Warrants en callopties zijn beide soorten effectencontracten. Een warrant geeft de houder het recht, maar niet de plicht, om gewone aandelen van aandelen rechtstreeks van het bedrijf te kopen tegen een vaste prijs voor een vooraf gedefinieerde periode. Evenzo geeft een call-optie (of "call") de houder ook het recht, zonder de verplichting, om een ​​gewoon aandeel tegen een vaste prijs voor een bepaalde periode te kopen. Dus wat zijn de verschillen tussen deze twee?

Overeenkomsten tussen warrants en callopties

De basiskenmerken van een warrant en call zijn hetzelfde:

• strike prijs of uitoefenprijs - de garantieprijs waarvoor de warrant of optie koper heeft het recht om de onderliggende waarde van de verkoper te kopen (technisch gezien, de schrijver van de oproep). "Uitoefenprijs" is de voorkeursterm met verwijzing naar warrants.
• Resteringsdatum of vervaldatum - De eindige tijdsperiode waarin de warrant of optie kan worden uitgeoefend.
• Optieprijs of premium : de prijs waartegen de warrant of optie op de markt wordt verhandeld.

Overweeg bijvoorbeeld een warrant met een uitoefenprijs van $ 5 op een aandeel dat momenteel op $ 4 verhandeld wordt. De warrant vervalt in één jaar en is momenteel geprijsd op 50 cent. Als de onderliggende aandelen op enig moment binnen de vervaldatum van een jaar overschrijden, zal de prijs van het warrantbedrag dienovereenkomstig stijgen. Stel dat vlak voor het aflopen van de warrant van één jaar, de onderliggende aandelen $ 7 verhandelen. Het warrant zou dan minstens $ 2 waard zijn (dat wil zeggen het verschil tussen de aandelenkoers en de uitoefenprijs van het warrant). Als de onderliggende aandelen in plaats daarvan traden op of onder de $ 5 net voordat de warrant vervalt, heeft de warrant weinig waarde.

Een call-optie handelt op een vergelijkbare manier. Een call-optie met een uitoefenprijs van $ 12. 50 op een aandeel dat op $ 12 handelt en binnen een maand vervalt, zal zijn prijs fluctueren in overeenstemming met de onderliggende voorraad. Als de aandelen $ 13 verhandelen. 50 net voordat de optie vervalt, is de oproep minstens $ 1 waard. Omgekeerd, als de aandelen worden gehandeld op of onder $ 12. 50 op de vervaldatum van de oproep, vervalt de optie waardeloos.

Verschillen tussen warrants en callopties

Drie belangrijke verschillen tussen warrants en callopties zijn:

• Emittent : Warrants worden uitgegeven door een specifiek bedrijf, terwijl op de beurs verhandelde opties worden uitgegeven door een ruil zoals de Chicago Board Options Exchange in de VS of de Montreal Exchange in Canada. Als gevolg daarvan hebben warrants weinig gestandaardiseerde functies, terwijl op de beurs verhandelde opties meer gestandaardiseerd zijn in bepaalde aspecten, zoals expiratieperioden en het aantal aandelen per optiecontract (doorgaans 100).
• Looptijd : Warrants hebben meestal een langere looptijd dan opties.Hoewel warrants over het algemeen binnen één tot twee jaar vervallen, kunnen ze soms een looptijd van meer dan vijf jaar hebben. Belopties hebben daarentegen looptijden van enkele weken of maanden tot ongeveer een jaar of twee; de meerderheid verloopt binnen een maand. Langere opties zijn waarschijnlijk vrij illiquide.
• Verdunning : Warrants veroorzaken verwatering omdat een bedrijf verplicht is nieuwe aandelen uit te geven wanneer een warrant wordt uitgeoefend. Het uitoefenen van een call-optie houdt niet in het uitgeven van nieuwe aandelen, aangezien een call-optie een afgeleid instrument is op een bestaand gewoon aandeel van het bedrijf.

Waarom worden warrants en telefoontjes uitgegeven?

Warrants worden doorgaans opgenomen als een "zoetstof" voor een uitgifte van aandelen of schulden. Beleggers houden van warrants omdat ze extra deelname aan de groei van het bedrijf mogelijk maken. Bedrijven nemen warrants op in aandelen- of schuldkwesties omdat ze de financieringskosten omlaag kunnen brengen en zekerheid kunnen bieden voor extra kapitaal als de aandelen het goed doen. Beleggers zijn eerder geneigd om te kiezen voor een iets lagere rente op obligatiefinanciering indien een warrant is gevoegd, in vergelijking met een eenvoudige obligatiefinanciering.

Warrants zijn erg populair in bepaalde markten zoals Canada en Hong Kong. In Canada is het bijvoorbeeld gebruikelijk dat junior resource-bedrijven fondsen werven voor exploratie om dit te doen via de verkoop van units. Elke dergelijke eenheid bestaat over het algemeen uit één gewone aandelenbundel samen met de helft van een warrant, wat betekent dat er twee warrants vereist zijn om één extra gewoon aandeel te kopen. (Houd er rekening mee dat er vaak meerdere warrants nodig zijn om een ​​aandeel te verwerven tegen de uitoefenprijs.) Deze bedrijven bieden naast hun cashcommissies ook 'broker warrants' aan hun underwriters aan als onderdeel van de compensatiestructuur.

