Medicare, het federale ziekteverzekeringsprogramma, voornamelijk voor mannen en vrouwen van 65 jaar en ouder, betaalt dokters- en ziekenhuisrekeningen voor veel oudere Amerikanen. Maar het dekt niet alles. Langdurige vrijheidsbegeleiding voor hulp bij de 'dagelijkse bezigheden', zoals zwemmen, aankleden en eten, valt bijvoorbeeld niet onder de dekking.

Veel ouderen zullen uiteindelijk dergelijke zorg nodig hebben, als gevolg van lichamelijke of geestelijke beperkingen, en zij en hun families zullen een manier moeten vinden om ervoor te betalen. Helaas is het zelden goedkoop. Het kan zelfs iemands levensbesparingen snel tenietdoen.

AD:

Het gemiddelde verpleeghuis kost meer dan $ 220 per dag, of meer dan $ 6, 600 per maand, volgens een enquête van 2012 door de verzekeraar MetLife. (In sommige grootstedelijke gebieden hebben onderzoekers vastgesteld dat de kosten meer dan $ 15.000 per maand kunnen bedragen.) Uit het onderzoek van MetLife bleek dat een maand in een begeleidende woongemeenschap - voor mensen die niet het zorgniveau van een verpleeghuis nodig hebben - liep $ 3, 550 per maand gemiddeld. Medewerkers van de huisgezondheid brachten ongeveer $ 20 per uur in rekening. Zie voor meer informatie over dit onderwerp Alternatieven voor verpleeghuizen en Langdurige zorg: meer dan alleen een verpleeghuis.

AD:

Een privéverzekerde langetermijnzorgverzekering is een manier om sommige van deze kosten te behandelen, hoewel het duur kan zijn en niet voor iedereen is. Het is over het algemeen ook het meest kosteneffectief wanneer het voor de leeftijd van 60 jaar wordt gekocht. Zie Wat is de beste tijd om een ​​langdurige zorgverzekering te krijgen? en Langdurige zorgverzekering: wie heeft het nodig?

Een andere oplossing is het aanvragen van Medicaid, een gezamenlijk federaal en staatsprogramma. Hoewel de specificaties per staat verschillen, dekt Medicaid over het algemeen verpleeghuisdiensten, maar ook thuis- en gemeenschapsdiensten voor mensen die hulp nodig hebben, maar geen bekwame verpleegkundige zorg. In de meeste landen zal Medicaid ook diensten aanbieden die mensen kunnen helpen thuis te blijven, zoals persoonlijke verzorging, volgens het Amerikaanse ministerie van Volksgezondheid en Human Services. Lees meer door te klikken op Medicaid Vs. Medicare en Medicaid Vs. Langdurige zorgverzekering .

AD:

Om in aanmerking te komen, moet een bejaarde persoon een totaal "telbaar vermogen" hebben onder een bepaald bedrag, meestal $ 2, 000 voor een persoon en $ 3, 000 voor paren, hoewel het bedrag sterk varieert per staat . In New York bijvoorbeeld is het 2014 Medicaid-subsidiabiliteitsniveau $ 14, 550. Telbare activa zijn bankrekeningen, aandelen en obligaties, contante waarde van levensverzekeringspolissen en, in sommige gevallen, pensioenactiva. Een huis, als de persoon er één bezit, kan worden uitgesloten, hoewel een eigen vermogen van een bepaald niveau van invloed kan zijn op de geschiktheid. Houd er echter rekening mee dat wanneer het huis niet langer de hoofdverblijfplaats van de persoon is, het aanspraak kan maken op terugbetaling door Medicaid.

Traditioneel bereikten mensen vaak de drempel om in aanmerking te komen, hetzij door geld te geven aan familieleden of door te spenderen aan uitgaven - in feite betalen voor hun eigen zorg totdat voldoende van hun bezittingen waren opgebruikt, wat vaak snel was.

Er zijn echter juridische strategieën die oudere mensen in aanmerking kunnen laten komen voor Medicaid zonder zichzelf of hun echtgenoot te verarmen. Hoewel de regels ingewikkeld zijn, zullen sommige details per staat verschillen, en de diensten van een deskundige advocaat zijn essentieel, hier zijn vijf belangrijke opties om te onderzoeken.

