Iedereen gebruikt geld. We willen het allemaal, werken eraan en denken erover na. Hoewel het creëren en groeien van geld enigszins ongrijpbaar lijkt, is geld de manier waarop we de dingen krijgen die we nodig hebben en wensen. De taak om te definiëren wat geld is, waar het vandaan komt en wat het waard is, behoort tot degenen die zich inzetten voor de discipline van de economie. Hier kijken we naar de veelzijdige kenmerken van geld.

Wat is geld?

Vóór de ontwikkeling van een ruilmiddel - i. e. , geld - mensen zouden ruilen om de goederen en diensten te krijgen die ze nodig hadden. Twee personen, die elk een aantal goederen hadden die de andere wilde, zouden een handelsovereenkomst sluiten.

Deze vroege vorm van ruilhandel biedt echter niet de overdraagbaarheid en deelbaarheid die de handel efficiënt maakt. Als je bijvoorbeeld koeien hebt maar bananen nodig hebt, moet je iemand vinden die niet alleen bananen heeft, maar ook het verlangen naar vlees. Wat als je iemand vindt die behoefte heeft aan vlees, maar geen bananen en alleen jou konijnen kan aanbieden? Om je vlees te krijgen, moet hij of zij iemand vinden die bananen heeft en konijntjes wil … en zo verder.

Het gebrek aan overdraagbaarheid van ruilhandel voor goederen, zoals u kunt zien, is vermoeiend, verwarrend en inefficiënt. Maar dat is niet waar de problemen eindigen: zelfs als je iemand vindt met wie je vlees verhandelt voor bananen, denk je misschien niet dat een aantal van hen een hele koe waard is. Je zou dan een manier moeten bedenken om je koe te verdelen (een rommelige onderneming) en te bepalen hoeveel bananen je bereid bent te nemen voor bepaalde delen van je koe.

Om deze problemen op te lossen kwam commodity-geld: een type goed dat als valuta fungeert. In de 17e en vroege 18e eeuw bijvoorbeeld, gebruikten Amerikaanse kolonialisten bevervellen en gedroogde mais in transacties; met algemeen geaccepteerde waarden, werden deze waren gebruikt om andere dingen te kopen en verkopen. De soorten waren die voor handel werden gebruikt, hadden bepaalde kenmerken: ze waren zeer gewenst en daarom waardevol, maar ze waren ook duurzaam, draagbaar en gemakkelijk op te slaan.

Een ander, meer geavanceerd voorbeeld van grondstoffengeld is een edelmetaal zoals goud - dat eeuwenlang werd gebruikt om de papieren valuta te ondersteunen tot in de jaren zeventig. In het geval van de Amerikaanse dollar betekende dit bijvoorbeeld dat buitenlandse overheden in staat waren om hun dollars te nemen en ze in te ruilen tegen een bepaald tarief voor goud met de Amerikaanse Federal Reserve. Wat interessant is, is dat, in tegenstelling tot de bevervellen en gedroogde maïs (die respectievelijk kan worden gebruikt voor kleding en voedsel), goud louter kostbaar is omdat mensen het willen. Het is niet per se nuttig - je kunt het immers niet eten en het zal je niet 's nachts warm houden, maar de meerderheid van de mensen vindt het mooi, en ze weten dat anderen denken dat het mooi is.Dus, goud is iets waarvan je zeker kunt geloven dat het het waard is. Goud dient daarom als een fysiek blijk van rijkdom, gebaseerd op de perceptie van mensen.

Als we nadenken over deze relatie tussen geld en goud, kunnen we enig inzicht krijgen in hoe geld zijn waarde verwerft - als een weergave van iets waardevols.

Vertoningen Alles maken

Het tweede type geld is fiat-geld, wat de behoefte aan fysieke grondstoffen om het te ondersteunen wegneemt. In plaats daarvan wordt de waarde ervan bepaald door vraag en aanbod, en het vertrouwen van mensen in waarde. Fiat-geld ontwikkelde zich omdat goud een schaars goed was en economieën die snel groeiden, konden niet altijd genoeg van mij maken om aan hun valutabehoeften te voldoen. Voor een bloeiende economie is de behoefte aan goud om geldwaarde te geven uiterst inefficiënt, vooral wanneer, zoals we al hebben vastgesteld, de waarde ervan echt wordt gecreëerd door de perceptie van mensen.

