a:

Larry Williams ontwikkelde de Williams% R-oscillator in de jaren 60 als een manier om de slotkoers van een actief te meten binnen de context van het totale bereik van de voorgaande 14 dagen. In 1976 ontwikkelde Williams een nieuwe oscillator die minder valse handelssignalen zou produceren. Hij noemde deze iteratie de ultieme oscillator. De belangrijkste verschillen tussen deze twee momentum-handelsindicatoren gaan over hoe ze de tijd volgen en signalen creëren.

De ultieme oscillator is sindsdien een erg populair hulpmiddel geworden voor technische analyse op hetzelfde niveau als de commodity channel-index en de relatieve sterkte-index (RSI). Volgens Williams berust de kracht van de ultieme oscillator in de behandeling van de tijd; het gebruikt drie verschillende tijdsperioden die volgens hem "over het algemeen de meest dominante tijdcycli op de markt zijn geweest." Hoewel Larry Williams zowel de Williams% R als de Ultimate Oscillator ontwikkelde, zien en handelen de twee tools er heel anders uit. De Williams% R ziet eruit als een omgekeerde stochastische oscillator en reflecteert het hoog / laag bereik gedurende een periode van (normaal) twee weken. Het creëert handelssignalen op een bereik dat is begrensd tussen 0 en -100. Een activum kan overbought zijn als de% R terugkeert tussen 0 en -20; het signaal wordt als oververkocht beschouwd wanneer het tussen -80 en -100 is.

Williams ontwierp zijn Ultimate Oscillator om de RSI beter te weerspiegelen. Deze oscillator retourneert waarden die schommelen tussen 0 en +100 en plaatst overbought en oversold niveaus boven respectievelijk 70 en 30. Omdat de Ultimate Oscillator drie verschillende tijdcycli gebruikt, hoopte Williams een indicator te creëren die niet zou worden misleid door kortetermijnfluctuaties die afbreuk doen aan langetermijntrends.