Rentepariteit verwijst naar de fundamentele vergelijking die de relatie tussen rentetarieven en wisselkoersen regelt. Het uitgangspunt van rentepariteit is dat afgedekte opbrengsten van beleggingen in verschillende valuta's hetzelfde moeten zijn, ongeacht het niveau van hun rentetarieven.

ZIE: De Forex Walkthrough
Er zijn twee versies van rentepercentage pariteit:

1. Covered Interest Parity
2. Uncovered Interest Parity

Lees verder voor meer informatie over wat de pariteit van rentepercentages bepaalt en hoe u deze kunt gebruiken om de forexmarkt te verhandelen.

Voorwaartse koers berekenen
Forward wisselkoersen voor valuta's verwijzen naar wisselkoersen op een toekomstig tijdstip, in tegenstelling tot contante wisselkoersen, wat verwijst naar huidige tarieven. Een goed begrip van termijnkoersen is van fundamenteel belang voor de rentepariteit, vooral omdat het om arbitrage gaat. De basisvergelijking voor het berekenen van termijnkoersen met de Amerikaanse dollar als basisvaluta is:

Forward Rate = Spot Rate X (1 + rentetarief van het buitenland) (1 + rentetarief van het land van bestemming)

Termijnkoersen zijn beschikbaar bij banken en valuta dealers voor perioden variërend van minder dan een week tot zo ver uit als vijf jaar en daarna. Net als bij spotvaluta-noteringen, worden forward's genoteerd met een bied-laat spread.

ZIE: de basisprincipes van de bied-laatspreiding

Beschouw de Amerikaanse en Canadese koersen als een illustratie. Stel dat de spotkoers voor de Canadese dollar momenteel 1 USD = 1. 0650 CAD is (voorlopig geen bied / laat-spreads). De rentevoeten voor één jaar (geprijsd tegen de zero-coupon rendementscurve) bedragen 3. 15% voor de Amerikaanse dollar en 3. 64% voor de Canadese dollar. Met behulp van de bovenstaande formule wordt de forward-rente voor één jaar als volgt berekend:

1 USD = 1. 0650 X (1 + 3. 64%) = 1. 0700 CAD (1 + 3. 15%)

Het verschil tussen de forward-rente en de spotrate staat bekend als swap-punten. In het bovenstaande voorbeeld bedragen de swappunten 50. Als dit verschil (forward rate - spot rate) positief is, staat het bekend als een forward-premie; een negatief verschil wordt een forward-korting genoemd.

Een valuta met lagere rentetarieven zal tegen een termijnpremie handelen in verhouding tot een valuta met een hogere rente. In het hierboven getoonde voorbeeld handelt de Amerikaanse dollar tegen een voorwaartse premie ten opzichte van de Canadese dollar; omgekeerd handelt de Canadese dollar tegen een termijnkorting ten opzichte van de Amerikaanse dollar.

Kunnen termijnkoersen worden gebruikt om toekomstige spotkoersen of rentetarieven te voorspellen? Op beide punten is het antwoord nee. Een aantal studies hebben bevestigd dat forward rates notoir slechte voorspellers zijn van toekomstige spot rates. Aangezien termijnkoersen louter wisselkoersen zijn die zijn gecorrigeerd voor renteverschillen, hebben ze ook weinig voorspellende kracht voor het voorspellen van toekomstige rentetarieven.

Covered Interest Parity
Volgens gedekte rentepariteit moeten valutakoersen het verschil in rentetarieven tussen twee landen omvatten; anders zou er een arbitrage-mogelijkheid bestaan. Met andere woorden, er is geen rentevoordeel als een belegger leent in een valuta met een lage rente om te beleggen in een valuta met een hogere rente. Doorgaans zou de belegger de volgende stappen nemen:

1. Leen een bedrag in een valuta met een lagere rente.

2. Converteer het geleende bedrag naar een valuta met een hogere rente.

3. Beleg de opbrengst in een rentedragend instrument in deze (hogere rentevoet) valuta.

4. Gelijktijdig het wisselkoersrisico afdekken door een termijncontract te kopen om de beleggingsopbrengst om te zetten in de eerste (lagere rentevoet) valuta.

De rendementen in dit geval zijn dezelfde als die van belegging in rentedragende instrumenten in de valuta met lagere rente. Onder de gedekte rentevoetpariteitsconditie worden de hogere rendementen die zouden voortvloeien uit beleggingen in een valuta die een hogere rente biedt, tenietgedaan door de kostprijs van het afdekken van het wisselkoersrisico.

Covered Interest Rate Arbitrage
Bekijk het volgende voorbeeld om de gedekte pariteit van rentetarieven te illustreren. Stel dat de rente voor het lenen van geld voor een periode van één jaar in land A 3% per jaar is en dat de eenmalige depositorente in land B 5% is. Stel verder dat de valuta's van de twee landen op de spotmarkt op pari handelen (dat wil zeggen, valuta A = valuta B).

