a:

Individuele pensioenrekeningen zijn spaarrekeningen die bedoeld zijn als bron van inkomsten voor pensioen. Bijdragen aan IRA's worden gedaan door de individuele accounteigenaar en, afhankelijk van het specifieke type IRA, door de werkgever. De fondsen worden aangehouden door een financiële instelling die deze fondsen belegt in traditionele portefeuilleopties zoals aandelen en beleggingsfondsen. Met een self-directed IRA, die een traditionele IRA of Roth IRA kan zijn, leidt de accounteigenaar alle investeringsbeslissingen en heeft dus een veel grotere mate van flexibiliteit bij het kiezen van beleggingsopties.

De Internal Revenue Service (IRS) maakt de regels voor alle pensioenrekeningen en alle IRA's zijn verboden voor bepaalde transacties, ongeacht het specifieke type IRA. Rekeninghouders kunnen geen persoonlijke lening aangaan tegen hun fondsen of deelnemen aan andere zelfhantende activiteiten, zoals zakelijke transacties waarbij zij of familieleden persoonlijk betrokken zijn.

Binnen de IRS-beperkingen voor verboden transacties mogen zelfgestuurde IRA-fondsen worden gebruikt om te beleggen in een gediversifieerde portefeuille die verder gaat dan traditionele aandelen en obligaties; de eigenaar van een autonome IRA kan investeren in partnerschappen, onroerend goed en de goudmarkt. Zelfgestuurde IRA's kunnen niet worden gebruikt om verzekeringsinstrumenten of verzamelobjecten aan te schaffen, dus een accounthouder kan de bewaarder van het zelfgestuurde IRA-account opdracht geven om in de zilvermarkt te beleggen, maar kan geen aankoop van inbare zilveren munten bestellen.

Een populaire investeringskeuze voor mensen met zelfregulerende IRA's is onroerend goed. Fondsen van de IRA kunnen bijvoorbeeld worden gebruikt voor het kopen van afgeschermde eigendommen, die vervolgens op naam van de IRA-bewaarder worden bewaard. De beperkingen voor zelf-handelen zijn echter van toepassing, terwijl het de rekeninghouder verbiedt om op dat onroerend goed te wonen.