a:

Over het algemeen wordt de Republikeinse partij als bedrijfsvriendelijk beschouwd, omdat zij de voorkeur geeft aan beperkte overheidsregulering van de economie. Dit omvat minder regelgeving voor bedrijven, zoals beperkingen die het streven naar winst proberen te degraderen naar milieukwesties, vakbondsbelangen, gezondheidszorgvoordelen en pensioenuitkeringen. Gezien deze meer pro-business vooringenomenheid, Republikeinen hebben de neiging om steun te ontvangen van de eigenaren van zakelijke en investeringskapitaal, in tegenstelling tot de arbeidscomponent die werknemers en hun belangen vormt.

Democraten zouden meer afhankelijk zijn van overheidsinterventie om de richting van de economie te beïnvloeden en het winstmotief van bedrijven meer op een afstand te houden. Hogere regelgeving brengt hogere kosten met zich mee, die de Democraten kunnen steunen door hogere belastingen. Als gevolg hiervan wordt de partij ook omschreven als 'belasting en uitgaven', met de overtuiging dat bedrijven meer gericht zijn op het behalen van rendement voor aandeelhouders en bereid zijn om in te boeten in termen van bescherming van het algehele sociale welzijn.

Tijdens economische neergangen zullen democraten daarom geneigd zijn te geloven dat tekortuitgaven nodig zijn om de economie te stimuleren totdat de vooruitzichten voor het particuliere bedrijfsleven verbeteren. Het beïnvloeden van overheidsuitgavenniveaus wordt aangeduid als fiscaal beleid. Ze kunnen er ook naar streven om welzijnsprogramma's te verbeteren en uit te breiden om burgers te helpen die hun baan hebben verloren of meer in nood zijn als gevolg van meer uitdagende economische omstandigheden. Republikeinen zouden geneigd zijn om minder afhankelijk te zijn van overheidsingrijpen, maar zouden mogelijk meer monetaire niveaus kunnen afdwingen, die de geldhoeveelheid proberen te veranderen. Het verlagen van de federale funds rate en de bancaire reserveratio's kwalificeren als hefbomen voor het monetaire beleid die ze kunnen aantrekken.

De realiteit is dat de scheidslijnen tussen wat beschouwd wordt als traditionele Republikeinse en Democratische benaderingen om de economie te reguleren vervaagd zijn. De US heeft bijna drie decennia een begrotingstekort geleden, wat betekent dat het meer heeft uitgegeven dan het heeft opgenomen. Dit heeft de rol van de overheid in de economie vergroot en heeft ertoe geleid dat de bestedingen in goede of slechte tijden zijn voortgezet. Regeringspolitici hebben ook persoonlijke verschillen in de manier waarop zij de economie beheren, maar weten dat hun partij lid is, kan nog steeds een solide indicator zijn in de aanpak die zij kunnen volgen bij het beïnvloeden van de economie.