Optieomruilingen die op de beurs verhandelde opties uitgeven op aandelen die aan bepaalde criteria voldoen, zoals aandelenkoers, aantal uitstaande aandelen, gemiddeld dagvolume en aandelenverdeling. Ruilt uitgiftemogelijkheden uit op dergelijke "opteerbare" aandelen om hedging en speculatie door beleggers en handelaren mogelijk te maken.

Intrinsieke waarde en tijdwaarde

Hoewel dezelfde variabelen van invloed zijn op de waarde van een warrant en een call-optie, hebben een aantal extra eigenaardigheden invloed op de prijsbepaling van warrant. Maar laten we eerst de twee basiscomponenten van waarde voor een warrant en een call begrijpen: intrinsieke waarde en tijdwaarde.

Intrinsieke waarde voor een warrant of call is het verschil tussen de prijs van de onderliggende aandelen en de uitoefenprijs of uitoefenprijs. De intrinsieke waarde kan nul zijn, maar deze kan nooit negatief zijn. Als een aandeel bijvoorbeeld $ 10 ruilt en de uitoefenprijs van een call $ 8 is, is de intrinsieke waarde $ 2. Als de aandelen worden verhandeld tegen $ 7, is de intrinsieke waarde van deze call nul. Zolang de uitoefenprijs van de calloptie lager is dan de marktprijs van de onderliggende waarde, wordt de call beschouwd als "in-the-money".

Tijdwaarde is het verschil tussen de prijs van de call of bevel en de intrinsieke waarde ervan.Uitbreiding van het bovenstaande voorbeeld van een handel in aandelen van $ 10, als de prijs van een call van $ 8 $ 2 is. 50, de intrinsieke waarde is $ 2 en de tijdswaarde is 50 cent. De waarde van een optie met een intrinsieke waarde nul bestaat volledig uit de tijdwaarde. Tijdwaarde geeft de mogelijkheid weer dat de handel in aandelen boven de uitoefenprijs stijgt door het verstrijken van de optie.

Waardering van callopties en warrants

Factoren die de waarde van een call of warrant beïnvloeden, zijn:

• Onderliggende aandelenkoers - Hoe hoger de aandelenkoers, hoe hoger de prijs of waarde van de call of warrant. Callopties vereisen een hogere premie wanneer hun uitoefenprijs dichter bij de huidige handelsprijs van het onderliggende effect ligt, omdat ze waarschijnlijker zullen worden uitgeoefend.
• Uitoefenprijs of uitoefenprijs - Hoe lager de uitoefenprijs of uitoefenprijs, hoe hoger de waarde van de oproep of bevel. Waarom? Omdat elke rationele belegger meer zou betalen voor het recht om een ​​actief tegen een lagere prijs te kopen dan een hogere prijs.
• Verloop van tijd - Hoe langer de tijd tot verstrijken, hoe duurder de bel of het bevel. Een call-optie met een uitoefenprijs van $ 105 kan bijvoorbeeld een expiratiedatum van 30 maart hebben, terwijl een call-optie met dezelfde uitoefenprijs een vervaldatum van 10 april kan hebben; beleggers betalen een hogere premie op calloptie-investeringen met een groter aantal dagen tot de vervaldatum, omdat er een grotere kans is dat de onderliggende aandelen de uitoefenprijs zullen overstijgen of overschrijden.
• Impliciete volatiliteit - Hoe hoger de volatiliteit, hoe duurder de call of warrant. Dit komt omdat een oproep een grotere kans heeft om winstgevend te zijn als de onderliggende aandelen volatieler zijn dan wanneer deze een zeer lage volatiliteit vertoont. Als de voorraad van het bedrijf ABC bijvoorbeeld regelmatig gedurende elke handelsdag een paar dollars verplaatst, kost de call-optie meer, omdat verwacht wordt dat de optie zal worden uitgeoefend.
• Risicovrije rentevoet - Hoe hoger de rentevoet, hoe duurder het bevel of de oproep.

Prijzen callopties en warrants

Er zijn een aantal complexe formulemodellen die analisten kunnen gebruiken om de prijs van callopties te bepalen, maar elke strategie is gebaseerd op de basis van vraag en aanbod. Binnen elk model kennen prijsdeskundigen echter waarde toe aan callopties op basis van drie belangrijke factoren: de delta tussen de onderliggende aandelenkoers en de uitoefenprijs van de call-optie, de tijd dat de call-optie vervalt en het veronderstelde niveau van volatiliteit in de call-optie. de prijs van de onderliggende beveiliging. Elk van deze aspecten met betrekking tot de onderliggende waarde en de optie heeft invloed op hoeveel een belegger betaalt als een premie aan de verkoper van de call-optie.