1. Asset protection trusts.

Een op de juiste manier vastgesteld onherroepelijk vertrouwen kan een manier zijn om activa te onder te brengen waar ze geen invloed hebben op de geschiktheid van Medicare. Een onherroepelijke trust, die activa overdraagt ​​aan een trustee, verwijdert deze effectief van de controle van de oudere persoon. Dit staat in contrast met een herroepbare trust, waarin de persoon het recht behoudt om de overeenkomst te wijzigen. Herroepbare trusts, ook wel herroepbare levende trusts genoemd, hebben hun nut, maar kwalificatie voor Medicaid is daar niet een van.

Een andere optie is natuurlijk gewoon om het geld aan een verantwoordelijk kind of een ander familielid te geven. Maar David A. Cutner, een oudere advocaat met Lamson & Cutner, P.C., in New York City, zegt dat dit veel riskanter kan zijn. Zodra het geld is overgemaakt, is het juridisch eigendom van de andere persoon. Dus zelfs als de persoon volledig betrouwbaar is, kunnen gebeurtenissen in zijn of haar eigen leven - een scheiding, een bedrijfsmislukking, een rechtszaak - dat geld in gevaar brengen. Het creëren van een vertrouwensrelatie kan dit risico vermijden.

Medicaid heeft momenteel een "terugblik" -periode van vijf jaar, dus als iemand meer dan vijf jaar later activa overbrengt naar een trust en een verpleeghuis binnengaat, wordt het geld in de trust niet meegeteld voor de in aanmerking komende Medicaid. Als het geld echter is overgedragen binnen de vijfjaarlijkse terugblikperiode, heeft dit invloed op de geldigheid van een periode.

Advocaat Cutner biedt dit vereenvoudigde voorbeeld, met behulp van de regels van zijn staat: Stel dat iemand $ 100, 000 overdraagt ​​naar een onherroepelijk vertrouwen en snel daarna een verpleeghuis betreedt en een aanvraag indient voor Medicaid. Als de verpleeghuiszorg gemiddeld $ 10.000 per maand in dat gebied bedraagt, zal Medicaid kijken naar hoeveel maanden zorg die $ 100.000 zou hebben betaald en de persoon beschouwen die gedurende tien maanden niet in aanmerking komt, gedurende welke tijd iemand de verpleging moet betalen. thuisrekening. Daarna, echter, als de persoon Medicaid aanvraagt, moet hij of zij in aanmerking komen. (Merk op dat in New York de terugblikperiode alleen van toepassing is op verpleeghuizen en niet op geassisteerde woon- of thuiszorg, in andere staten geldt dit voor alle drie.)

In dit geval kan het lijken alsof de oudere persoon zal in beide richtingen $ 100, 000 zijn. Dat is waar de volgende strategie komt.

2. Particuliere lijfrentes of promessen.

Als een persoon een aanvraag voor Medicaid moet indienen voordat de terugblikperiode van vijf jaar voorbij is, kan het nog steeds mogelijk zijn om een ​​aanzienlijk deel van zijn vermogen te behouden met behulp van een goed opgestelde privé-annuïteit of promesse die in overeenstemming is met federale wetgeving, zegt Cutner.

Stel dat de persoon in het bovenstaande voorbeeld $ 50.000 in een trust heeft omgezet en de resterende $ 50.000 heeft gebruikt om een ​​privé-annuïteit aan te schaffen die is voorbereid door een ouder advocatenkantoor. De maandelijkse lijfrente-uitkeringen, samen met de sociale zekerheid van de persoon en alle andere inkomsten, kunnen worden gebruikt om de rekening van het verpleeghuis te betalen voor de vijf maanden dat de persoon nu niet in aanmerking kwam voor Medicaid ($ 50, 000 gedeeld door $ 10.000). Er zou geen overdrachtsboete zijn voor het geld dat wordt gebruikt om de lijfrente te kopen, volgens de huidige regels van Medicaid, dus dit zou geen invloed hebben op de geschiktheid van de persoon. Bovendien zou de $ 50.000 in de trust nu worden behouden.

De persoon had diezelfde resterende $ 50.000 ook kunnen overmaken aan iemand in ruil voor een promesse, met een vergelijkbare maandelijkse terugverdientijd van $ 10.000. Net als een particuliere lijfrente, zou een dergelijke overeenkomst moeten worden gestructureerd door een oudere advocaat, om te controleren of deze voldoet aan de Medicaid-vereisten.

Met behulp van de annuïteit of promesse-note-strategie kunnen veel mensen 40% tot 50% van hun vermogen beschermen, zegt Cutner. Vermogende particulieren, met bijvoorbeeld een waarde van $ 1 miljoen of meer, zullen waarschijnlijk niet profiteren. Iemand die $ 500.000 overhevelt naar een trust in een omgeving waar verpleeghuizen gemiddeld $ 10.000 per maand kosten, zou 50 maanden niet in aanmerking komen, een periode die zijn of haar verblijf in een verpleeghuis ver zou kunnen overschrijden.