ZIE: Opties gebruiken om spot met valuta om te wisselen
Een belegger:

• leent in valuta A met 3%.
• Converteert het geleende bedrag naar valuta B tegen de contante koers.
• belegt deze opbrengsten in een deposito uitgedrukt in valuta B en betaalt 5% per jaar.

De belegger kan de eenjaars termijnkoers gebruiken om het wisselkoersrisico uit te sluiten dat inherent is aan deze transactie, omdat de belegger nu valuta B aanhoudt, maar de geleende gelden in valuta A moet terugbetalen. de eenjarige forward-rente zou ongeveer gelijk moeten zijn aan 1. 0194 (maw valuta A = 1. 0194 valuta B), volgens de hierboven besproken formule.

Wat als de eenjarige termijnkoers ook op pariteit is (dat wil zeggen, valuta A = valuta B)? In dit geval zou de belegger in het bovenstaande scenario een risicovrije winst van 2% kunnen behalen. Hier is hoe het zou werken. Neem aan dat de belegger:

• 100.000 van Valuta A bij 3% leent voor een periode van een jaar. Converteert de geleende opbrengsten onmiddellijk naar valuta B tegen de contante koers.
• Plaatst het volledige bedrag in een eenmalige storting op 5%.
• Sluit tegelijkertijd een eenjarig termijncontract voor de aankoop van 103, 000 valuta A.
• aan Na een jaar ontvangt de belegger 105, 000 van valuta B, waarvan 103.000 wordt gebruikt om valuta A te kopen onder het termijncontract en het geleende bedrag terugbetalen, waardoor de belegger het saldo verliest - 2, 000 van valuta B.Deze transactie staat bekend als gedekte rentearbitrage.

De marktkrachten zorgen ervoor dat valutakoersen worden gebaseerd op het renteverschil tussen twee valuta, anders zouden arbitrageurs ingrijpen om van de kans op arbitraire winst te profiteren. In het bovenstaande voorbeeld zou de termijnkoers van een jaar dus noodzakelijkerwijs dicht bij 1, 0194 liggen.

ZIE: combinatie van Forex spot- en futures-transacties

Niet-bedekte rente-pariteit
Ongedekte rentepercentagepariteit (UIP) dat het verschil in rentetarieven tussen twee landen gelijk is aan de verwachte verandering in wisselkoersen tussen die twee landen. Theoretisch, als het renteverschil tussen twee landen 3% is, zou de valuta van de natie met de hogere rente naar verwachting 3% afnemen ten opzichte van de andere valuta.
In werkelijkheid is het echter een ander verhaal. Sinds de introductie van zwevende wisselkoersen in de vroege jaren zeventig hebben valuta's van landen met hoge rentetarieven de neiging om eerder te waarderen dan te depreciëren, zoals de UIP-vergelijking stelt. Dit bekende raadsel, ook wel de 'forward premium puzzle' genoemd, is het onderwerp geweest van verschillende academische onderzoekspapers.

De anomalie kan gedeeltelijk worden verklaard door de "carry trade", waarbij speculanten lenen in valuta's met een lage rente, zoals de Japanse yen, het geleende bedrag verkopen en de opbrengsten beleggen in hoger renderende valuta's en instrumenten. De Japanse yen was tot medio 2007 een favoriet doelwit voor deze activiteit, met een geschatte $ 1 triljoen vastgebonden in de yen carry trade tegen dat jaar.

Het meedogenloos verkopen van de geleende valuta heeft tot gevolg dat het op de valutamarkten zwakker wordt. Van begin 2005 tot medio 2007 deprecieerde de Japanse yen met bijna 21% ten opzichte van de Amerikaanse dollar. De streefkoers van de Bank of Japan over die periode varieerde van 0 tot 0. 50%; als de UIP-theorie had aangehouden, zou de yen ten opzichte van de Amerikaanse dollar moeten zijn gestegen op basis van de lagere Japanse rente alleen.

Zie: Profiteren van overdracht van handelskandidaten

De renteverschilpariteit tussen de VS en Canada
Laten we de historische relatie tussen rentetarieven en wisselkoersen bekijken voor de VS en Canada, 's werelds grootste handelspartners. De Canadese dollar is uitzonderlijk volatiel sinds het jaar 2000. Na het bereiken van een historisch dieptepunt van US61. 79 cent in januari 2002, herstelde het in de daaropvolgende jaren bijna 80% en bereikte een high van meer dan US $ 1. 10 in november 2007.
Met betrekking tot de lange-termijncycli deprecieerde de Canadese dollar van 1980 tot 1985 ten opzichte van de Amerikaanse dollar. Deze waarde apprecieerde van 1986 tot 1991 ten opzichte van de Amerikaanse dollar en begon in 1992 aan een lange periode van verval, met als hoogtepunt zijn januari 2002 record laag. Vanaf dat dieptepunt, waardeerde het vervolgens gestaag ten opzichte van de US dollar voor de komende vijf en een half jaar.

