a:

Specialisatie en comparatief voordeel beschrijven de economische basisvoordelen die landen behalen door met elkaar te handelen. Comparatief voordeel is het belangrijkste concept in de theorie van de internationale handel en de ontdekking daarvan was een belangrijke ontwikkeling in de economie. Specialisatie kan buiten het relatieve voordeel plaatsvinden. Comparatieve voordelen kunnen ontstaan ​​zonder specialisatie, maar wanneer ze worden gecombineerd, creëren ze een krachtige stimulans voor landen om goederen uit te wisselen.

Specialisatie en internationale handel

Wanneer economen verwijzen naar specialisatie, bedoelen ze de toename van productieve vaardigheden die wordt bereikt door gerichte herhaling bij het produceren van een product of dienst. Een land is gespecialiseerd wanneer zijn burgers of bedrijven hun arbeidsinspanningen concentreren op een relatief beperkte verscheidenheid aan goederen. Historisch gezien ontstond specialisatie als gevolg van verschillende culturele voorkeuren en natuurlijke hulpbronnen; de Fransen zijn bijvoorbeeld gespecialiseerd in de productie van wijn en kaas.

Adam Smith was de eerste econoom die systematisch de voordelen van specialisatie uitbreidde naar afzonderlijke landen. In zijn boek 'Een onderzoek naar de aard en oorzaken van de welvaart van Naties', betoogde Smith dat landen zich zouden moeten specialiseren in goederen die ze het meest efficiënt kunnen produceren en vervolgens handelen voor goederen die ze niet zo goed kunnen produceren.

Comparative Advantage, Opportunity Cost en David Ricardo

Smith heeft alleen specialisatie en internationale handel beschreven omdat deze betrekking hadden op absolute voordelen; Engeland kan meer textiel produceren per arbeidsuur en Spanje kan meer wijn per arbeidsuur produceren, dus Engeland moet textiel exporteren en wijn importeren. Pas toen David Ricardo in het begin van de 19e eeuw tot het concept van comparatief voordeel kwam, werden de echte voordelen van internationale handel ontdekt.

Ricardo, ontleend aan een essay geschreven door Robert Torrens in 1815, legde uit hoe naties baat kunnen hebben bij handel, zelfs als een van hen een absoluut voordeel had bij het produceren van alles. Met andere woorden, als de Verenigde Staten in alle opzichten productiever zouden zijn dan China, dan zou het nog steeds de VS moeten zijn om met de Chinezen handel te drijven. De reden hiervoor is opportuniteitskost.

Bovendien voerde Ricardo aan dat een land zich niet zou moeten specialiseren in goederen die het op een hoger totaalniveau kan produceren, maar in die goederen die het kan produceren met lagere kans op kosten.

Overweeg een hypothetische situatie waarin de VS 100 televisies of 50 auto's kunnen produceren. China kan 50 televisies of 10 auto's produceren. De VS is beter in absolute zin in beide te produceren, maar China is beter in het produceren van televisies omdat het maar een vijfde van een auto moet opgeven om een ​​televisie te maken; de U.S. moet de helft van een auto opgeven om televisie te maken. Omgekeerd hoeft de VS maar twee televisies te verhandelen om een ​​auto te maken, terwijl China vijf televisies moet verlaten om een ​​auto te maken.

Dit voorbeeld benadrukt waarom er bijna altijd een economische stimulans is voor twee entiteiten, inclusief hele landen, om deel te nemen aan handel. Dit is vooral belangrijk voor minder ontwikkelde landen, die niet buitengesloten zijn van internationale markten omdat ze de superieure technologie en kapitaalinfrastructuur van rijke landen missen.