Top-down en bottom-up benaderingen worden gebruikt in veel gebieden van business, financiën en economie. De eerste gaat van het algemene naar het specifieke, en het laatste van het specifieke naar het algemene. Deze methoden zullen vaak afzonderlijk of als controle op elkaar worden toegepast in gebieden zoals:

• Budgettering
• Doelstelling
• Bedrijfsvoorspelling
• Effectenanalyse
• Bedrijfsanalyse
• Economische prognose

AD:

Voorbeelden volgen.

Budgettering: Bij bedrijfsbudgettering zou een top-down benadering beginnen door uitgavenlimieten in te stellen op hoge aggregatieniveaus, zoals de totale uitgaven voor het bedrijf als geheel, en mogelijk ook de totale uitgaven voor elk regelitem van kosten in zijn boekhoudhiërarchie. Ondertussen is waarschijnlijk ook een bottom-up-methode gaande, waarbij afdelingen of rapportage-eenheden hun eigen uitgavenwensenlijsten voorbereiden, uitgesplitst per regel van kosten. Vaker wel dan niet, de laatste methode zal hogere bestedingsdoelen produceren dan in het eerste geval was voorzien, en er zal een afstemmingsproces moeten plaatsvinden om een ​​bedrijfsbreed budget te produceren waarin alle delen gelijk zijn aan het geheel.

AD:

Doelinstelling: Dit is vaak nauw verweven met budgettering. Het uitvoerend management moet top-down bedrijfsbrede doelstellingen voor inkomsten en andere belangrijke statistieken vaststellen. In een parallel bottom-up proces zullen afdelingen en bedrijfseenheden hun eigen plannen en doelen aanbieden. Opnieuw zal een afstemmingsproces onvermijdelijk zijn. Bottom-up-methoden voor budgettering, het stellen van doelen en bedrijfsvoorspelling hebben doorgaans een inherente neiging om inkomsten te onderschatten en kosten en personeelsbehoeften te overschatten. Prestatiemeting en compensatiesystemen belonen de ontmoeting en het overschrijden van doelen, dus managers hebben prikkels om doelen te stellen die ze verwachten te bereiken.

AD:

Business Forecasting: Op top-down basis kan de verkoop worden voorspeld, beginnend met brede categorieën van producten of componenten, vervolgens onderverdeeld in opeenvolgende smallere categorieën en uiteindelijk in specifieke items. Het proces kan ook verdere details genereren door factoren zoals verkoopkanaal, geografische verkoopregio, klantcategorie of zelfs specifieke klant (in het geval van bijzonder grote klanten die een belangrijk deel van de omzet van het bedrijf vertegenwoordigen). Een bottom-upmethode daarentegen zou beginnen met projecties voor elk specifiek product of onderdeel, misschien ook per verkoopkanaal, geografische verkoopregio of klanttype.

Effecten- en bedrijfsanalyse: Evenzo kan een onafhankelijke analist die de resultaten van een bedrijf projecteert, een top-downbenadering hanteren (zoals door macro-economische indicatoren te gebruiken om de totale omzet en winst te voorspellen) of een bottom-up-methodiek die bouwt tot een bedrijfsresultaat van projecties van specifieke producten, productlijnen en / of bedrijfsdivisies.

Economische prognose: Een top-down benadering kan een trend in een groot aggregaat zoals het bbp voorspellen en vervolgens historische relaties gebruiken om de componenten van dat totaal af te leiden, zoals persoonlijke consumptie-uitgaven. Een bottom-upmethode zou in de tegenovergestelde richting gaan, werkend vanuit fijnere detailniveaus (zoals trends in bevolkingsgroei en bedrijfsinventarissen) om een ​​BBP-projectie te genereren.

Voors en tegens: Top-down budgetterings- en prognosemethoden hebben mogelijk een grotere potentiële nauwkeurigheid met betrekking tot grote aggregaten. Een bottom-up benadering kan fouten bevatten die zich ophopen naarmate resultaten oplopen tot grotere totalen. Het uitsplitsen van de totalen op hoog niveau in een zuiver top-down proces kan echter een belangrijk element van dwangpassing bevatten, en daardoor een aantal onrealistische aantallen produceren op het niveau van afzonderlijke afdelingen en producten. Ondertussen dringen de voorstanders van bottom-upprocessen erop aan dat een logisch samenhangende schatting van een aggregaat uit zijn samenstellende delen moet vloeien.

Van zelfs bottom-upmethoden moet vaak een significant top-down-element worden ingebed. Bijvoorbeeld, afdelingen en business units budgetteren vaak door de resultaten van het voorgaande jaar in te perken met vastgestelde percentages, in plaats van een echt bottom-up te nemen. benadering voor elk regelitem van opbrengst of uitgave. Het produceren van een echt bottom-upbudget voor werknemerscompensatie zou bijvoorbeeld projecties van de beloning en bonus van elk individu voor het jaar vereisen. Bij nieuwe aanwervingen zou het ook uitgaan van schattingen van wanneer elke persoon zou beginnen met werken. Budgetteren met een dergelijk fijnmazig detailniveau wordt vaak als onpraktisch beschouwd.

De bottom line

Top-down en bottom-up methodieken voor forecasting en budgettering hebben allemaal hun voor- en nadelen, in welke context ze ook worden gebruikt. De meest robuuste analytische processen proberen beide benaderingen achter elkaar te gebruiken, in een poging optimaal gebruik te maken van hun relatieve sterke punten en hun zwakke punten te verzachten.