a:

Vastrentende waarden trekken beleggers aan omdat ze gegarandeerde rendementen bieden in de vorm van vaste, regelmatige contante betalingen. Beleggen in vastrentende waarden heeft echter ook enkele nadelen. Hun over het algemeen lage risico vergeleken met beleggingen die niet met garanties komen, vertaalt zich vaak in lagere rendementen. Bovendien leggen vele vastrentende effecten, zoals staatsobligaties (T-obligaties), boetes op aan beleggers die hun premies intrekken voordat een bepaalde periode is verstreken.

Een vastrentend effect is een belegging die op regelmatige tijdstippen vaste betalingen biedt gedurende de periode dat de belegger de zekerheid heeft. Gangbare vormen van vastrentende effecten zijn onder meer T-obligaties en bedrijfsobligaties. Overweeg een belegger die een 20-jaars T-bond koopt tegen een nominale waarde van $ 1, 000 en een jaarlijks rendement van 5%. Deze obligatie betaalt de belegger $ 50 per jaar tot de 20 jaar voorbij zijn, wanneer zijn premie van $ 1, 000 wordt terugbetaald.

De preferente aandelen vallen ook onder de categorie vastrentende waarden. Het betaalt beleggers een dividend volgens een vast schema. Het bedrag van een dividend is ofwel een vast bedrag in dollars of een vast percentage van de waarde van het aandeel. De dividendbetalingen die een preferente aandeelhouders ontvangen, zijn analoog aan de jaarlijkse betalingen ontvangen door een obligatiehouder. Wanneer de belegger zijn preferente aandelen verkoopt, wordt zijn premie geretourneerd, plus of minus eventuele winsten of verliezen die in de loop van de tijd zijn opgebouwd.

Ongeacht wat de economie of de markten aan het doen zijn, betalen vastrentende waarden een rendement. De hierboven beschreven obligatiebelegger ontvangt zijn $ 50 per jaar, zelfs tijdens een scherpe recessie of een depressie. De gewaarborgde dividenden ontvangen door een preferente aandelenbezitter verhogen de winst en beperken de verliezen. Als het aandeel bijvoorbeeld met 5% daalt, maar een dividend van 3% uitkeert, is het verlies van de belegger in feite slechts 2%.

Deze ingebouwde voordelen hebben overeenkomstige nadelen. In bijna alle zaken van financiën correleren risico en beloning positief. Om deze reden bieden risicovolle sectoren zoals tech startups beleggers het potentieel voor de grootste winst. Staatsobligaties, hoewel veilig, maken beleggers zelden rijk aan korte orders. De gegarandeerde contante betalingen die door vastrentende effecten worden geboden, verlagen hun risico. Met lager risico komt lagere opbrengst. Vastrentende effecten halen doorgaans niet zo agressief als effecten die geen gegarandeerde vaste betalingen bieden.

Bovendien binden veel vastrentende effecten het belangrijkste saldo van een belegger voor een lange periode. Als hij het wil ophalen, heeft hij een boete in rekening gebracht die vaak al het geld dat hij in de tussentijd heeft verdiend, vernietigt. T-obligaties hebben bijvoorbeeld een looptijd van 10 jaar of langer.Een belegger keert zijn premie niet terug voor een decennium of langer. Daarentegen kan traditioneel beleggen in aandelen, als het slim wordt gedaan, in minder dan een decennium grote winsten opleveren en kan de belegger daadwerkelijk toegang krijgen tot zijn geld.