a:

Crediteuren zijn wettelijk niet verplicht om iets aan kredietbureaus te melden, hoewel veel bedrijven ervoor kiezen om tijdige betalingen, betalingsachterstanden, aankopen, leenvoorwaarden, kredietlimieten en resterende tegoeden te melden. Bedrijven rapporteren over het algemeen ook grote gebeurtenissen zoals het sluiten van rekeningen of afboekingen.

Overheidsinstellingen die openbare registers bijhouden, rapporteren niet aan de kredietbureaus, maar de bureaus verkrijgen de records meestal alleen. Om deze reden, faillissement aanmeldingen en belasting pandrechten ook meestal opdagen op kredietrapporten.

Schuldeisers zoals banken en creditcardbedrijven moeten betalen om informatie te melden aan een van de drie belangrijkste kredietbeoordelingsbureaus, namelijk Experian, Equifax en TransUnion. Omdat er kosten aan verbonden zijn, kiezen sommige crediteuren ervoor om slechts één service te gebruiken in plaats van alle drie. Dit kan zelfs de kredietscore van een verantwoordelijke kredietnemer negatief beïnvloeden, omdat niet alle bureaus dezelfde positieve informatie ontvangen over de betalingsgeschiedenis van de consument, bijvoorbeeld wanneer een persoon een langetermijnschuld, zoals een hypotheek, betaalt.

De meeste crediteuren rapporteren maandelijks aan de bureaus, hoewel verschillende bedrijven op verschillende dagen bestanden indienen, wat betekent dat het kredietrapport van een persoon voortdurend wordt bijgewerkt. Negatieve informatie, zoals late of gemiste betalingen, blijft zeven jaar op het rapport van een persoon staan, waarna de kredietbureaus automatisch de gegevens verwijderen.

Debiteuren die onjuiste informatie over hun kredietrapporten vinden, kunnen een geschil indienen bij het kredietbureau of bij de schuldeiser die de onjuiste gegevens heeft verstrekt. De meeste claims moeten binnen 30 dagen worden onderzocht en als de claim wordt onderbouwd, moeten alle drie de bureaus het negatieve rapport verwijderen.