a:

Algemene evenwichtstheorie is een macro-economische theorie die verklaart hoe vraag en aanbod in een economie met veel markten dynamisch op elkaar inwerken en uiteindelijk culmineren in een evenwicht van prijzen. De theorie veronderstelt dat er een kloof is tussen de werkelijke prijzen en de evenwichtsprijzen. Het doel van de algemene evenwichtstheorie is het identificeren van de precieze set van omstandigheden waaronder de evenwichtsprijs waarschijnlijk stabiliteit zal bereiken. De theorie wordt het meest geassocieerd met Léon Walras, die in 1874 'Elements of Pure Economics' schreef. Hoewel het idee vaag werd gesuggereerd door eerdere economen, was hij de eerste die het idee grondig formuleerde.

Walras begon zijn uitleg van de algemene evenwichtstheorie door de eenvoudigste denkbare economie te beschrijven. In deze economie waren er slechts twee goederen die konden worden ingewisseld, aangeduid als x en y. Iedereen in de economie werd verondersteld koper te zijn van een van deze producten en een verkoper van de andere. Volgens dit model zouden vraag en aanbod onderling afhankelijk zijn, omdat het verbruik van elk van de goederen afhankelijk zou zijn van het loon dat is afgeleid van de verkoop van elk van de goederen.

De prijs van elk van de goederen zou worden bepaald door een biedprocedure, die Walras 'tâtonnement' (of 'betasten' in het Engels) noemde. Hij beschreef dit in termen van een individuele verkoper die de prijs van een goed in de markt riep en consumenten die reageerden door te kopen of te weigeren te betalen. Via een proces van vallen en opstaan ​​zou de verkoper de prijs aanpassen aan de vraag - de evenwichtsprijs. Walras geloofde dat er geen goederenruil zou plaatsvinden totdat de evenwichtsprijs was bereikt, een veronderstelling die door anderen werd bekritiseerd.

Bij het beschrijven van het evenwicht op grotere schaal paste Walras dit principe toe op multimarkt-instellingen, die veel ingewikkelder zijn. Hij introduceerde een derde goed voor zijn model - aangeduid als z. Hieruit konden drie prijsratio's worden bepaald, waarvan er één overbodig zou zijn omdat deze geen informatie zou geven die niet kon worden geïdentificeerd van de anderen. Dit overtollige goed kan worden geïdentificeerd als de standaard waarmee alle andere prijsratio's kunnen worden uitgedrukt - de norm zou een leidraad voor valutakoersen zijn.

Theoretisch gezien had de theorie van Walras transformationele effecten. Economie, voorheen een literaire en filosofische discipline, werd nu gezien als een deterministische wetenschap. Zijn aandrang dat de economie zou kunnen worden teruggebracht tot gedisciplineerde wiskundige analyse, blijft vandaag bestaan. In recentere bewoordingen kan ook worden gesteld dat de algemene evenwichtstheorie van Walras langdurige gevolgen heeft. Het vervaagt de scheidslijnen tussen micro-economie en macro-economie, omdat de economie die betrekking heeft op individuele huishoudens en bedrijven niet kan worden beschouwd als losstaand van de macro-economie.