Fiat-geld wordt het symbool van de waarnemingswaarde van mensen, de basis voor de reden waarom geld wordt gecreëerd. Een economie die groeit, is blijkbaar goed bezig met het produceren van andere dingen die waardevol zijn voor zichzelf en voor andere economieën. Over het algemeen geldt dat hoe sterker de economie is, des te sterker het geld zal worden waargenomen (en waarnaar wordt gezocht) en vice versa. Maar vergeet niet dat deze perceptie, hoewel abstract, op een of andere manier moet worden ondersteund door hoe goed de economie concrete dingen en diensten kan produceren die mensen willen.

Bijvoorbeeld, in 1971 werd de Amerikaanse dollar van de goudstandaard afgenomen - de dollar was niet meer inwisselbaar in goud en de goudprijs was niet langer vastgesteld op een bedrag in dollars. Dit betekende dat het nu mogelijk was om meer papiergeld te creëren dan er goud was om het te ondersteunen; het was de gezondheid van de Amerikaanse economie die de waarde van de dollar ondersteunt. Als de economie een duikvlucht neemt, daalt de waarde van de Amerikaanse dollar zowel in eigen land door inflatie als internationaal door valutakoersen. Gelukkig zou de implosie van de Amerikaanse economie de wereld in een financieel donker tijdperk onderdompelen, dus vele andere landen en entiteiten werken onvermoeibaar om ervoor te zorgen dat dit nooit gebeurt.

Tegenwoordig wordt de waarde van geld (niet alleen de dollar, maar de meeste valuta) uitsluitend bepaald door zijn koopkracht, zoals gedicteerd door de inflatie. Dat is de reden waarom het eenvoudigweg afdrukken van nieuw geld geen welvaart creëert voor een land. Geld wordt gecreëerd door een soort van eeuwige wisselwerking tussen concrete dingen, onze ontastbare wens voor hen, en ons abstract geloof in wat waarde heeft. Geld is waardevol omdat we het willen, maar we willen het alleen omdat het ons een gewenst product of dienst kan bezorgen.

Hoe wordt geld gemeten?

Maar hoeveel geld is er precies en welke vormen heeft het? Economen en beleggers stellen deze vraag elke dag om te zien of er sprake is van inflatie of deflatie. Om het geld meer waarneembaar te maken voor meetdoeleinden, hebben ze het in drie categorieën verdeeld:

• M1 - Deze geldcategorie omvat alle fysieke denominaties van munten en valuta; vraagdeposito's, die rekeningen en NOW-rekeningen controleren; en reischeques.Deze geldcategorie is de smalste van de drie; het is in wezen het geld dat wordt gebruikt om dingen te kopen en betalingen te doen (zie het gedeelte 'actief geld' hieronder).
• M2 - Met bredere criteria voegt deze categorie al het geld in M1 toe aan alle tijdgerelateerde deposito's, spaarrekeningen en niet-institutionele geldmarktfondsen. Deze categorie vertegenwoordigt geld dat direct in contanten kan worden omgezet.
• M3 - De breedste klasse van geld, M3 combineert al het geld dat is te vinden in de M2-definitie en voegt hier alle grote termijndeposito's, institutionele geldmarktfondsen, kortlopende repo's en andere grotere liquide activa aan toe.

Door deze drie categorieën bij elkaar te voegen, komen we uit bij de geldhoeveelheid van een land, of de totale hoeveelheid geld binnen een economie.

Actief geld

De categorie M1 omvat wat bekend staat als actief geld, dat wil zeggen de totale waarde van munten en papiergeld in omloop onder het publiek. De hoeveelheid actief geld schommelt per seizoen, maandelijks, wekelijks en dagelijks. In de Verenigde Staten distribueren Federal Reserve Banken nieuwe valuta voor het Amerikaanse ministerie van Financiën. Banken lenen geld uit aan klanten, dat wordt geclassificeerd als actief geld zodra het actief wordt verspreid.

