Het is niet verrassend dat de investeringsstrategie van Warren Buffett mythische proporties heeft bereikt. Maar hoe doet hij het? Hieronder staan ​​de belangrijkste uitgangspunten van de beroemde beleggingsfilosofie van Buffett.

Buffett's Philosophy

Buffett volgt de Benjamin Graham-school voor waardebeleggen. Waardebeleggers zoeken naar effecten met prijzen die op basis van hun intrinsieke waarde onredelijk laag zijn. Er is geen algemeen geaccepteerde manier om intrinsieke waarde te bepalen, maar deze wordt meestal geschat door de grondbeginselen van een bedrijf te analyseren. Net als koopjesjagers zoekt de waarde-belegger naar aandelen waarvan hij of zij van mening zijn dat deze ondergewaardeerd worden door de markt, aandelen die waardevol zijn maar niet worden herkend door de meerderheid van andere kopers.

Buffett neemt deze value-investing-aanpak naar een ander niveau. Veel waardebeleggers ondersteunen de efficiënte markthypothese niet, maar ze vertrouwen erop dat de markt uiteindelijk de voorkeur gaat geven aan kwaliteitsaandelen die voor een tijd ondergewaardeerd zijn. Buffett houdt zich echter niet bezig met de complexiteit van vraag en aanbod op de aandelenmarkt. Hij is zelfs helemaal niet bezorgd om de activiteiten van de aandelenmarkt. Dit is de implicatie in deze parafrase van zijn beroemde quote: "Op de korte termijn is de markt een populariteitswedstrijd, op de lange termijn is het een weegmachine."

Hij kiest aandelen alleen op basis van hun algemene potentieel als bedrijf - hij bekijkt ze als een geheel. Met deze aandelen als een langetermijnspel, streeft Buffett niet naar meerwaarde dan eigendom in kwaliteitsbedrijven die buitengewoon in staat zijn om winst te genereren. Wanneer Buffett in een bedrijf investeert, maakt hij zich geen zorgen of de markt uiteindelijk zijn waarde zal erkennen. Hij maakt zich zorgen over hoe goed dat bedrijf als bedrijf geld kan verdienen.

Buffett's Methodology

Hier kijken we hoe Buffett laaggeprijsde waarde vindt door zichzelf enkele vragen te stellen wanneer hij de relatie evalueert tussen het niveau van uitmuntendheid en de prijs van een aandeel. Houd er rekening mee dat dit niet de enige dingen zijn die hij analyseert, maar eerder een korte samenvatting van wat hij zoekt:

1. Heeft het bedrijf consistent goed gepresteerd?

Soms wordt rendement op eigen vermogen (ROE) het rendement op investering van de aandeelhouder genoemd. Het toont de snelheid waarmee aandeelhouders inkomsten genereren op hun aandelen. Buffett kijkt altijd naar ROE om te zien of een bedrijf consistent heeft gepresteerd in vergelijking met andere bedrijven in dezelfde sector. ROE wordt als volgt berekend:

= Netto inkomen / Eigen vermogen

Kijkend naar de ROE in het laatste jaar is niet genoeg. De belegger moet de ROE van de afgelopen vijf tot tien jaar bekijken om historische prestaties te analyseren.

2. Heeft het bedrijf overtollige schulden vermeden?

De verhouding schuld / eigen vermogen is een ander belangrijk kenmerk dat Buffett zorgvuldig in overweging neemt.Buffett geeft er de voorkeur aan om een ​​kleine hoeveelheid schulden te zien, zodat de winstgroei wordt gegenereerd uit het eigen vermogen in tegenstelling tot geleend geld. De verhouding vreemd vermogen / eigen vermogen wordt als volgt berekend:

= Totaal verplichtingen / Eigen vermogen

Deze verhouding geeft het deel van het eigen vermogen en de schuld weer dat de onderneming gebruikt om haar activa te financieren; en hoe hoger de ratio, hoe meer schulden - in plaats van aandelen - het bedrijf financieren. Een hoge schuldgraad ten opzichte van het eigen vermogen kan leiden tot volatiele winsten en hoge rentelasten. Voor een strengere test gebruiken beleggers soms alleen de langetermijnschuld in plaats van de totale verplichtingen in de bovenstaande berekening.

3. Zijn de winstmarges hoog? Zijn ze aan het groeien?

De winstgevendheid van een bedrijf hangt niet alleen af ​​van het hebben van een goede winstmarge, maar ook van het consequent vergroten van de winstmarge. Deze marge wordt berekend door het nettoresultaat te delen door de netto-omzet. Voor een goede indicatie van historische winstmarges moeten beleggers minstens vijf jaar terugkijken. Een hoge winstmarge duidt erop dat het bedrijf zijn activiteiten goed uitvoert, maar toenemende marges betekenen dat het management uiterst efficiënt en succesvol is in het beheersen van de kosten.

