a:

Overheidsbedrijven financieren hun operationele behoeften en kapitaaluitgaven met eigen vermogen of schulden. Meestal kiezen bedrijven ervoor hun langlopende investeringsprojecten met langlopende schulden te financieren om te voorkomen dat gewone aandelen worden uitgegeven die resulteren in aandelenverwatering. In de boekhouding, wanneer een onderneming langlopende schulden uitgeeft, verhoogt het zijn verplichtingen en activa in de vorm van contanten of latere investeringen in andere activa zoals fabrieken, uitrusting, grond en grondstoffen. De meest typische vormen van langlopende schulden omvatten bedrijfsobligaties, termijnleningen, in natura uitgegeven bankbiljetten en leases. Daarnaast zijn er hybride schuldinstrumenten met eigenvermogens- en langetermijnschuldkenmerken, zoals converteerbare obligaties die onder bepaalde omstandigheden kunnen worden omgezet in aandelen.

Bedrijfsobligaties

Een bedrijfsobligatie is de meest voorkomende vorm van langetermijnschuld voor openbare bedrijven. Obligaties worden uitgegeven om lopende activiteiten te financieren, te betalen voor fusies en overnames of om investeringsprojecten te starten. Obligaties hebben doorgaans betrekking op halfjaarlijkse couponbetalingen en worden met korting uitgegeven. In 2014 heeft Apple Inc. bijvoorbeeld $ 3 uitgegeven. 5 miljard aan obligaties met een looptijd van acht en twaalf jaar met coupons van 1. 1% tot 1. 7%.

Termijnleningen

De term lening is een ander type langlopende schuld en vertegenwoordigt een lening van een bank voor een bepaald bedrag dat volgens een bepaald schema moet worden terugbetaald. Termijnleningen hebben meestal variabele rentetarieven die veranderen met bepaalde benchmarks, zoals de federal funds rate. De looptijd van de termijnlening varieert meestal van 1 tot 10 jaar.

Betaald in natura Opmerking

Het betaalde natura-biljet is een andere vorm van langetermijnschuld waarmee het bedrijf kan voorkomen dat enige hoofdsom- of rentebetalingen worden gedaan aan de kredietgever tot de vervaldatum. Deze kenmerken van de betaalde notitie maken ze zeer risicovol en duur. De rente op de betaalde nota groeit doorgaans gedurende de looptijd van de note en wordt volledig op de einddatum betaald.

Kapitaalovereenkomsten

Een andere bron van langlopende schulden op de balans van de onderneming zijn kapitaalleasecontracten. Voor rapportagedoeleinden vereisen algemeen aanvaarde boekhoudbeginselen, of GAAP, dat bedrijven onder bepaalde omstandigheden huurovereenkomsten activeren. De lease-overeenkomst wordt als kapitaal beschouwd als de levensduur van de leaseovereenkomst 75% of meer van de gebruiksduur van het actief bedraagt, de leaseovereenkomst de onderneming toelaat het actief tegen een lagere prijs dan de marktwaarde te kopen, de huurder aan het einde van de leaseovereenkomst eigenaar wordt van het actief. van de lease of de contante waarde van de leasebetalingen groter is dan 90% van de marktwaarde van het actief. Door de kapitaallease te ondertekenen, gaat de onderneming effectief uit van langetermijnschuld om onroerend goed te verkrijgen voor een langdurig gebruik.

Bepaalde analisten zijn van mening dat operationele leases, die niet zijn geactiveerd door het niet voldoen aan een van de bovengenoemde vier criteria, niet in de balans opgenomen verplichtingen zijn en ook moeten worden opgenomen als onderdeel van de langlopende schuld.

Hybride instrumenten

Op hybride instrumenten is een eigen vermogen ingebed. Converteerbare obligaties zijn bijvoorbeeld een voorbeeld van een langetermijnschuld die kan worden omgezet in gewone aandelen van het bedrijf tegen een vooraf bepaalde koers en gedurende een specifieke periode. Gewoonlijk wordt de converteerbare obligatie gewaardeerd als een mengsel van een straight bond en een optie waarmee de houder de aandelen van het bedrijf kan kopen.