De variabele vraag naar contant geld komt overeen met een constant fluctuerend actief-geldentotaal. Mensen betalen bijvoorbeeld meestal contante betalingen of trekken zich terug uit geldautomaten in het weekend, dus er is meer actieve contanten op een maandag dan op een vrijdag. De publieke vraag naar contant geld neemt af en toe af, bijvoorbeeld na het decemberseizoensseizoen.

Vanwege de grote vraag vanuit het buitenland, bevindt het merendeel van de in omloop zijnde Amerikaanse contanten zich eigenlijk buiten de Verenigde Staten.

Hoe geld wordt gecreëerd Nu we hebben besproken waarom en hoe geld, een weergave van waargenomen waarde, in de economie wordt gecreëerd, moeten we het hebben over de centrale bank van een land (het is de Federal Reserve in de VS). VS) kan zijn geldvoorraad beïnvloeden en manipuleren.

Laten we eens kijken naar een vereenvoudigd voorbeeld van hoe dit wordt gedaan. Als het de hoeveelheid geld in omloop wil verhogen, kan de centrale bank het natuurlijk gewoon afdrukken, maar de fysieke rekeningen vormen slechts een klein deel van de geldhoeveelheid.

Een andere manier voor de centrale bank om de geldhoeveelheid te vergroten, is het kopen van staatsobligaties op de markt. Wanneer de centrale bank deze overheidspapier koopt, brengt het geld op de markt en effectief in de handen van het publiek. Hoe betaalt een centrale bank zoals de Federal Reserve hiervoor? Hoe vreemd het ook klinkt, ze creëren simpelweg het geld uit de lucht en dragen het over aan die mensen die de effecten verkopen! Of het kan de rente verlagen, waardoor banken leningen of kredieten met lage kosten kunnen verlengen - een fenomeen dat bekend staat als goedkoop geld - en bedrijven en individuen aanmoedigen om te lenen en te besteden.

Om de geldhoeveelheid te verkleinen, doet de centrale bank het tegenovergestelde en verkoopt ze overheidsobligaties. Het geld waarmee de koper de centrale bank betaalt, wordt in wezen uit de circulatie genomen.Houd in gedachten dat we in dit voorbeeld generaliseren om dingen eenvoudig te houden. (Voor meer informatie, zie de Federal Reserve (de Fed) Reserve-zelfstudie.)

Denk eraan, zolang mensen vertrouwen hebben in de valuta, kan een centrale bank er meer van uitgeven. Maar als de Fed te veel geld uitgeeft, zal de waarde dalen, zoals bij alles dat een groter aanbod heeft dan de vraag. Dus hoewel het technisch gezien 'uit het niets' geld kan creëren, kan de centrale bank niet gewoon geld afdrukken zoals het wil.

De geschiedenis van Amerikaans geld

Currency Wars

In de 17e eeuw was Groot-Brittannië vastbesloten om de controle te houden over zowel de Amerikaanse koloniën als de natuurlijke hulpbronnen waarover zij zeggenschap hadden. Om dit te doen, beperkten de Britten de geldhoeveelheid en maakten het voor de koloniën illegaal om zelf munten te slaan. In plaats daarvan werden de koloniën gedwongen om te handelen met behulp van Engelse wissels die alleen konden worden ingewisseld voor Engelse goederen. Kolonisten werden betaald voor hun goederen met dezelfde rekeningen, waardoor ze effectief werden afgesloten van de handel met andere landen.

Als reactie hierop keerden de koloniën terug in een ruilsysteem met munitie, tabak, nagels, pelzen en al het andere dat zou kunnen worden verhandeld. Kolonisten verzamelden ook alle buitenlandse valuta die ze konden, de meest populaire waren de grote, zilveren Spaanse dollars. Dit werden stukjes van acht genoemd omdat je, toen je iets moest veranderen, je mes uittrok en het in acht stukjes hakte. Hieruit hebben we de uitdrukking 'twee bits', wat neerkomt op een kwart dollar. (Voor meer informatie over het begin van het geld, zie

Geschiedenis van het geld: van ruilhandel tot bankbiljetten .) Massachusetts Money

Massachusetts was de eerste kolonie die het moederland tartte. In 1652 sloeg de staat zijn eigen zilveren munten, waaronder de dennenboom en eikeboomschellingen. Het omzeilde de Britse wet waarin stond dat alleen de koning van het Britse rijk munten kon uitgeven door al hun munten te dateren 1652, een periode waarin er geen monarch was. In 1690 gaf Massachusetts ook het eerste papiergeld uit en noemde het kredietbrieven.

