a:

Cyclische aandelen hebben de neiging om sterk gecorreleerd te zijn met de algehele bedrijfscyclus, dus een belegger kan beleggen in een cyclische voorraad en winsten vastleggen tijdens opwaartse bewegingen in de conjunctuurcyclus. Een belegger kan cyclische aandelen en niet-cyclische aandelen combineren om een ​​gediversifieerde portefeuille te creëren die hem beschermt tegen volatiliteit.

Als een belegger aan het eind van de cyclus in een cyclisch bestand kan beleggen en vervolgens de aandelen aan de bovenkant van de bedrijfscyclus verkoopt, maximaliseert hij de meerwaarden voor dat aandeel in die periode. Dit is een enorm voordeel.

Het probleem met deze investeringsstrategie is de timing. Voor een belegger om winsten te behalen met een cyclische aandelen, zou hij de markt moeten timen, zodat hij investeert aan de onderkant van de conjunctuurcyclus, net voordat de economie zich begint te herstellen. Als een belegger besluit te beleggen in een cyclische aandelen, is hij blootgesteld aan het risico van een langdurige recessie of een economie die de bodem van de conjunctuurcyclus nog niet heeft bereikt.

Als dit gebeurt en een investeerder de investering in een cyclische aandelen verkeerd inschat, zou hij een langetermijn buy-and-hold-strategie moeten aannemen en wachten tot de economie de bodem van de conjunctuurcyclus bereikt heeft en herstelt vervolgens.

Een belegger kan cyclische aandelen en niet-cyclische aandelen combineren om een ​​portefeuille met volatiliteit te creëren die over de gehele bedrijfscyclus wordt geëffend. In perioden van economische recessies kunnen de niet-cyclische aandelen de verliezen van cyclische aandelen mogelijk verzachten; in periodes van economische groei verzachten de cyclische aandelen het potentiële verlies van niet-cyclische aandelen. Het voordeel is hier de verminderde volatiliteit, maar het nadeel is dat de portefeuille minder waard wordt in vergelijking met het eerste voordeel.