Tenure voting is een stemgerechtigde structuur waarbij beleggers extra stemmen ontvangen naarmate ze langer aandelen in een bedrijf houden.

Het wordt gezien als een middenweg tussen "één aandeel, één stem", die kan worden uitgebuit door activistische beleggers wier kortetermijnbelangen vaak indruisen tegen die van langetermijnbeleggers, en een "dual-class" -structuur in Sommige klassen van aandelen hebben meer stemmen en anderen hebben er maar weinig.

Om tenure voting beter te begrijpen, is het zinvol om de drie soorten stock-stemmingsstructuren die vandaag in gebruik zijn opnieuw te bekijken.

Zie voor meer informatie: De twee zijden van dual-class-aandelen .

Eén aandeel, één stem

Op basis van het traditionele principe dat alle aandeelhouders gelijk moeten zijn, één aandeel, één stem vereist dat u voor elk aandeel gewone aandelen dat u bezit één stem krijgt. Als je 10 aandelen hebt, heb je 10 stemmen. Als je een miljoen aandelen bezit, krijg je een miljoen stemmen.

Eén aandeel, één stem was de leidende standaard tot de jaren 1920 en 1930 toen meerdere stemgerechtigde aandelen - ook bekend als dual-class aandelen - ontstonden.

Problemen met één aandeel, één stem

Aandeelhouders, zoals burgers bij politieke verkiezingen, hebben vaak het gevoel dat hun stem niet meetelt, dus nemen ze niet de moeite om het uit te brengen.

Gelijkheid bij stemmen door aandeelhouders betekent ook dat iedereen dezelfde macht heeft - of het nu beleggers zijn die hun aandelen al jarenlang houden of daghandelaren die hun loyaliteit per minuut verleggen. Hierdoor zijn bedrijven met één stem en één stem gevoelig voor activisten die snel geld willen verdienen in plaats van op zoek te zijn naar duurzaamheid op de lange termijn.

Er moet worden opgemerkt dat veel zogenaamde activisten beweren dat hun acties bedrijven redden van bedrijfsmismanagement, waardoor dit in veel opzichten een tweezijdig argument is.

Dual-Class Structuur

De evolutie van dual-class aandelen, waarbij sommige aandeelhouders (meestal oprichters) meer stemmen per aandeel hebben dan houders van gewone aandelen, is op zijn zachtst gezegd controversieel.

Het idee dat iemand een klein percentage van een bedrijf zou kunnen bezitten en toch een veel grotere stemrepresentatie heeft, druist in tegen het traditionele basisprincipe van één aandeel, één stem - om maar te zwijgen van het idee dat in sommige dual-class setups, sommige aandeelhouders krijgen helemaal geen stemmen.

Dual-class aandelen dienen echter om de oprichters en leiders van het bedrijf de mogelijkheid te bieden vijandige overnames en ongewenst aandeelhoudersactivisme te bestrijden.

Problemen met structuur met twee klassen

Voorraadstructuur met twee klassen, zeggen velen, schept een cultuur van "haves" en "have-nots". "Degenen met een hoogwaardig aandelenaandeel zijn beschermd tegen activisten, terwijl degenen met aandelen zonder stemrecht of met aandelen met een enkele stem weinig bescherming genieten.

In een structuur met twee klassen controleren de oprichters meestal de onderneming en maken het vrijwel onmogelijk voor andere aandeelhouders om te streven naar verandering of verbetering of zelfs om de samenstelling van de raad van bestuur te beïnvloeden.

Tenure Voting

Het alternatief voor tenure voting beloont beleggers die hun aandelen gedurende een bepaalde periode houden door hen meer stemrecht te geven. De regels kunnen bijvoorbeeld aangeven dat als u uw aandelen met één stem bezit gedurende drie jaar, elk van deze aandelen u drie stemmen zal geven.

Het idee is om meer macht te geven aan langetermijnaandeelhouders en minder aan kortetermijnhandelaren. De implementatie van tenure voting binnen een dual-classstructuur geeft enige extra macht (in de loop van de tijd) aan niet-stichtende aandeelhouders om de macht van de oprichters tegen te gaan.

Problemen met Tenure Voting

Ten eerste beloont tenure voting niet de beste beleggers - alleen diegenen die het langst aandelen houden. Degenen die meer macht krijgen door langer te blijven, zijn misschien niet meer geneigd om die macht intelligent te gebruiken dan iemand die zijn of haar aandelen een week lang vasthoudt.

Aandeelhouders mogen zich niet bekommeren om de beloning van meer stemmen - vooral als ze niet van plan zijn de macht uit te oefenen die ze hen geven. Met andere woorden, als de beloning als geen waarde wordt ervaren, zal deze niet van invloed zijn op iemand om aan die aandelen vast te houden.

Als reguliere beleggers meer stemmen krijgen door aandelen te houden, geldt dat ook voor oprichters. Er bestaat enige bezorgdheid dat dit de winsten van reguliere beleggers zou kunnen verzachten, vooral in structuren met twee klassen, waar stichters al meer stemrecht hebben.

Zie voor meer informatie: Waarom aandeelhouders hun proxy moeten stemmen.

De onderste regel

Aan het einde van de dag is er geen perfecte stemstructuur. Elk heeft zijn voor- en nadelen. Net als bij andere structuren is tenure voting een alternatief, geen oplossing.

Velen zijn van mening dat, gegeven Wall Street's huidige gehechtheid aan kortetermijnactivistische oplossingen en de resulterende reactie van oprichters ten opzichte van dual-class aandelen, tenure voting een idee kan zijn waarvan de tijd is aangebroken.