3. Gepoolde trusts.

Staten verschillen in hun manier van omgaan met inkomsten voor Medicaid-doeleinden. In het algemeen moet een ontvanger van Medicaid die in een verpleeghuis is, al zijn of haar inkomen, behalve een kleine maandelijkse vergoeding, overdragen om de kosten van zorg te dekken. Als de persoon thuiszorg nodig heeft of in een doorlopende zorgpensioneringsgemeenschap woont, kan de staat overwegen dat een inkomen boven een bepaalde grens een overschot of een overschot is en vereisen dat het in de kosten van de zorg gaat. In die gevallen kan een gepoold vertrouwen een manier zijn om een ​​deel van dat inkomen te beschermen.

Met een verzamelde vertrouwensrelatie regelt de oudere persoon dat zijn of haar overtollige inkomsten worden betaald aan een liefdadigheidsorganisatie. De persoon heeft niet langer de controle over het geld, maar kan bij het goede doel rekeningen voor betaling indienen. Iemand die nog thuis woont, kan het bijvoorbeeld gebruiken voor voedsel en nutsbedrijven. Hierdoor kan de persoon de dagelijkse kosten voor levensonderhoud dekken die de relatief lage limieten van Medicaid kunnen overschrijden. Merk op dat slechts over een beperkt aantal staten dergelijke vertrouwensrelaties toestaan.

4. Persoonlijke zorgovereenkomsten.

Een forfaitair bedrag dat aan een zorgverlener wordt betaald voor toekomstige diensten, kan niet als een gestrafte overdracht worden beschouwd als het correct is gestructureerd. Dat kan een aantal doelen dienen. Een daarvan is om de oppervlakte van het landgoed te verkleinen, zodat de persoon in aanmerking komt voor Medicaid. Een andere is om de oudere persoon wat zorg te geven die verder gaat dan wat Medicaid biedt.

Dit soort persoonlijke zorgovereenkomst kan ook helpen om de financiële druk op een kind of een ander familielid te verlichten dat zijn werk heeft opgegeven en inkomen heeft opgeofferd om zorg te verlenen. Cutner zegt vaak dat het kan helpen bij het voorkomen van gezinsbreuken wanneer de last van mantelzorgers onevenredig zwaar op een bepaald kind valt.Een dergelijke overeenkomst kan ook worden gebruikt met een bureau dat thuiszorgdiensten verleent.

5. Echtelijke overdrachten en huwelijksweigering.

Een overdracht van vermogen van de ene echtgenoot naar de andere wordt niet bestraft onder Medicaid, dus een gebruikelijke stap is voor een echtgenoot die in een verpleeghuis moet gaan om zijn of haar vermogen over te dragen aan de bron-echtgenoot. Niettemin is de bron-echtgenoot nog steeds wettelijk verplicht om zorg te verlenen aan de andere echtgenoot, en hun collectieve vermogen zal in aanmerking worden genomen voor Medicaid-subsidiabiliteitsdoeleinden. Door een echtelijke weigering te ondertekenen, kan de Well-echtgenoot mogelijk afstand doen van die verantwoordelijkheid, waardoor de andere echtgenoot onmiddellijk in aanmerking komt voor Medicaid.

Later kan Medicaid proberen de terugbetaling te vorderen van de goeden-echtgenoot, hoewel Cutner zegt dat er strategieën beschikbaar zijn die de impact kunnen verminderen. Zelfs als Medicaid zou verzamelen, zal het paar waarschijnlijk profiteren, omdat de vergoeding van Medicaid gebaseerd zal zijn op de gereduceerde rente die het verpleeghuizen betaalt in plaats van het tarief van de particuliere betaler dat het paar anders zou hebben moeten betalen. Deze optie is mogelijk niet beschikbaar in jouw land.

De bottom line

Als senioren niet genoeg geld hebben om de zorg te betalen die ze nodig hebben wanneer ze geestelijk of lichamelijk zwak worden, onderzoek dan deze manieren om de rekeningen te betalen zonder het individu of zijn / haar partner te verarmen. Gezonde senioren zouden deze informatie moeten gebruiken om vooruit te plannen voor de zorg die ze in de toekomst nodig zouden kunnen hebben. Zie ook Volmacht: Do You Need One?