a:

Een lange positie in een actief betekent dat de belegger eigenaar van het actief is. Aan de andere kant, als een belegger een calloptie koopt, bezit hij niet de onderliggende waarde. Een calloptie ontleent zijn prijs aan meerdere factoren, zoals de onderliggende activaprijs, impliciete volatiliteit en tijdverval.

Een call-optie is een contract dat de koper of houder het recht geeft om de onderliggende waarde te kopen tegen een vooraf bepaalde prijs op of op een bepaalde datum. Hij is echter niet verplicht om de onderliggende waarde te kopen. Stel dat een belegger één calloptie koopt op aandelen XYZ met een uitoefenprijs van $ 50, die de volgende maand vervalt. Als de aandelenkoers hoger is dan $ 50 vóór de vervaldatum van de call-optie, heeft de belegger het recht om 100 aandelen XYZ te kopen voor $ 50. De koper heeft alleen een contract waarmee hij een aandeel kan kopen als hij daarvoor kiest. In tegenstelling tot een investeerder die een lange positie in XYZ heeft, bezit hij geen enkel onderdeel van het bedrijf.

Een longpositie in een aandeel wordt vastgesteld wanneer een belegger aandelen in de aandelen koopt met de overtuiging dat de aandelenkoers zal stijgen. Stel dat een belegger 100 aandelen in XYZ koopt voor $ 40. Hij bezit eigen vermogen in het bedrijf, in tegenstelling tot een belegger die een call-optie koopt op XYZ. Een koper van een call-optie ontvangt niet dezelfde voordelen als een aandeelhouder. Stel dat XYZ een dividend uitkeert. De belegger die een longpositie in XYZ heeft, krijgt een dividenduitkering, maar de eigenaar van de calloptie krijgt geen dividend omdat hij geen aandeelhouder is.