Voor veel beleggers is de financiële dienstverlening een vreemde en mysterieuze plek gevuld met een taal die op zichzelf staat. Termen als "alpha", "bèta" en "Sharpe-Ratio" rollen niet bepaald gemakkelijk van de tong, evenmin helpt het gebruik ervan door insiders uit de industrie om de sluier op te lichten en de industrie minder dekkend te maken. Natuurlijk past de taal bij het medium, omdat de arena voor financiële diensten een complex woord is. Om deel te nemen aan die wereld, nemen beleggers over het algemeen deel aan de diensten van een makelaar of dealer in een of andere vorm of manier, waardoor een beoordeling van die voorwaarden een interessante plaats is om te beginnen met verkennen.

Brokers
"Broker" en "dealer" zijn Amerikaanse regelgevende termen en, zoals vaak het geval is met wettelijke voorwaarden, zijn ze niet erg intuïtief voor veel mensen. Hoewel de woorden vaak samen worden gezien, vertegenwoordigen ze eigenlijk twee verschillende entiteiten. Een makelaar voert orders uit namens klanten. Voor de toezichthouders betekent dit de entiteit via welke beleggers een brokerage-account aanhouden. Voor beleggers betekent het doorgaans de persoon die hen helpt bij het kopen en verkopen van waardepapieren. Een beetje verwarring vindt hier plaats, omdat de industrie ook veel voorwaarden bevat voor een persoon die beleggers helpt bij het kopen en verkopen van effecten, waaronder 'financieel adviseur', 'beleggingsadviseur' en 'geregistreerde vertegenwoordiger'. Voorlopig zullen we vasthouden aan de strikte wettelijke definities om een ​​basis te bieden voor verdere verkenning.

Nog niet in de war? Laten we dit nog een keer proberen. Denk aan de juridische entiteit die de handel in effecten faciliteert als een "agent" die optreedt namens beleggers. Wanneer u een effect wilt kopen of verkopen, is de entiteit (in het geval van online brokerage-accounts bijvoorbeeld) die u helpt bij het maken van die transactie uw agent. Wanneer u een commissie betaalt om een ​​transactie te doen, betaalt u die betaling aan een agent. De termen agent en makelaar kunnen door elkaar worden gebruikt.

Makelaars zijn er in twee algemene soorten, full-service en korting. Full-service makelaars bieden een persoonlijke persoonlijke service. Dit omvat het verstrekken van specifieke beleggingsaanbevelingen naast plannings- en adviesdiensten die variëren van pensioenplanning, planning voor langdurige zorg en estate planning tot het formuleren van een persoonlijke beleggingsstrategie die de kosten van onderwijs aan kinderen, een aankoop van een huis of andere financiële middelen zal helpen dekken. doelen. Doorlopende hulp kan persoonlijke ontmoetingen en periodieke controles omvatten om de voortgang naar doelen opnieuw te bekijken. Voor beginnende beleggers of mensen die te druk zijn om zichzelf te plannen, bieden full-service brokers een scala aan nuttige services en informatie.

discountmakelaars bieden anderzijds uitvoering aan de handel. Online makelaars zijn misschien het beste voorbeeld van deze regeling, omdat beleggers zich kunnen aanmelden, een beveiliging kunnen selecteren en deze kunnen kopen zonder ooit met een andere persoon te spreken. Kortingsbrokers bieden een goedkope manier om effecten te kopen voor beleggers die precies weten wat ze kopen. Sommige van deze bedrijven bieden ook een online tool en onderzoek aan om doe-het-zelf-beleggers te helpen ideeën te genereren en onderzoek te doen naar effecten waarvan zij misschien geïnteresseerd zijn in de aanschaf. Het beperkte dienstenaanbod van discountmakelaars is aanzienlijk goedkoper dan de kosten van het werken met een full-service-makelaar.

