a:

Een limietorder is een algemeen alternatief voor een marktorder die wordt gebruikt in technische handelsstrategieën en basisbeleggingsstrategieën voor alle markten. Wat een limietorder uniek maakt, is het feit dat de belegger een bestelling kan invoeren met een vaste prijs, waarbij hij de zekerheid alleen koopt of verkoopt tegen een vooraf bepaalde prijs. De limietvolgorde is dus nuttig in lange en korte strategieën.

In 2005 heeft de Securities and Exchange Commission (SEC) Verordening NMS vastgesteld om beleggers te beschermen tegen prijsverschillen tussen beurzen die de uitvoering van limietorders vaak in de weg stonden. Regel 611 van NMS, of de doorverkoopregel, vereist uitwisselingen om beleid af te dwingen dat de prijs voor een effect hetzelfde houdt voor alle deelnemende beurzen, inclusief de OTC-markt (over-the-counter). Dit zorgt ervoor dat elke in aanmerking komende bestelling onmiddellijk tegen de best mogelijke prijs wordt gevuld als deze in de rij komt.

Wanneer een belegger een marktorder invoert, wordt deze niet noodzakelijk onmiddellijk uitgevoerd. Beleggers dienen eerst te begrijpen hoe orders worden uitgevoerd, wat bij de meeste makelaars / handelaars een methode is voor routering van de beste manier. Voor limietorders en meer kwalificaties die aan de order worden toegevoegd (zoals 'alles of niets' of 'in de open lucht'), moet de makelaar werken om de order zo snel mogelijk in te vullen, maar de spread in de markt dicteert nog steeds de prijs voor uitvoering. Een limietorder voor een groot aantal aandelen kan bijvoorbeeld een gedeeltelijke opvulling krijgen of meerdere handelsdagen in beslag nemen om volledig te worden ingevuld, afhankelijk van het volume en de prijsschommelingen van dat specifieke aandeel.