Het Black-Scholes-model is het meest gebruikte model voor prijsopties, terwijl een gewijzigde versie van het model wordt gebruikt voor prijsbepalingsopties. De waarden van de bovenstaande variabelen zijn aangesloten op een optiecalculator, die vervolgens de optieprijs biedt. Aangezien de andere variabelen min of meer vast zijn, wordt de impliciete volatiliteitsschatting de belangrijkste variabele bij het bepalen van de prijs van een optie.

Warrantprijzen zijn iets anders omdat het rekening moet houden met het eerder genoemde verwateringsaspect, evenals de "gearing". Gearing is de verhouding tussen de aandelenkoers en de warrantprijs en vertegenwoordigt de hefboom die de warrant biedt. De waarde van het warrantrecht is recht evenredig met de gearing.

De verwateringsfunctie maakt een warrant iets goedkoper dan een identieke call-optie, met een factor (n / n + w), waarbij n het aantal uitstaande aandelen is, en w vertegenwoordigt het aantal warrants. Overweeg een aandeel met 1 miljoen aandelen en 100.000 uitstaande warrants.Als een call op deze aandelen wordt verhandeld tegen $ 1, zou een vergelijkbaar warrant (met dezelfde verval- en uitoefenprijs) worden geprijsd op ongeveer 91 cent.

Hoe te profiteren van telefoongesprekken en Warrants

Het grootste voordeel voor retailbeleggers van het gebruik van warrants en calls is dat ze een onbeperkt winstpotentieel bieden terwijl ze het mogelijke verlies beperken tot het geïnvesteerde bedrag. of b. c hij verliest alleen zijn premie, de prijs die hij voor het contract heeft betaald. Het andere grote voordeel is hun hefboomwerking: kopers blokkeren een prijs, maar betalen alleen een percentage vooraf; de rest wordt betaald als ze de optie of het bevel uitoefenen (vermoedelijk met overgebleven geld!).

In principe gebruik je deze instrumenten om in te zetten of de koers van een actief zal stijgen - een tactiek die bekend staat als de langetermijnstrategie in de optiewereld.

Zeg bijvoorbeeld dat aandelen van bedrijf ABC worden verhandeld tegen $ 20 en je denkt dat de aandelenkoers binnen de volgende maand zal stijgen: Bedrijfswinsten zullen binnen drie weken worden gerapporteerd, en je hebt een vermoeden dat ze goed zullen zijn , het oplopen van de huidige winst per aandeel (EPS). Dus om te speculeren op dat voorgevoel, koopt u een calloptiecontract voor $ 100 aandelen met een uitoefenprijs van $ 30, vervallend in één maand voor $ 0. 50 per optie, of $ 50 per contract. Dit geeft u het recht om aandelen te kopen voor $ 20 op of voor de vervaldatum. Nu, 21 dagen later, blijkt dat je het op de juiste manier hebt geraden: ABC rapporteert sterke inkomsten en verhoogde zijn inkomstenschattingen en winstverwachtingen voor het volgende jaar, waardoor de aandelenkoers daalde naar $ 30. De ochtend na het rapport oefent u uw recht uit om 100 aandelen bedrijfsaandelen te kopen voor $ 20 en ze onmiddellijk te verkopen voor $ 30. Dit levert u $ 10 per aandeel op, of $ 1, 000 voor één contract. Aangezien de kosten $ 50 waren voor het calloptiecontract, is uw nettowinst $ 950.

Aankopen kopen of aandelen kopen

Overweeg een belegger met een hoge risicotolerantie en $ 2, 000 te beleggen. Deze belegger heeft de keuze tussen beleggen in een aandelenhandel voor $ 4, of beleggen in een warrant op dezelfde aandelen met een uitoefenprijs van $ 5. De warrant vervalt in één jaar en is momenteel geprijsd op 50 cent. De belegger is zeer optimistisch over de aandelen, en voor maximale leverage besluit om alleen in de warrants te beleggen. Ze koopt daarom 4, 000 warrants op de aandelen. Als de aandelen na ongeveer een jaar appreciëren tot $ 7 (dat wil zeggen vlak voordat de warranten aflopen), zouden de warrants elk $ 2 waard zijn.De warrants zouden in totaal ongeveer $ 8.000 waard zijn, wat overeenkomt met een winst van $ 6.000 of 300% op de oorspronkelijke investering. Als de belegger ervoor had gekozen om in de aandelen te beleggen, zou haar rendement slechts $ 1, 500 of 75% zijn geweest van de oorspronkelijke investering.

Natuurlijk, als de aandelen gesloten waren voor $ 4. 50 vlak voordat de warranten afliepen, zou de belegger 100% van haar initiële investering van $ 2,000 in de warrants verloren hebben, in plaats van een winst van 12,5% als ze in plaats daarvan in de aandelen had belegd.

Andere nadelen van deze instrumenten: in tegenstelling tot de onderliggende aandelen hebben ze een beperkte levensduur en komen ze niet in aanmerking voor dividenduitkeringen.

De bottom line

Hoewel warrants en calls aanzienlijke voordelen bieden voor beleggers, zijn ze als derivaten niet zonder risico's. Beleggers moeten daarom deze veelzijdige instrumenten grondig begrijpen voordat zij zich wagen om ze in hun portefeuilles te gebruiken.