a:

Vanuit een micro-economisch perspectief kan concurrentie worden beïnvloed door vijf basisfactoren: productkenmerken, het aantal verkopers, toetredingsdrempels, beschikbaarheid van informatie en locatie. Deze factoren hangen samen met de beschikbaarheid of aantrekkelijkheid van substituten.

Producteigenschappen beschrijven in essentie het niveau van differentiatie. Als het product van een bedrijf homogeen is, is het niet te onderscheiden van producten die door concurrenten worden verkocht. Deze situatie zou zware concurrentie met zich meebrengen. Als alternatief kan een product volledig gedifferentieerd zijn, wat betekent dat het volledig uniek is. In dit geval zijn er mogelijk weinig alternatieven en dus lage niveaus van concurrentie. Het niveau van differentiatie is grotendeels een subjectieve kwestie en hangt af van de mening van de consument.

Het aantal verkopers heeft ook invloed op de concurrentie. Als er veel verkopers van een ongedifferentieerd product zijn, wordt de concurrentie als hoog beschouwd. Als er weinig verkopers zijn, is de concurrentie laag. Als er een enkele verkoper is, wordt de markt als een monopolie beschouwd.

Belemmeringen voor toegang kunnen het aantal verkopers beïnvloeden. Marktkenmerken zoals hoge kapitaalinvesteringsvereisten of zware regelgeving kunnen nieuwe bedrijven beletten de markt te betreden, wat op zijn beurt een niveau van bescherming biedt aan bestaande bedrijven. Met lagere concurrentie door toetredingsdrempels kunnen bedrijven mogelijk hogere prijzen in rekening brengen.

Beschikbaarheid van informatie is ook belangrijk, en het draait vooral rond prijsontdekking. Wanneer klanten op een efficiënte en nauwkeurige manier prijzen van concurrenten kunnen achterhalen, zijn bedrijven minder in staat prijzen te bepalen en is de concurrentie heviger.

Een effectieve locatiestrategie kan een groep potentiële klanten in een hoek plaatsen of deze anderszins effectiever bereiken dan de concurrentie. Benzinestations bevinden zich bijvoorbeeld vaak op drukke hoeken.

Het is het gemakkelijkst om deze kenmerken van concurrentie te begrijpen door de lens van de twee meest extreme versies: perfecte concurrentie en monopolie. In perfecte concurrentie is de marginale winst van elk bedrijf gelijk aan de marginale kosten; er is geen economische winst. In een monopolie is de marginale winst gelijk aan de marginale inkomsten, de incrementele inkomsten die worden gegenereerd door de verkoop van nog een eenheid van het product.

Bedrijven in perfecte concurrentie worden als prijsafnemers beschouwd, wat betekent dat ze geen ruimte hebben om prijzen te bepalen - dit is de reden waarom marginale winst gelijk is aan marginale kosten. Perfect concurrerende markten worden gedefinieerd door een homogeen product, veel verkopers met een laag marktaandeel en absoluut geen belemmeringen voor toegang of vertrek. Deze bedrijven kunnen hun producten niet onderscheiden en hun klanten beschikken over zeer nauwkeurige informatie.

Een monopolie heeft betrekking op één bedrijf dat de hele markt domineert. In deze situatie bepaalt het bedrijf de prijs en bestaat er geen concurrentie.

De meeste markten bevinden zich ergens tussen perfecte concurrentie en monopolie in. Zo zou de markt voor frisdranken, gedomineerd door Coca-Cola en Pepsi, als een oligopolie kunnen worden beschouwd, waar een paar grote bedrijven het grootste deel van de markt domineren. De markt voor tomaten kan worden beschouwd als een stap of twee boven een perfecte concurrentie; sommige mensen zijn immers bereid meer te betalen voor biologische of erfstuktomaten, terwijl anderen alleen naar de prijs kijken.