4. Hoe lang is het bedrijf openbaar geweest?

Buffett beschouwt doorgaans alleen bedrijven die al minstens 10 jaar in de buurt zijn. Als gevolg hiervan zouden de meeste technologiebedrijven die hun eerste openbare aanbiedingen (IPO's) in het afgelopen decennium hebben gehad, niet op Buffett's radar komen. Hij zal alleen in een bedrijf investeren dat hij volledig begrijpt, en hij heeft gezegd dat hij de mechanica achter veel moderne technologiebedrijven niet begrijpt. Waardebeleggen vereist dat bedrijven worden geïdentificeerd die de tand des tijds hebben doorstaan, maar die momenteel ondergewaardeerd zijn.

Onderschat nooit de waarde van historische prestaties, wat het vermogen (of onvermogen) van het bedrijf om aandeelhouderswaarde te vergroten aantoont. Houd er echter rekening mee dat de prestaties uit het verleden in het verleden geen garantie bieden voor toekomstige prestaties. Het is de taak van de value-investeerder om te bepalen hoe goed het bedrijf kan presteren zoals in het verleden. Het bepalen van dit is inherent lastig. Maar blijkbaar is Buffett daar heel goed in.

5. Zijn de producten van het bedrijf afhankelijk van een goed?

Aanvankelijk zou u deze vraag kunnen zien als een radicale benadering van het verkleinen van een bedrijf. Buffett ziet deze vraag echter als een belangrijke vraag. Hij is geneigd om (maar niet altijd) te schrikken van bedrijven waarvan de producten niet te onderscheiden zijn van die van concurrenten en die producten die uitsluitend afhankelijk zijn van een grondstof zoals olie en gas. Als het bedrijf niets anders biedt dan een ander bedrijf binnen dezelfde sector, ziet Buffett weinig dat het bedrijf onderscheidt. Elk kenmerk dat moeilijk te repliceren is, is wat Buffett de economische moel van een bedrijf noemt, of een concurrentievoordeel. Hoe breder de gracht, hoe moeilijker het is voor een concurrent om marktaandeel te winnen.

6. Bevat de voorraad 25% korting op zijn echte waarde?

Dit is de kicker. Het vinden van bedrijven die voldoen aan de andere vijf criteria is één ding, maar bepalen of ze ondergewaardeerd zijn, is het moeilijkste onderdeel van waardebeleggen.En het is de belangrijkste vaardigheid van Buffett. Om dit te controleren, moet een belegger de intrinsieke waarde van een bedrijf bepalen door een aantal bedrijfsfundamentals te analyseren, inclusief inkomsten, inkomsten en activa. En de intrinsieke waarde van een bedrijf is meestal hoger (en ingewikkelder) dan de liquidatiewaarde, wat een bedrijf waard zou zijn als het vandaag zou worden verbroken en verkocht. De liquidatiewaarde omvat geen immateriële activa zoals de waarde van een merknaam, die niet rechtstreeks in de financiële overzichten wordt vermeld.

Zodra Buffett de intrinsieke waarde van het bedrijf als geheel bepaalt, vergelijkt hij dit met zijn huidige marktkapitalisatie - het huidige totaalbedrag (prijs). Als zijn intrinsieke waardemeting ten minste 25% hoger is dan de marktkapitalisatie van het bedrijf, ziet Buffett het bedrijf als een bedrijf dat waarde heeft. Klinkt eenvoudig, toch? Wel, het succes van Buffett hangt echter af van zijn ongeëvenaarde vaardigheid in het nauwkeurig bepalen van deze intrinsieke waarde. Hoewel we enkele van zijn criteria kunnen schetsen, kunnen we niet precies weten hoe hij precies de waarde heeft weten te berekenen.

Bottom Line

Zoals u waarschijnlijk al hebt gemerkt, is de beleggingstijl van Buffett vergelijkbaar met de winkelstijl van een koopjesjager. Het weerspiegelt een praktische, nuchtere houding. Buffett handhaaft deze houding op andere gebieden van zijn leven: hij woont niet in een enorm huis, hij verzamelt geen auto's en hij neemt geen limousine mee naar zijn werk. De waardebeleggingsstijl is niet zonder kritiek, maar of je Buffett nu steunt of niet, het bewijs zit in de pudding. Hij is een van de rijkste mensen ter wereld, met een nettowaarde van $ 76. 8 miljard.