a:

Zoals alle beleggingen in aandelen, stellen verzekeringsmaatschappijen beleggers voor met marktrisico. Verzekeringsmaatschappijen, zoals banken, presenteren ook een indirect standaardrisico omdat hun balansen ongelooflijk kunnen worden benut. De risico's van beleggen in de verzekeringssector zijn niet categorisch anders dan in andere marktsectoren, maar de fundamentals van verzekeringsmaatschappijen worden verschillend beoordeeld op basis van de demografie van het klantenbestand van een verzekeraar en de samenstelling van de onderliggende portefeuille van de onderneming.

Verzekering na de crash

De risicoperceptie in de verzekeringssector maakte in 2008 en 2009 een zware slag naar het zuiden in de greep van de financiële crisis. Tijdens die twee jaar liet de verzekeringsmarkt nooit zien -vooraf gezien volatiliteit, en de aandeelhouders van verzekeringsmaatschappijen zagen valutaschommelingen in waardering. Dit werd grotendeels veroorzaakt door het falen van verzekeraars om de waarschijnlijkheid van verlies van onderliggende portefeuilles met blootstelling aan door hypotheek gedekte waardepapieren (MBS) in te schatten.

Value at Risk en verwachte tekorten

Verzekeringsmaatschappijen en hun aandeelhouders moeten nauwlettend in de gaten houden of zij mogelijk grotere dan verwachte claims moeten betalen. Ze moeten ook toezicht houden op de risiconiveaus van de investeringen die met inkomende premies worden gedaan.

De meeste premies worden bewaard in relatief veilige activa, zoals Treasurys of hoogwaardige bedrijfsschulden. Niettemin streven veel verzekeraars naar hogere rendementen en kunnen ze zich openstellen voor financieel risico.

De meest gebruikte maatstaven bij het beoordelen van het financiële risico van een verzekeraar zijn Value at Risk of VaR en het verwachte tekort. Elke waarde schat het verwachte verlies in het geval dat marktomstandigheden, of de portefeuille van een willekeurige verzekeraar, verliezen veroorzaken.

Deze statistieken, met name VaR, veranderden enigszins na de invoering van op risico gebaseerd kapitaal, of RBC, verhoudingen door de National Association of Insurance Commissioners of NAIC in de jaren negentig. Vanaf 2015 wordt VaR gebruikt om de netto reële waardeblootstelling van alle risicobronnen aan een verzekeraar weer te geven. Dit helpt verzekeringsaftrekbare bedragen vast te stellen; herverzekering en cedent niveaus; en verwachte claims versus verwachte verliezen.

Ernstige verzekeringsbeleggers moeten de VaR en het verwachte tekort voor verschillende bedrijven begrijpen en kunnen vergelijken. Deze kunnen van onschatbare waarde zijn bij het beoordelen van het risico van kapitaalverliezen voor aandeelhouders.