De voorzitter van de Federal Reserve Board is het publieke gezicht van de Federal Reserve Bank. Officieel is de voorzitter de actieve leidinggevende van de Federal Reserve Board. De hoofdverantwoordelijkheid van de voorzitter is om het mandaat van de Fed uit te voeren. Het wettelijk mandaat van de Fed is om de doelstellingen van maximale werkgelegenheid, stabiele prijzen en gematigde langetermijnrente te bevorderen. Vanaf 2017 is de huidige voorzitter Janet Yellen, die de functie van Ben Bernanke in 2014 overnam onder president Obama. De nieuwgekozen president Donald Trump heeft zijn benoeming voor de functie nog niet gedaan.

De Fed bestaat uit 12 Federal Reserve-banken in regio's rond de Verenigde Staten. De banken van de Fed voeren de dagelijkse operaties en het beleid van de Fed uit.

Benoeming van de voorzitter

De voorzitter wordt gekozen uit een van de zeven leden van de raad van bestuur. Zoals uiteengezet in de bankwet van 1935 benoemt de president de zeven leden van de raad van bestuur, die vervolgens door de senaat worden bevestigd. Leden van de Fed dienen gespreide voorwaarden van 14 jaar en mogen niet worden verwijderd vanwege hun beleidsopvattingen. De president benoemt een voorzitter en vice-voorzitter, die beide de Senaat ook moeten bevestigen. De voorzitter en vice-voorzitter worden benoemd voor een periode van vier jaar en kunnen worden herbenoemd, op voorwaarde van termijnbeperkingen.

Plichten van de voorzitter

Bij wet getuigt de voorzitter tweemaal per jaar voor het Congres over kwesties die het monetaire beleid en de doelstellingen van de Fed omvatten. De voorzitter ontmoet ook regelmatig de secretaris van de Schatkist, die lid is van het kabinet van de president. Een van de belangrijkste taken van de voorzitter is het fungeren als voorzitter van de Federal Open Markets Committee (FOMC), die van cruciaal belang is bij het vaststellen van het Amerikaanse monetaire beleid op korte termijn.

Het Federal Open Markets Committee

Het FOMC komt acht keer per jaar samen en bestaat uit de zeven leden van de raad van bestuur, samen met vijf reservepresidenten van de Fed. De president van de reservebank van New York dient continu, terwijl de andere vier bankpresidenten regelmatig roteren.

Het FOMC bepaalt het monetaire beleid op de korte termijn tijdens zijn vergaderingen. De belangrijkste monetaire instrumenten zijn de federal funds rate, de disconteringsvoet en het kopen en verkopen van overheidseffecten.

De federal funds rate is de rentevoet waarbij aangesloten instellingen elkaar geld lenen dat 's nachts bij de Fed wordt gehouden. Het is de belangrijkste rentevoet voor de Amerikaanse economie, omdat het de basisrente is die het niveau voor alle andere rentetarieven bepaalt. Een hogere federal funds rate maakt het duurder om geld te lenen.

Het FOMC heeft de federal funds rate sinds de financiële crisis van 2008 bijna nul gehouden om het monetaire aanbod te vergroten en het officiële mandaat van de Fed te helpen bereiken. De Fed heeft in recente vergaderingen aangegeven dat het op schema ligt om de federal funds rate te verhogen, waarschijnlijk in september 2015 of begin 2016. Elke verhoging van het tarief zal gebaseerd zijn op banengroei en de algehele gezondheid van de economie.

De disconteringsvoet is de rentevoet die wordt berekend aan banken die leningen ontvangen van regionale Federal Reserve Banken. Het is ook bekend als het kortingsvenster. Er zijn drie soorten kortingsvensters: primair krediet, secundair krediet en seizoenskrediet.

Quantitative Easing

Het FOMC koopt en verkoopt ook staatsobligaties om het geldaanbod waar nodig te verhogen of te verlagen. De Fed ondernam tijdens de financiële crisis van 2008 de grootste economische stimulans in de geschiedenis door massale bedragen aan US Treasury's en mortgage-backed securities (MBS) te kopen. Het programma, genaamd kwantitatieve versoepeling (QE), voegde ongeveer $ 3 toe. 5 biljoen op de balans van de Fed. Dit controversiële programma eindigde in 2014 na drie grote rondes van obligatie-aankopen.