a:

Om te bepalen of de stagflatieomstandigheden in de Amerikaanse economie aanwezig zijn, overwegen analisten in de eerste plaats de volgende indicatoren: de consumentenprijsindex of CPI; bruto binnenlands product, of BBP; en het niet-agrarisch loonrapport of NFP.

Stagflatie is een term die wordt toegeschreven aan een Britse politicus die het gebruikte om een ​​situatie te verklaren waarin een periode van trage economische groei en hoge werkloosheidscijfers gepaard gingen met een stijging van de algemene prijzen, een toestand van gelijktijdige economische stagnatie en inflatie. Een dergelijke situatie vormt een soort tweesnijdend zwaard voor beleidsmakers van de overheid, in die zin dat economisch beleid dat is ingesteld om de werkloosheid te verlagen vaak de inflatie kan verhogen. Evenzo kan een beleid dat is ontworpen om de inflatie te temperen de neiging hebben om de werkloosheid te verhogen.

Er zijn twee specifieke oorzaken die volgens economen verantwoordelijk zijn voor het optreden van stagflatie. Een daarvan is de vermindering van de productiecapaciteit in de economie die wordt veroorzaakt door een ongewenste aanvoerschok. Dit veroorzaakt een stijging van de productprijzen en een gelijktijdige daling van de winstgevendheid. Milton Friedman's beroemde beschrijving van dit scenario was "te veel geld najagen van te weinig goederen. "Een tweede belangrijke oorzaak, zoals voorgesteld door economen, is een ongeschikt macro-economisch beleid. Een overheid creëert bijvoorbeeld stagnatie door overmatige regulering van markten, terwijl de Federal Reserve een hoge groei van de geldhoeveelheid toestaat die tot inflatie leidt.

Gezien de definitie van stagflatie als hoge inflatie, hoge werkloosheid en lage economische groei, zijn de drie belangrijkste economische indicatoren die worden gebruikt om mogelijke stagflatieomstandigheden op te sporen de drie belangrijkste indicatoren voor het volgen van inflatie, werkgelegenheid en economische groei: het CPI-, BBP- en NFP-rapport. De CPI is een waarde die het gewogen gemiddelde van de prijs van een grote groep van basisproducten en -diensten voor consumenten meet. Dit meetinstrument wordt maandelijks, driemaandelijks en jaarlijks berekend en blijft, ondanks de aanhoudende controverse over de nauwkeurigheid, de primaire indicator die wordt gebruikt om de huidige niveaus van inflatie of deflatie te beoordelen.

Het BBP is de contante waarde van alle diensten en goederen geproduceerd binnen de VS gedurende een specifieke periode; de primaire BBP-berekening is het cijfer van het BBP voor het jaar, maar de cijfers worden ook op kwartaalbasis vrijgegeven. Het bbp is de primaire indicator van de algehele economische stabiliteit van het land en de huidige economische groei. Hoewel BBP-cijfers met een vertragende groeisnelheid nooit welkom zijn, worden ze als bijzonder alarmerend beschouwd wanneer dergelijke cijfers gelijktijdig verschijnen met aanwijzingen voor een stijging van de inflatie.

De laatste veel gebruikte indicator-economen gebruiken als een teken voor stagflatie het niet-agrarische loonrapport, het belangrijkste Amerikaanse werkgelegenheidsrapport dat maandelijks wordt gegenereerd en een belangrijk hulpmiddel dat door economische beleidsmakers en marktanalisten over de hele linie wordt gebruikt. De NFP vertegenwoordigt alle betaalde werknemers in de VS, exclusief landarbeiders en werknemers van de overheid en non-profitorganisaties. De financiële markten zijn zeer reactief ten opzichte van de publicatie van dit rapport, dat doorgaans direct na zijn vrijgave hoge volatiliteit veroorzaakt. De sterkte van de correlatie tussen de markten en het NFP-rapport geeft geloofwaardigheid aan het gebruik ervan als een belangrijke economische indicator.

Een onderzoek van de relatie tussen deze drie factoren laat zien hoe een soort domino-effect kan leiden tot afstemming, waardoor stagflatie ontstaat doordat hoge prijzen de consumentenbestedingen inperken; lager verbruik leidt tot productievermindering; en de productiekortingen resulteren in personeelsinkrimpingen en hogere werkloosheid.