a:

Het berekenen van de interne rentabiliteit (IRR) voor een mogelijke investering is tijdrovend en onnauwkeurig. IRR-berekeningen moeten worden uitgevoerd via schattingen, aannames en vallen en opstaan. In wezen begint een IRR-berekening met twee willekeurige gissingen op mogelijke waarden en eindigt met een validatie of afwijzing. Als ze worden afgewezen, zijn nieuwe gissingen nodig.

Doel van de interne rentevoet

De IRR is de disconteringsvoet waarbij de netto contante waarde (NPV) van toekomstige kasstromen uit een investering gelijk is aan nul. Functioneel wordt de IRR gebruikt door beleggers en bedrijven om uit te zoeken of een investering een goed gebruik van hun geld is. Een econoom zou kunnen zeggen dat het helpt investeringskostkosten te identificeren. Een financieel statisticus zou zeggen dat het de contante waarde van geld en de toekomstige waarde van geld voor een bepaalde investering koppelt.

Dit moet niet worden verward met de return on investment (ROI). Rendement op investering negeert de tijdswaarde van geld, waardoor het in feite een nominaal getal is in plaats van een reëel getal. De ROI kan een belegger het werkelijke groeipercentage van begin tot eind vertellen, maar het kost de IRR om het rendement te tonen dat nodig is om alle kasstromen te verwijderen en alle waarde terug te ontvangen van de investering.

Formule voor interne rentabiliteit

Een mogelijke algebraïsche formule voor IRR is: IRR = R1 + ((NPV1 x (R2 - R1)) / (NPV1 - NPV2)); waarbij R1 en R2 de willekeurig gekozen disconteringsvoeten zijn, en NPV1 en NPV2 de hogere en lagere netto huidige waarden zijn, respectievelijk.

Er zijn verschillende belangrijke variabelen die hierbij spelen: het bedrag van de investering, de timing van de totale investering en de bijbehorende kasstromen die uit de investering worden genomen. Meer gecompliceerde formules zijn nodig om onderscheid te maken tussen de netto kasinstroomperioden.

De eerste stap is om te raden naar de mogelijke waarden voor R1 en R2 om de netto huidige waarden te bepalen. De meeste ervaren financiële analisten hebben gevoel voor wat de gissingen zouden moeten zijn.

Als de geschatte NPV1 bijna nul is, is de IRR gelijk aan R1. De hele vergelijking is opgezet met de wetenschap dat, bij IRR, NPV gelijk is aan nul. Deze relatie is van cruciaal belang voor het begrijpen van de IRR.

Er zijn andere methoden voor het schatten van IRR. Hetzelfde basisproces wordt echter voor elk proces gevolgd: gissingen genereren over kortingswaarden en, als NPV te ver van nul verwijderd is, nog een keer raden en het opnieuw proberen.

Mogelijke toepassingen en beperkingen

IRR kan worden berekend en gebruikt voor doeleinden zoals hypotheekanalyse, private equity-investeringen, kredietbeslissingen, verwacht rendement op aandelen of het vinden van rendement tot einde looptijd op obligaties.

IRR-modellen houden geen rekening met kapitaalkosten. Ze gaan er ook van uit dat alle instroom van contanten die tijdens de duur van het project wordt verdiend, in hetzelfde tempo als IRR worden herbelegd. Deze twee emissies worden verantwoord in het aangepaste interne rendement (MIRR).