a:

Billionaire belegger Warren Buffett verklaarde dat "diversificatie bescherming tegen onwetendheid is, het heeft weinig zin als je weet wat je doet." Volgens Buffet is het bestuderen van een of twee industrieën in grote diepte, het leren van hun ins en outs en het gebruiken van die kennis om te profiteren van die industrieën lucratiever dan het spreiden van een portefeuille in een breed scala van sectoren, zodat winsten uit bepaalde sectoren de verliezen compenseren van anderen.

De behoefte aan diversificatie is een portefeuilletheorie die is geworteld in het idee dat een belegger die al zijn of haar geld in één bedrijf of één sector zet flirt met rampspoed als dat bedrijf of die industrie een duik neemt. Een bekend voorbeeld uit de 21e eeuw is het Enron-schandaal. Veel werknemers van het noodlottige energiebedrijf werden aangemoedigd om hun volledige portefeuilles in bedrijfsaandelen te investeren; Toen het bedrijf in 2002 viel, werden de besparingen van deze werknemers 's nachts uitgeroeid.

Vooral in het spoor van schandalen zoals Enron, wordt diversificatie algemeen beschouwd als een onderdeel van de basisprincipes van beleggen. Personal finance-opleidingen leren het als een evangelie, waarbij individuele aandelen worden belachelijk gemaakt als het gokken op casino's. Veel beleggers investeren zelfs nooit in een individuele aandelen. In plaats daarvan wenden ze zich tot beleggingsfondsen en exchange-traded funds (ETF's), die beide honderden aandelen van verschillende bedrijven bundelen en verkopen als een unieke eenheid.

Deze handelaren diversifiëren verder door beleggingsfondsen en ETF's te selecteren uit verschillende sectoren die verschillende trends volgen. Sommigen volgen de ups en downs van de bredere markt, terwijl andere relatief vlak blijven. Weer anderen keren omgekeerd met de bredere markt, ervaren ups wanneer de meeste sectoren down zijn en vice versa. Het idee achter deze strategie is dat, ongeacht wat de markt doet, een deel van de portefeuille van de belegger waarschijnlijk goed zal presteren.

Het probleem met diversificatie is volgens Buffett en andere gelijkgestemde investeerders dat, hoewel het risico wordt beperkt door sectorwinsten die sectorverliezen compenseren, het tegenovergestelde ook waar is: sectorverliezen compenseerden de sectorwinsten en verminderden het rendement.

Buffett heeft een fortuin vergaard door onmetelijke kennis te verwerven over alles wat met financiën te maken heeft en over specifieke bedrijven en industrieën, en die kennis te gebruiken om zijn investeringen met de hand te plukken. Weinig investeerders zijn beter in het plukken van aandelen en de timing van in- en uitstappunten. Een onwetende investeerder - iemand met weinig tot geen financiële of industriële kennis - is verplicht om blunder te maken na blunder als hij of zij probeert de markt te spelen zoals Buffett dat doet.

Een investeerder die trends bestudeert en een goed begrip heeft van hoe verschillende bedrijven en industrieën reageren op verschillende markttrends, profiteert veel meer van die kennis in zijn voordeel dan door passief te investeren in een breed scala van bedrijven en sectoren. Een dergelijke investeerder kan lang op een bedrijf of sector doorgaan wanneer de marktomstandigheden een prijsverhoging ondersteunen; op dezelfde manier kan de belegger zijn of haar longpositie verlaten en tekortschieten wanneer indicatoren een val voorspellen. De investeerder profiteert in beide scenario's en die winsten worden niet gecompenseerd door verliezen in niet-gerelateerde sectoren.