a:

De resources die het eigendom zijn van een bedrijf kunnen worden onderverdeeld in twee categorieën: vlottende activa en vaste activa. Sommige activa worden als liquide beschouwd, wat betekent dat ze relatief snel in contanten kunnen worden omgezet. Andere activa kunnen niet worden geconverteerd of worden naar verwachting niet in contanten omgezet. Vaste activa kunnen worden beschouwd als niet-geclassificeerd als actueel. De belangrijkste determinant tussen huidige en niet-huidige activa is de verwachte tijdlijn van het gebruik ervan. Actuele en niet-vlottende activa worden op de balans vermeld. Ze verschijnen als afzonderlijke categorieën voordat ze worden gesommeerd en afgestemd op verplichtingen en aandelen.

Een activum definiëren als actueel

De huidige activa zullen naar verwachting worden verkocht, uitgeleend, verhuurd, geconsumeerd of anderszins worden gebruikt om inkomsten te genereren binnen een jaar na de balansdatum of de operationele cyclus van het bedrijf. Deze activa zijn gescheiden van andere bronnen omdat een bedrijf afhankelijk is van zijn vlottende activa om lopende activiteiten te financieren en lopende uitgaven te betalen. Voorbeelden van vlottende activa op een typische balans zijn contanten, debiteuren, vooruitbetaalde kosten, voorraden en verhandelbare waardepapieren.

Rol van niet-courante activa

De formele definitie van een vast actief is elke niet-teruggevorderde hulpbron, wat betekent dat de geldwaarde daaruit wordt onttrokken of niet meer nuttig is; tot meer dan 12 maanden na de balansdatum. Er zijn enkele verschillen in de behandeling van vaste activa tussen U. S. GAAP en IFRS. Voorbeelden van vaste activa zijn grond, onroerend goed, kapitaalgoederen, handelsmerken, langetermijninvesteringen en zelfs goodwill. Omdat deze middelen erg lang meegaan, spreiden bedrijven hun kosten over meerdere jaren. Dit helpt enorme verliezen te voorkomen in jaren waarin kapitaaluitbreidingen plaatsvinden.