Onder het brede Abenomics-platform heeft Japan de stappen aangekondigd die nodig zijn om externe bestuurders naar zijn insulaire bedrijven te halen. Helaas laat het recente boekhoudschandaal van Toshiba zien dat deze hervorming bijna niet snel genoeg gebeurt. We zullen kijken naar enkele van de vragen die door dit schandaal worden opgeroepen, die verontrustende tekenen zijn van hoe ver Japan nog moet gaan.

Zullen externe directeuren iets oplossen?

Een onafhankelijk panel heeft onthuld dat Toshiba de winst met meer dan een miljard dollar overdreef gedurende een periode van vijf jaar. De duur van de voortzetting van de boekhoudkundige vervalsing is zorgwekkender dan het bedrag, omdat het aantoont dat overdrijving standaard moet zijn geworden. Waar waren de interne financiële controles? De bedieningselementen zijn aanwezig, maar het systeem kan van bovenaf worden overruled. Dit wijst op een kritieke kloof tussen wat er op papier en in de praktijk wordt gedaan.

De motie van premier Shinzo Abe voor externe bestuurders was gericht op het inbrengen van nieuwe perspectieven en ideeën, maar de noodzaak van toezicht was ongetwijfeld onderdeel van het. De voorgestelde hervormingen werden vaak geformuleerd als een reactie op een ander Japans boekhoudschandaal, de fraude van 2011 bij Olympus. De Toshiba-fraude brengt een interessant probleem met zich mee, omdat het bedrijf al vier externe directeuren had. Het is duidelijk dat alleen externe bestuurders het vertrouwen van internationale en institutionele beleggers niet zullen geven dat de Japanse ondernemingen het ondernemingsbestuur omarmen, laat staan ​​dat er bereidheid is om de herstructurering van het bedrijfsleven te ondergaan die sinds de verloren decennia is vereist. (Zie voor meer informatie Lessen: Vergelijk de Japanse en Amerikaanse bubbels .)

Verlaat iedereen het bedrijf?

Een ander probleem dat het schandaal aan het licht brengt, is hoeveel voormalige execs rondhangen in het bestuur en als speciale adviseurs. Het koesteren en behouden van talent is een prijzenswaardig doel, maar in combinatie met een culturele neiging om senior leiderschap niet ter discussie te stellen, maakt het verandering moeilijk. Hoeveel CEO's in Japan proberen verliezen van divisies te verminderen of slechte deals alleen om de persoon te vinden die de tegenovergestelde beslissing nog steeds in de kamer heeft genomen? De wens om niet te beledigen resulteert waarschijnlijk in een underperformance op bedrijfsniveau die bijdraagt ​​aan de algemene underperformance van Japanse bedrijven in het algemeen. (Zie voor meer Wat is de nieuwe corporate governance code van Japan .)

Is het afwikkelen van Japan Inc. mogelijk?

Japan Inc. werd ooit gezien als de sleutel tot Japans succes, waarbij de bedrijfswereld en de overheid samenwerkten. Cross-holdingaandelen en 100% -dochterondernemingen zijn nog steeds gemeenschappelijke regelingen, met politici en voormalige execs die na hun pensionering de oude boy's club van bestuurs- en adviseursrollen betrekken.Met andere woorden, veel machtige mensen hebben er alle belang bij om Japan Inc. op gang te houden en de verweven aandelenstructuur zal moeilijk zijn om tot rust te komen, zelfs met een oprechte wens om dit te doen.

Dat gezegd hebbende, is er een groeiende steun voor een meer competitieve en actieve Japan als het gaat om bedrijfsfinanciering en herstructurering. Premier Abe ziet waarschijnlijk de waarde van toegang tot mondiale financiering om naar binnen gericht Japan te duwen om zich te concentreren op de grotere wereldmarkt. Wat nog belangrijker is, is dat elk schandaal dat de slechtste delen van Japan Inc. in de kijker zet, de druk en de eetlust voor hervormingen in Japan verhoogt.

De bottom-line

boekhoudschandalen zijn niet uitsluitend een Japans probleem in de verbeelding. Bedrijven over de hele wereld worden betrapt op het overschatten van inkomsten of het verbergen van verliezen op creatieve manieren. De reden dat het Toshiba-schandaal belangrijk is, is dat het enkele van de slechtste delen van Japan Inc. illustreert: kloostermanagement en ex-execs maken insulaire beslissingen die aandeelhouders op de lange termijn schaden. Dit probleem op managementniveau is te vinden in de beklemmende strategieën van Japanse bedrijven, omdat ze het belang van een grijzende binnenlandse markt te sterk benadrukken, terwijl ze de mondiale markt negeren waar hun export nog steeds zeer wordt begeerd. Het lijdt geen twijfel dat Japan nog steeds toonaangevend is op het gebied van technologie en uitmuntende productie, maar dat voordeel dreigt te worden verkwanseld.