a:

Het woord 'kapitaal' heeft veel verschillende betekenissen in economie en financiën. Financieel kapitaal verwijst meestal naar activa die een bedrijf nodig heeft om goederen of diensten te leveren, gemeten in termen van geldwaarde. Geld dat wordt opgehaald uit schuld- en aandelenemissies wordt doorgaans kapitaal genoemd. Economisch kapitaal is de geschatte hoeveelheid geld die nodig is om mogelijke verliezen door onverwacht risico te dekken. Het economisch kapitaalnummer van een onderneming kan ook worden gezien als een maat voor de solvabiliteit.

In het economische jargon kan kapitaal ook verwijzen naar de machines, fabrieken en andere hulpmiddelen die worden gebruikt om eindproducten of consumentenartikelen te maken. Kapitaalgoederen worden niet rechtstreeks voor geld verkocht, dus vereisen ze meestal investeringselementen en het risico om zich te accumuleren en te gebruiken. Dit is verschillend en staat los van het type economisch kapitaal dat hieronder wordt beschreven.

Financieel kapitaal en de bijbehorende subcategorieën

Financieel kapitaal is een veel bredere term dan economisch kapitaal. In zekere zin kan alles een vorm van financieel kapitaal zijn zolang het een geldwaarde heeft en wordt gebruikt bij het nastreven van toekomstige inkomsten. De meeste beleggers komen financieel kapitaal tegen met betrekking tot schulden en eigen vermogen.

Directe investeringen in een onderneming worden equity genoemd. Wanneer iemand $ 100.000 bijdraagt ​​aan een bedrijf in de hoop een deel van de toekomstige winst te ontvangen, verhoogt hij zijn eigen vermogen met $ 100.000. Bedrijven geven aandelen uit, of aandelen van het bedrijfseigendom, in ruil voor extra eigen vermogen. Eigen vermogen gaat meestal niet gepaard met een garantie voor toekomstige rendementen.

Soms beslist een onderneming om haar activiteiten te financieren met schulden in plaats van eigen vermogen. Schuldkapitaal verwatert het eigendom niet en geeft de schuldeiser geen recht op een evenredig deel van toekomstige winsten. Schuld vertegenwoordigt echter een rechtsvordering op het vermogen van het lenende bedrijf en wordt als risicovoller dan eigen vermogen beschouwd. Bedrijven die hun schuldeisers niet kunnen terugbetalen, moeten faillissement aanvragen.

Economisch kapitaal

Het begrip economisch kapitaal werd aanvankelijk ontwikkeld als een instrument voor intern risicobeheer. Economisch kapitaal beantwoordt de volgende vraag: "Hoeveel financieel kapitaal heeft het bedrijf nodig om mogelijk toekomstig verlies te dekken op basis van de huidige risicoblootstelling?"

De meeste bedrijven gebruiken specifieke formules voor het schatten van hun economisch kapitaal. De manier om risico's te overwegen en de methode om mogelijke verliezen te kwantificeren is in de loop van de tijd veranderd. Sommige risico's zijn eenvoudig, zoals het kredietrisico op een lening, waarbij het exacte bedrag van het mogelijke verlies wordt vermeld in een promesse en kan worden aangepast voor inflatie. Operationele risico's zijn uitdagender; opportuniteitskosten zijn nog moeilijker.

Zodra een bedrijf van mening is dat het een effectief model heeft voor het berekenen van economisch kapitaal, kunnen toekomstige zakelijke beslissingen strategisch worden genomen om de afweging van risico en rendement te optimaliseren. Dit is echter gemakkelijker gezegd dan gedaan. Validatie van een model door middel van backtesting benadrukt alleen de mogelijke nauwkeurigheid, maar kan het nooit volledig bewijzen. Er is ook geen garantie dat toekomstige omstandigheden de omstandigheden in het verleden weerspiegelen; significante afwijkingen in variabele relaties kunnen een anderszins goed gebouwd model als onbevredigend weergeven.