De spanningen tussen Amerika en Groot-Brittannië bleven stijgen tot de Revolutionaire Oorlog uitbrak in 1775. De koloniale leiders verklaarden onafhankelijkheid en creëerden een nieuwe munteenheid genaamd "continentalen" om hun zijde van de oorlog te financieren. Helaas drukte elke overheid net zoveel geld af als nodig was zonder het te steunen op een standaard of een activum, dus de continentalen ervoeren een snelle inflatie en werden waardeloos. Dit ontmoedigde de Amerikaanse regering om bijna honderd jaar papiergeld te gebruiken.

Nasleep van de revolutie

De chaos van de Revolutionaire Oorlog verliet het monetaire systeem van de nieuwe natie een compleet wrak. De meeste van de valuta's in de nieuw gevormde Verenigde Staten van Amerika waren nutteloos. Het probleem werd pas 13 jaar later in 1788 opgelost, toen het Congres constitutionele bevoegdheden kreeg om geld te munten en de waarde ervan te reguleren. Het Congres richtte een nationaal monetair systeem op en creëerde de dollar als de belangrijkste geldeenheid.Er was ook een bimetaalstandaard, wat betekent dat zowel zilver als goud konden worden gewaardeerd in, en gebruikt als back-up, papieren dollars. (Zie voor verwante literatuur

The Gold Standard Revisited .) Het duurde 50 jaar om alle buitenlandse munten en concurrerende staatsmunten uit de roulatie te krijgen. Bankbiljetten waren al die tijd in omloop, maar omdat banken meer bankbiljetten uitgeven dan ze hadden om te dekken, werden deze bankbiljetten vaak tegen een lagere waarde verhandeld.

Uiteindelijk was de VS klaar om het papiergeld-experiment opnieuw te proberen. In de jaren 1860 creëerde de Amerikaanse regering meer dan $ 400 miljoen aan wettig betaalmiddelen om de strijd tegen de Confederatie in de burgeroorlog te financieren. Dit werden 'groene dollars' genoemd, simpelweg omdat hun ruggen in groen waren gedrukt. De regering steunde deze valuta en verklaarde dat deze kan worden gebruikt om zowel publieke als private schulden terug te betalen. De waarde schommelde echter in overeenstemming met het succes of falen van het Noorden in bepaalde stadia van de oorlog. Geconfedereerde dollars, die in de jaren zestig ook door de afnemende staten werden uitgegeven, volgden het lot van de Confederatie en waren tegen het einde van de oorlog waardeloos.

Nasleep van de burgeroorlog

In februari 1863 keurde het Amerikaanse Congres de National Bank Act goed. Deze wet vormde een monetair systeem waarbij nationale banken bankbiljetten uitgegeven door Amerikaanse staatsobligaties uitgeven. De Amerikaanse Schatkist werkte vervolgens om staatsbankbiljetten uit omloop te brengen, zodat de nationale bankbiljetten de enige valuta zouden worden.

Tijdens deze periode van wederopbouw was er veel discussie over de bimetaalstandaard. Sommigen waren voor het gebruik van alleen zilver om de dollar te ondersteunen, anderen waren voor goud. De situatie werd opgelost in 1900 toen de Gold Standard Act werd aangenomen, waardoor goud de enige steun voor de dollar was. Dit betekende dat je in theorie je papieren geld kon nemen en inwisselen voor de overeenkomstige waarde in goud. In 1913 werd de Federal Reserve gecreëerd en kreeg de macht om de economie te sturen door de geldhoeveelheid en de rente op leningen te beheersen.

The Bottom Line

Het geld is enorm veranderd sinds de dagen van shells en skins, maar de hoofdfunctie is helemaal niet veranderd. Ongeacht welke vorm het aanneemt, geld biedt ons een ruilmiddel voor goederen en diensten en zorgt ervoor dat de economie kan groeien, aangezien transacties met grotere snelheden kunnen worden voltooid.