De angst voor een ineenstorting van de eurozone kwam voor het eerst naar boven toen Standard & Poor's de schuldenlast van de Griekse schulden naar rommel in 2010 verlaagde. Die angst heeft sindsdien niet echt de financiële markten verlaten. De mogelijkheid dat een van 's werelds grootste economische zones hun gedeelde valuta verlaten, beangstigt de financiële markten om een ​​goede reden. In dit artikel zullen we kijken naar de mogelijke gevolgen van een instorting van de eurozone.

Geen vluchtluik

AD:

Op het moment van dit schrijven is er geen manier om de Europese Unie en de euro te verlaten zodra een natie toetreedt. Dat wil niet zeggen dat er geen manier kon worden gecreëerd. Het proces van aanpassing van het EU-verdrag is verre van eenvoudig, aangezien andere lidstaten legale uitdagingen zouden hebben voor elk lid dat de eurozone en zijn gedeelde economische fortuin in gevaar brengt.

Het is realistischer om een ​​paar van de zwakkere naties te zien die de EU en de euro verlaten in een 'consequent-verdomde' rush die hen jaren, zo niet decennia lang investeringsdode zou laten als legale en economische uitdagingen opgestapeld . Rekeningen zouden worden bevroren, valuta's zouden worden geruild en rijkdom zou worden vernietigd, maar de eurozone zou doorgaan met het feit dat de bestaande landen veel meer een hit zouden nemen. Dit scenario is minder waarschijnlijk dan bailouts en kwantitatieve versoepeling om de zwakkere naties in de plooi te houden. Dus wat zou een totale ineenstorting teweegbrengen? De exit van enkele van de grootste economieën van de EU, zoals Duitsland en Frankrijk.

AD:

In dit geval zou de euro waarschijnlijk massaal worden verlaten en zouden de centrale banken het moeilijke en kostbare proces van omschakeling naar nationale valuta opnieuw moeten doorstaan. Een aantal van de naties zou een serieuze coupure willen maken over de waarde van de valuta die ze drijven om de euro te vervangen, omdat hun individuele financiën veel zwakker zijn dan die van het geheel. Dit zou waarschijnlijk alle "PIIGS" omvatten, zoals Portugal, Italië, Ierland, Griekenland en Spanje soms worden genoemd. Het kan elke natie omvatten, behalve Duitsland, omdat het de sterkste economie in de eurozone is en een van de belangrijkste drijfveren voor de kracht van de euro op valutamarkten. Duitsland zou echter nog steeds verliezen, zelfs met een sterkere valuta, zoals elk land in de eurozone zou doen.

AD:

Handelsverliezen

De eurozone groeide gedeeltelijk uit de wens om de handel op het Europese continent te vergemakkelijken. De EU is in wezen een enorme vrijhandelszone met als bijkomend voordeel dat het valutarisico wordt geëlimineerd vanwege de gedeelde euro voor die landen in de eurozone. (Bulgarije, Kroatië, Tsjechië, Denemarken, Hongarije, Polen, Roemenië, Zweden en het Verenigd Koninkrijk zijn EU-lidstaten die niet in de eurozone zitten.) Het is onwaarschijnlijk dat de open handel de ontbinding van de eurozone overleeft.Zelfs als dat zo is, zullen de valutaverschillen tussen landen de huidige handelsbetrekkingen moeilijk te handhaven maken. Zullen de mensen in Griekenland evenveel Peugeots en Volkswagens kopen als ze 40 of 50 procent duurder zijn omdat de Griekse valuta veel zwakker is dan een frank of een merk? Twijfelachtig. De verschillen zullen de productie en handel in heel Europa hervormen naarmate bedrijven opnieuw worden geïntroduceerd voor de concurrentievoordelen en -nadelen van regionale economieën en valuta's.

Impact wereldwijd

Natuurlijk zou een afwikkeling van de eurozone enorme gevolgen hebben voor economieën over de hele wereld. 'S Werelds grootste economie, de Verenigde Staten, heeft investeringen en handelsbetrekkingen met de EU die negatief zouden worden beïnvloed door een uiteenvallen van de eurozone of de EU als geheel. Op een basisniveau zouden veel van de euro-obligaties verliezen lijden wanneer ze in een andere valuta worden omgezet of eenvoudigweg volledig in gebreke blijven. Deze groothandelsvernietiging van kapitaal en de onzekerheid van valutarisico's en contractenrecht zou de import en export tussen de Verenigde Staten doen afnemen.

Deze inkrimping van de wereldwijde handel en financiële onzekerheid kan een slechtere wereldwijde recessie veroorzaken dan die van de wereldwijde financiële crisis van 2007-08. De snelgroeiende economieën die verkopen aan de EU en de VS zouden samen met de rest van de wereld vertragen. Zelfs China, dat zijn handelspartners heeft gediversifieerd, zou een daling te zien geven, aangezien de westerse economieën verliezen lijden op nationaal niveau, samen met elk niveau van investeerders, van institutionele beleggers tot retailinstellingen tot pensioenfondsen. Er zou minder vraag zijn naar goederen uit China, Zuid-Korea en Japan tijdens de recessie, waardoor de EU-besmetting zou worden verspreid naar een regio die minder wordt blootgesteld door traditionele investeringen.

Herstel

Zelfs als de eurozone zou instorten, zou de wereldeconomie uiteindelijk herstellen, al zouden er regio's zijn die veel verder gaan in de recessie en depressie voor meerdere jaren. De meeste Europese landen worden geconfronteerd met meerjarige recessies of depressies. De economische druk zou gepaard gaan met politieke chaos, aangezien landen pensioenen, industrieën en rijkdom verliezen als gevolg van het uiteenvallen. Beleggers die Europese investeringen naderen, hebben een risicopremie nodig die vergelijkbaar is met die van ontwikkelingslanden, totdat het vertrouwen kan worden herbouwd.

Dat gezegd hebbende, handel zou uiteindelijk te hulp schieten zoals altijd. Franse wijn, Griekse olijven, Duitse auto's, Italiaanse charcuterie en vele andere Europese producten zouden kopers vinden. De afzonderlijke economische rijkdommen en valuta's van deze landen zouden wegebben en vloeien zoals ze vroeger waren, maar de handel in de voormalige eurozone zou waarschijnlijk nooit plaatsvinden met het gemak dat het momenteel doet. De wereld zou herstellen, maar het verlies van rijkdom en het nieuwe normaal zou voor iedereen geen verbetering betekenen.

De bottom line

Een uiteenvallen van de eurozone is uiterst onwaarschijnlijk vanwege de hoge economische prijs die het zou halen uit alle betrokkenen. Het vertrek van zwakkere naties uit de gedeelde valuta of de grotere unie is een enigszins realistischer mogelijkheid, maar zelfs dat kan niet plaatsvinden onder het verdrag zoals overeengekomen door alle lidstaten.Er is geen exitstrategie voor naties in de EU of de eurozone omdat de meeste leden erkennen dat ze samen veel beter af zijn dan ooit tevoren.