Dealers
Hoewel een makelaar beveiligingstransacties mogelijk maakt namens beleggers, faciliteert een dealer transacties in naam van zichzelf. De termen "principal" en "dealer" kunnen door elkaar worden gebruikt. Dus, als je hoort over grote financiële bedrijven die handelen in hun "huisrekeningen", treden ze op als dealers.
Sommige van deze dealers, ook wel 'primary dealers' genoemd, werken ook nauw samen met de Amerikaanse Federal Reserve om het monetaire beleid te helpen uitvoeren. Primaire dealers zijn verplicht om deel te nemen aan de veiling van schuld uitgegeven door de Amerikaanse overheid. Door te bieden op schatkistobligaties en andere effecten, faciliteren deze dealers de handel door liquide markten te creëren en te onderhouden. Ze helpen bij het soepel functioneren van binnenlandse effectenmarkten en bij transacties met buitenlandse kopers. De lijst met primary dealers bevat enkele bekende namen en misschien enkele verrassingen:

• Bank of Nova Scotia, New York Agency
• BMO Capital Markets Corp.
• BNP Paribas Securities Corp.
• Barclays Capital Inc. > Cantor Fitzgerald & Co.
• Citigroup Global Markets Inc.
• Credit Suisse Securities (VS) LLC
• Daiwa Capital Markets America Inc.
• Deutsche Bank Securities Inc.
• Goldman, Sachs & Co.
• HSBC Securities (USA) Inc.
• Jefferies LLC
• J. P. Morgan Securities LLC
• Merrill Lynch, Pierce, Fenner & Smith Incorporated
• Mizuho Securities USA Inc.
• Morgan Stanley & Co. LLC
• Nomura Securities International, Inc.
• RBC Capital Markets, LLC
• RBS Securities Inc.
• SG Americas Securities, LLC
• UBS Securities LLC.
• Dealers spelen ook een zelfbesturende rol, om te zorgen voor een correcte werking van effectenmarkten. Ze worden gereguleerd door de Financial Industry Regulatory Authority (FINRA), die verantwoordelijk is voor het afnemen van examens voor beleggingsprofessionals. Enkele van de bekendere examens zijn de Series 7, de Series 6 en Series 63. De Serie 7 biedt financiële dienstverleners de mogelijkheid om effectenproducten te verkopen, met uitzondering van grondstoffen en futures. De primaire focus van het Series 7-examen ligt op beleggingsrisico, fiscale implicaties, aandelen en vastrentende waarden, beleggingsfondsen, opties, pensioenplannen en werkende beleggers om toezicht te houden op hun vermogen. Met de aanduiding Serie 6 kunnen beleggingsprofessionals beleggingsfondsen, variable annuities en verzekeringsproducten verkopen.En de Serie 63 stelt hen in staat om elk type effecten in een specifieke staat te verkopen. Het verkrijgen van deze licenties is de eerste stap die financiële dienstverleners moeten nemen om in de effectenhandel te stappen.

Alles samenvoegen

De meeste bedrijven die beleggers voor ogen hebben wanneer de woorden "beursbemiddeling" opkomen, fungeren als makelaars en dealers, en worden daarom door makelaars in de sector "broker-dealers" genoemd. Deze bedrijven omvatten de primary dealers en andere traditionele Wall Street-organisaties, evenals grote commerciële banken, investeringsbanken en zelfs kleine onafhankelijke boutique-bedrijven die zich richten op de rijken.
Broker-dealers spelen een belangrijke rol op de financiële markten, omdat deze bedrijven de infrastructuur bieden die de handel in aandelen vergemakkelijkt. Als u aandelen wilt kopen, moet u een bemiddelingsrekening openen via een makelaarskantoor. De makelaarskantoor zorgt ervoor dat u genoeg geld op uw rekening hebt om een ​​transactie uit te voeren, vergemakkelijkt de handel door interactie met de effectenbeurs waar de aandelen worden verhandeld, biedt de computersystemen die de transactie uitvoeren en houdt de administratie bij van de handel. Het behandelt ook de financiële transactie tussen de koper en de verkoper. En het vergemakkelijkt toekomstige transacties (dividenden, aandelensplitsingen, zakelijke acties zoals die plaatsvinden wanneer voorkeurseffecten worden opgeroepen of aandelensplitsingen plaatsvinden).

De bottom line

Met de diepte en complexiteit van het aanbod in de industrie en de steeds veranderende aard van de industrie zelf, is kennis macht. Hoe beter u begrijpt hoe het vocabulaire in de industrie werkt, hoe meer u er zeker van kunt zijn dat u begrijpt hoe de industrie functioneert. Dit omvat het ontwikkelen van een beter idee van hoe uw investeringen werken, de diensten die u krijgt in ruil voor de kosten die u betaalt, wie of wat die diensten biedt en wat u kunt verwachten als een geschil voor de rechter komt.