a:

Het jaarlijkse percentage van een lening is de meting van hoe duur het is om in één jaar geld te lenen. Er zijn verschillende andere metingen van financieringslasten - het effectieve jaarcijfer, het jaarlijkse equivalentpercentage en het jaarlijkse rendementspercentage, onder andere. APR wordt als een van de belangrijkste beschouwd, omdat het vergoedingen en andere uitgaven omvat die verband houden met kredietovereenkomsten, niet alleen de rentetarieven.

Er zijn verschillen in de manier waarop APR wordt berekend op basis van de voorschriften die de leningverstrekkende instelling beheersen. In de Verenigde Staten wordt de berekening en daaropvolgende openbaarmaking van een APR beheerst door de Truth in Lending Act (TILA). De Europese Unie reguleert het JK door twee richtlijnen, 2008/48 / EG en 2011/90 / EU, maar significante uniformiteit tussen de lidstaten werd pas in 2013 echt ingevoerd.

APR in de VS

Voor Amerikaanse kredietverstrekkers wordt met APR bedoeld dat het nominale rentepercentage is aangepast om bepaalde niet-rentekosten te omvatten. De soorten kosten die kunnen worden aangerekend, worden niet specifiek gereguleerd door TILA, maar de vereiste openbaarmakingen zijn dat wel. Volgens de wet moeten kredietverstrekkers de APR duidelijk aan hun klanten tonen. Creditcardmaatschappijen mogen maandelijkse rentetarieven weergeven in plaats van jaarlijkse rentetarieven, maar er kan geen overeenkomst worden ondertekend zonder enige vermelding van het jaarlijkse rentepercentage.

Hypotheken hebben hun eigen APR-openbaarmakingsvereisten in de VS Op grond van de Hypotheek Disclosure Improvement Act van 2008 kan de definitieve APR niet meer dan 0. 125% afwijken van de goeder trouwschatting, anders moet de transactie worden uitgevoerd. vertraagd en er is een nieuwe APR-vrijgave vereist.

APR in Europa

Europese wetten leggen ook sterk de nadruk op onthullingen met betrekking tot APR. Er is een specifiek algoritme gebruikt in E. U. APR-berekeningen dat uitgaat van een jaar van 365 dagen met 12 gelijke maanden. Deze berekeningen zijn echter niet van toepassing op elke lening. Alle leningen van meer dan € 50.000 (vanaf 2014) hoeven niet het standaardalgoritme te gebruiken en er zijn geen hypotheken vereist om het te gebruiken.

Richtlijn 2008/48 / EG is ook bekend als de Richtlijn Consumentenkrediet in de E. U. Deze richtlijn stelt de standaard Europese informatie voor consumentenkrediet vast, een reeks informatie die aan klanten moet worden verstrekt voordat het leencontract wordt ondertekend. Richtlijn 2011/90 / EU is een wijziging van eerdere APR-berekeningen en biedt verschillende aannames die moeten worden toegepast door gesimuleerde APR-cijfers.

Het Verenigd Koninkrijk is geen volwaardig lid van de EU en hoeft niet aan alle E. U.-richtlijnen te voldoen. De Britse consumentenkredietwet van 1974 regelt het gebruik van APR door Britse geldschieters en vereist dat APR op een prominente en zichtbare manier wordt gepubliceerd voor elke lening.Alle voorschriften met betrekking tot de debetrentetarieven en onthullingen staan ​​onder toezicht van de Financial Conduct Authority.

Al deze tarieven zijn nominaal. Lenders bouwen doorgaans geen veronderstellingen in om rekening te houden met het effect van inflatie op de leencapaciteit en financieringskosten.