a:

De meest gebruikte beoordeling van de kapitaaltoereikendheid van een bank is de solvabiliteitsratio. Veel analisten en professionals in de banksector geven echter de voorkeur aan de maatregel voor economisch kapitaal. Bovendien kunnen analisten of beleggers kijken naar de Tier 1-leverageratio of de belangrijkste liquiditeitsratio's.

De kapitaaltoereikendheid van banken wordt wereldwijd streng gereguleerd om de stabiliteit van het financiële systeem en de wereldeconomie beter te waarborgen en ook om depositohouders extra te beschermen. Binnen de Verenigde Staten worden banken op federaal niveau gereguleerd door de Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC), de Federal Reserve Board en het Office of the Comptroller of the Currency (OCC). Bovendien zijn staatsgecharterde banken onderworpen aan nationale regelgevende instanties.

De regulering en solvabiliteit van banken worden als kritisch beschouwd vanwege het unieke belang van het bankwezen voor het functioneren van de economie als geheel. Het bewaken van de financiële toestand van banken is ook belangrijk omdat banken te maken krijgen met een mismatch in liquiditeit tussen hun activa en passiva. Aan de passiefzijde van de bankbalans staan ​​zeer liquide rekeningen, zoals direct opvraagbare deposito's. De activa van een bank bestaan ​​echter voornamelijk uit eerder illiquide leningen. Hoewel leningen door banken kunnen en vaak worden verkocht, kunnen ze maar snel worden omgezet in contanten door ze tegen een aanzienlijke korting te verkopen.

U. S.-banken moeten een minimum solvabiliteitsratio handhaven. De solvabiliteitsratio vertegenwoordigt de risicogewogen kredietblootstelling van een bank. De ratio meet twee soorten kapitaal. Tier one capital is gewoon aandelenkapitaal dat verliezen kan opvangen zonder dat de bank haar activiteiten hoeft te staken. Tier twee kapitaal is achtergestelde schuld, die verliezen kan opvangen in het geval van liquidatie van een bank. Sommige analisten zijn kritisch ten aanzien van het risicogewogen aspect van de kapitaaltoereikendheidsratio en hebben erop gewezen dat het overwicht van wanbetalingen bij leningen die zich tijdens de financiële crisis van 2008 hebben voorgedaan, betrekking had op leningen met een zeer lage risicoweging, terwijl veel leningen de zwaarste weging droegen voor risico was niet standaard.

Een verwante solvabiliteitsratio die soms in aanmerking wordt genomen, is de Tier 1-leverageratio, berekend als het tier-ene kapitaal van een bank gedeeld door de gemiddelde waarde van zijn totale geconsolideerde activa. Veel analisten en bankdirecteuren beschouwen de economische kapitaalmaatstaf als een meer accurate en betrouwbare beoordeling van de financiële soliditeit en risicoblootstelling van een bank dan de solvabiliteitsratio. De berekening van het economisch kapitaal, dat schat hoeveel kapitaal een bank moet hebben om te zorgen dat het zijn huidige uitstaande risico kan verwerken, is gebaseerd op de financiële gezondheid van de bank, de kredietwaardigheid, de verwachte verliezen en het betrouwbaarheidsniveau van de solvabiliteit.Door dergelijke economische realiteiten op te nemen als verwachte verliezen, wordt deze maatregel geacht een meer realistische inschatting te zijn van de werkelijke financiële gezondheid en het risiconiveau van een bank.

Beleggers of marktanalisten kunnen ook banken onderzoeken door gebruik te maken van standaard equity-evaluaties die de financiële gezondheid van bedrijven in elke sector beoordelen. Deze alternatieve evaluatiemaatstaven omvatten liquiditeitsratio's zoals de huidige ratio, de cash ratio of de quick ratio.