Voor de eenvoud gebruiken we eersteklas tarieven (de tarieven die door commerciële banken worden aangerekend aan hun beste klanten) om de UIP-voorwaarde tussen de U. te testen.S. dollar en Canadese dollar van 1988 tot 2008.

Gebaseerd op prime rates, hield UIP tijdens sommige punten van deze periode vast, maar hield het niet bij anderen, zoals te zien in de volgende voorbeelden:

De Canadese prime rate was hoger dan de Amerikaanse prime rate van september 1988 tot maart 1993. Tijdens het grootste deel van deze periode apprecieerde de Canadese dollar ten opzichte van haar Amerikaanse tegenpartij, wat in strijd is met de UIP-relatie.

• De Canadese prime rate was van medio 1995 tot begin 2002 het grootste deel van de tijd lager dan de Amerikaanse prime rate. Als gevolg hiervan verhandelde de Canadese dollar gedurende een groot deel van deze periode een voorwaartse premie ten opzichte van de Amerikaanse dollar. . De Canadese dollar daalde echter 15% ten opzichte van de Amerikaanse dollar, wat impliceert dat UIP ook in deze periode niet volhield.
• De UIP-voorwaarde werd gedurende het grootste deel van de periode vanaf 2002 aangehouden, toen de Canadese dollar zijn op grondstoffen gebaseerde rally begon, tot eind 2007, toen deze zijn piek bereikte. De Canadese prime rate lag over het algemeen gedurende een groot deel van deze periode onder de Amerikaanse prime-rate, met uitzondering van een periode van 18 maanden van oktober 2002 tot maart 2004. : commodityprijzen en valutabewegingen
  
• Hedging Exchange-risico

Forward-koersen kunnen zeer nuttig zijn als een hulpmiddel voor het afdekken van wisselkoersrisico's. Het voorbehoud is dat een forward-contract uiterst inflexibel is, omdat het een bindend contract is dat de koper en de verkoper verplicht zijn uit te voeren tegen het overeengekomen tarief.

Het begrijpen van wisselkoersrisico's is een steeds meer de moeite waard oefening in een wereld waar de beste investeringsmogelijkheden in het buitenland liggen. Overweeg een Amerikaanse investeerder die begin 2002 de vooruitziende blik had om op de Canadese aandelenmarkt te beleggen. Het totale rendement van de Canadese benchmark S & P / TSX-aandelenindex van 2002 tot augustus 2008 bedroeg 106%, of ongeveer 11,5% per jaar. Vergelijk die prestaties met die van de S & P 500, die in die periode slechts 26% rendement opleverde, of 3. 5% per jaar.
Hier is de kicker. Omdat valutabewegingen het beleggingsrendement kunnen vergroten, zou een Amerikaanse belegger die begin 2002 in S & P / TSX heeft geïnvesteerd, tegen augustus 2008 een totaalrendement (in termen van USD) van 208% of 18, 4% per jaar hebben gehad. De appreciatie van de Canadese dollar ten opzichte van de Amerikaanse dollar in die periode zorgde ervoor dat het gezonde rendement in spectaculaire werd.

Begin 2002, toen de Canadese dollar koers zette naar de US dollar, hadden sommige Amerikaanse beleggers misschien de behoefte gevoeld om hun wisselkoersrisico in te dekken. In dat geval zouden ze, indien ze volledig waren afgedekt in de hierboven vermelde periode, de extra 102% winst die voortvloeide uit de waardering van de Canadese dollar, verloren hebben. Met het voordeel van achteraf, zou de voorzichtige stap in dit geval geweest zijn om het wisselkoersrisico niet af te dekken.
Het is echter een heel ander verhaal voor Canadese beleggers die in de Amerikaanse aandelenmarkt belegden. In dit geval zouden de rendementen van 26% die de S & P 500 van 2002 tot augustus 2008 opleverde, zijn gedaald naar een negatieve 16%, als gevolg van de waardevermindering van de US dollar ten opzichte van de Canadese dollar.Het afdekken van wisselkoersrisico's (wederom met het voordeel van een terugblik) zou in dit geval op zijn minst een deel van die sombere prestaties hebben verzacht.

ZIE: Aan de slag in vreemde valuta Futures
De bottom line

Pariteit van rentevoeten is fundamentele kennis voor handelaars in vreemde valuta. Om de twee soorten rentevoetpariteit volledig te begrijpen, moet de handelaar echter eerst de basisprincipes van valutaderivaten en hedgingstrategieën begrijpen. Gewapend met deze kennis kan de forextrader vervolgens renteverschillen gebruiken in zijn of haar voordeel. De appreciatie en waardevermindering van de US dollar / Canadese dollar illustreert hoe winstgevend deze transacties kunnen worden gegeven met de juiste omstandigheden, strategie en kennis.