a:

Precieze informatie over de distributie van olie- en gasboringen bestaat niet, voornamelijk als gevolg van onzekerheid over de omvang van reserves en inconsistenties in de rapporten van sommige landen. Het is mogelijk om olie- en gaswinning te gebruiken als een proxy voor blootstelling aan olie- en gasboringinformatie, hoewel dit zijn eigen nadelen heeft. De productie is grotendeels afhankelijk van toegang tot raffinaderijen en andere kapitaalbronnen en wettelijke beperkingen, evenals beperkingen op basis van kartelvorming tussen landen van de Organisatie van de Olie-exporterende Landen (OPEC). In plaats daarvan wordt algemeen aanvaard om "bewezen reserves" te gebruiken, geschat op basis van geologische en technische gegevens.

Er zijn vier belangrijke bronnen van olie- en gasreservegegevens: de OPEC; het CIA World Factbook; individuele overheidsinstanties; en grote oliemaatschappijen, met name British Petroleum (BP).

Er is weinig discussie over dat de landen met de twee grootste bewezen olievoorraden Venezuela en Saoedi-Arabië zijn. Volgens de Amerikaanse Energy Information Administration denkt men dat Rusland de grootste aardgasreserves heeft met een substantiële marge, terwijl Iran op de tweede plaats komt. BP schat echter dat Iran feitelijk meer bewezen reserves heeft. De landen die de meeste olie en gas produceren op binnenlandse en internationale markten zijn Rusland, Saoedi-Arabië en de Verenigde Staten. Vanaf 2013 produceerde China op de vierde plaats niet de helft van wat Rusland op de derde plaats produceerde. De lijst van ontwikkelde landen met relatief hoge gasreserves en relatief hoge oliereserves omvat Rusland, Saoedi-Arabië, Iran, Nigeria, Venezuela, China en de VS

De ontwikkeling van nieuwe exploratie- en boortechnieken sinds het begin van de eenentwintigste eeuw heeft echter geleid tot een bijna constante herziening van reserveschattingen. Beleggers hebben op deze nieuwe schattingen gereageerd door te zoeken naar internationale investeringsmogelijkheden in bedrijven uit landen die pas sinds kort belangrijke spelers op de energiemarkt worden. Zo zijn in de VS enorme aardgasreserves "ontdekt" als gevolg van doorbraken in de ontwikkeling van schaliegas.

Een energiebewuste portefeuille hoeft niet per se gericht te zijn op exploratie en productie. De meeste bedrijven gebruiken hun eigen booruitrusting niet of huren hun eigen rig-medewerkers. Integendeel, boorbedrijven zijn gecontracteerd om de boringen uit te voeren, wat enige diversificatie mogelijk maakt tussen nevenindustrieën.

Nadat olie of gas uit de grond is gehaald, of een waterlichaam, gaan andere bedrijven de strijd aan om de productie te handhaven en producten op de markt te brengen. Andere partijen zijn onder meer bedrijven die het product beschadigen, cementeren en distribueren.Onderhoudsbedrijven zijn ervoor verantwoordelijk dat alle bijbehorende apparatuur de functionaliteit behoudt. Deze bedrijven kunnen aantrekkelijk zijn voor beleggers die zich zorgen maken over een goedkope energieomgeving, omdat ze niet zo direct worden beïnvloed door het verlagen van de olie- of gasprijzen. Het is waarschijnlijk dat nieuwe onderzoeks- en boortechnieken de omvang van olie- en gasblootstelling in de komende decennia zullen veranderen. Zowel landen als bedrijven hebben een grote stimulans om reserves te vinden en aan te schaffen die zich diep onder de grond of ver beneden de oceanen van de wereld bevinden.