a:

Algemeen aanvaarde boekhoudprincipes, of GAAP, vereisen dat bedrijven inkomsten opnemen op een manier die nauw aansluit bij uitgaven en die inkomsten binnen dezelfde boekhoudperiode opbouwen als de uitgaven. De installatiemethode en de percentage-of-completion methode zijn elk opbrengstenherkenningsstructuren die specifiek zijn ontworpen voor bedrijven die onder contract werken voor grote projecten. Enkele voorbeelden zijn onder meer bouwbedrijven, projectontwikkelaars en ingenieurs, die over het algemeen werken aan grootschalige projecten die maanden of zelfs jaren in beslag nemen. Voor beleggers is het begrijpen van deze twee methoden essentieel bij het bepalen van de winstgevendheid en duurzaamheid van dit soort bedrijven.

De afbetalingsmethode is geschikt voor bouwbedrijven, met name voor thuisbouwers, omdat ze routinematig contracten maken om te bouwen en alleen wat inkomsten ontvangen vóór en tijdens het project, waarbij het grootste deel van de inkomsten bij voltooiing wordt ontvangen . Ondertussen worden de kosten opgeteld en moeten bouwmaterialen worden betaald, ongeacht de ontvangen inkomsten. Om de gemaakte kosten te claimen, moeten er inkomsten zijn die overeenkomen. Als een huis bijvoorbeeld wordt gebouwd tegen een gecontracteerde prijs van $ 300.000, waarbij de kosten van de aannemer $ 200.000 bedragen, accepteert de aannemer mogelijk een aanbetaling van $ 5.000. De aannemer berekent de brutowinst voor de hele transactie en past deze vervolgens evenredig toe op de inkomsten zoals deze worden ontvangen. Voor de eerste maand, waarin de aanbetaling van $ 5,000 was ontvangen, zou de aannemer zijn brutowinstpercentage van 67 procent ($ 200, 000 / $ 300, 000) nemen en de aanbetaling registreren als $ 3, 350 ($ 5, 000 x 0. 67) brutowinst; deze methode kan echter de brutowinst overdrijven als de laatste betaling niet is ontvangen. Dit komt omdat alle berekeningen veronderstellen dat de volledige verkoopprijs wordt verzameld.

De percentage-of-completion methode wordt ook vaak gezien bij bouwers, hoewel in het algemeen voor degenen met veel langere termijn contracten voor grote projecten zoals de bouw van een kantoorgebouw. In deze methode worden inkomsten en uitgaven vastgelegd op basis van hoeveel werk is voltooid. De vereisten voor het gebruik van deze methode zijn dus dat het project gemakkelijk herkenbaar is in stadia van voltooiing en dat specifieke kosten aan elke fase worden toegeschreven. Het bedrijf rapporteert vervolgens inkomsten met een geschatte totale kostprijs tegen gemaakte kosten of onderscheidt mijlpalen, zoals hoeveel verdiepingen zijn voltooid. Als de aannemer bijvoorbeeld de mijlpaalbenadering gebruikt bij het bouwen van een kantoorgebouw met 10 verdiepingen, bepaalt de aannemer de kosten per verdieping op $ 100.000.Vervolgens berekent het bedrijf de inkomsten en uitgaven voor elke voltooide verdieping. Als de verkoopprijs van het gebouw $ 5 miljoen is en vier verdiepingen zijn voltooid, wordt dit berekend als $ 1. 25 miljoen aan omzet en $ 400.000 aan kosten voor een brutowinst van $ 850.000. Voor de kostenbenadering bepaalt de aannemer de geschatte bruto winst voor het project op $ 4 miljoen. Met het gebouw voor 40 procent voltooid en $ 400.000 aan kosten, kunnen de inkomsten worden opgeteld als $ 1. 6 miljoen ($ 4 miljoen x 0. 40). Net als de termijnmethode kan de percentage-of-completion methode de brutowinst overdrijven als uitgaven worden bijgedragen aan het werk voordat het daadwerkelijk is voltooid.