analyseren van de voorraadprestaties. De periode 1998-2008 is een goed voorbeeld. Als iemand al zijn geld in Amerikaanse aandelen steekt in 1998 en probeerde alles in 2008 te verkopen, is het waar dat hun rendement iets minder dan nul zou zijn. Maar te veel nadruk op deze ene periode van 10 jaar kan misleidend zijn.

Het probleem is dat 1998 een tijdelijke piek voor de markt was - het was de eerste keer dat de S & P 500 de 1 000 mark raakte - en 2008 was toevallig een vallei. De meest nauwkeurige manier om verschillende effecten te evalueren, is om te berekenen op basis van hun langetermijntraject - en dat vereist zoveel mogelijk terugblikken.

Wanneer we de hele periode tussen 1928 en 2011 bekijken, zien we dat de voorraden worden geapprecieerd door een samengestelde gemiddelde koers van 9.3% per jaar. Over dezelfde periode genereerden obligaties gemiddeld een winst van 5,1% per jaar.

Dus hoe betrouwbaar zijn aandelen, als we ze gebruiken voor langetermijnsparen? Hier is een manier om ernaar te kijken. Als je begint met de datum 1 januari 1905, en elke 15 jaar naar de Dow Jones Industrial Average kijkt, zul je merken dat de index steeg tijdens elk interval maar één (hij daalde licht tussen 1965 en 1980). Voorraden zijn dus niet kogelvrij, maar gedurende langere perioden zijn ze opvallend consistent geweest.

Natuurlijk kunnen aandelen in kortere perioden aanzienlijk fluctueren - vraag het maar aan iedereen die van plan was om hun aandelen te tappen voordat de markt in 2008 instortte. Bij beleggingen voor de korte termijn is een verschuiving naar hoogwaardige obligaties en andere beleggingen met een relatief laag risico een goede manier om uw spaargeld te beschermen als de economie onverwacht daalt.

Bron: Federal Reserve Bank of St. Louis

Is Gold Measure Up?

Net zoals een beleggingsvehikel een slecht decennium kan hebben, kan het ook een stellaire zijn. Zo was het met goud nadat de dotcom-zeepbel explodeerde. In 2001 was het edelmetaal $ 271 waard. 04 per troy ounce. In 2012 was het opgeschoten naar een duizelingwekkende $ 1, 668. 98.

Is goud ook ingehaald als de beste manier om je portfolio te laten groeien? Niet precies. Ook hier komen we het probleem tegen van het selectief kiezen van datums. Goud heeft tenslotte ook moeilijke tijden doorgemaakt. Zo is de prijs in 1980 gestegen tot $ 615 per ounce, voordat hij de volgende opeenvolgende jaren is gaan dippen. Pas in 2007, bijna drie decennia later, bereikte het opnieuw $ 615.

Inderdaad, wanneer we over een lange tijd kijken, verliest goud veel van zijn glans. Van 1928 tot 2011 steeg de prijs met gemiddeld 5. 4% per jaar. Interessant is dat goud historisch net zo vluchtig is als aandelen, dus een lager rendement betekent in dit geval niet minder risico.

Hier is nog een reden om voorzichtig te zijn met goud, als je tenminste in de Verenigde Staten woont. Lange termijnwinsten op verzamelobjecten - de beleggingscategorie waar goud onder valt - worden belast tegen 28%. Vanaf 2013 zijn langetermijnwinsten op aandelen en obligaties onderworpen aan een belasting van maximaal 20%.

Het is niet zo dat goud geen nuttige rol kan spelen in iemands portefeuille, maar het centraal stellen van een langetermijninvesteringsstrategie heeft duidelijke valkuilen.

De juiste mix vinden

Als aandelen inderdaad een hoger groeipotentieel bieden dan andere beleggingscategorieën, welke rol moeten zij dan spelen in een pensioenplan? Het antwoord is bijna nooit 100%, zelfs voor een investeerder in haar 20-er die net begint aan een carrière.

Feit is dat aandelen - zelfs die van gevestigde, 'blue chip'-bedrijven - beduidend wispelturiger zijn dan activa zoals obligaties en geldmarktfondsen. Het toevoegen van stabielere effecten aan de mix heeft zijn voordelen.

Bijvoorbeeld, zelfs jongere beleggers moeten soms hun 401 (k) s aftappen als gevolg van een onverwachte financiële tegenspoed. Als ze dat doen wanneer de markt uitvalt, verergert een te grote afhankelijkheid van de voorraad alleen de pijn.

Hoewel aandelen doorgaans het grootste deel van een portefeuille uitmaken voor mensen met een langere tijdshorizon, lijkt het minimaliseren van risico's een grotere prioriteit te worden wanneer men dichter bij pensionering komt en andere belangrijke financiële behoeften.Als zodanig is het logisch om iemands aandelenallocatie geleidelijk te verminderen naarmate deze gebeurtenissen dichterbij komen.

De bottom line

Telkens wanneer een andere activaklasse de aandelen over meerdere jaren overtreft, is er een neiging om aandelen met achterdocht te bekijken. Bij het beoordelen van effecten vanuit een historisch standpunt, wordt het echter duidelijk dat aandelen echt de beste manier zijn om het opwaartse potentieel van iemands portefeuille te maximaliseren. De sleutel is om een ​​passend bedrag aan te houden en uw beleggingen te diversifiëren via beleggingsfondsen, indexfondsen en ETF's.