a:

Dekkingsgraden richten zich op het vermogen van een onderneming om haar schulden te beheren, terwijl de leverged free-cashflow naar enterprise value-ratio in de eerste plaats een leverage- of equity multiplier-waardering is. Er is geen specifieke dekkingsgraad, maar meerdere. Het is belangrijk dat beleggers kunnen bepalen of een bedrijf een schuldniveau heeft dat hoger is dan een veilig bedrag en mogelijk problematisch is. Het is een normale praktijk voor een bedrijf om schulden te gebruiken als een middel om activiteiten te financieren, maar als een bedrijf te veel schulden gebruikt, kan het misschien moeilijk zijn om de schuldenlast te beheren. Dekkingsgraden stellen beleggers en analisten in staat te bepalen hoe capabel een bedrijf is om zijn schuldverplichtingen te dekken. Een hogere dekkingsgraad betekent dat een bedrijf meer in staat is om zijn uitstaande schuld te beheren en af ​​te betalen. Dekkingsgraden met het meest voorkomende gebruik zijn onder meer de dekkingsgraad van het actief, de rentedekkingsratio en de dekkingsgraad van de rentedragende schulden.

De asset coverage-ratio biedt beleggers het vermogen om het potentieel van een bedrijf te begrijpen om voldoende winst te genereren uit zijn bestaande activa om zijn schulden te dekken. Het idee achter deze ratio is dat een bedrijf met meer activa dan het totale aantal leningen eerder zijn verplichtingen op een later tijdstip zal aflossen. De activadekkingsratio trekt de kortetermijnschulden van een bedrijf af van zijn materiële activa en verdeelt vervolgens het totaal van de schuld van het bedrijf.

De rentedekkingsratio verdeelt de inkomsten van een bedrijf voor rente en belastingen, of EBIT, door de rentekosten voor dezelfde periode. Een algemene regel voor beleggers en analisten is dat de rentedekkingsratio van een bedrijf 1. 5 of hoger moet zijn. Lagere ratio's zijn een indicatie dat een bedrijf moeite heeft om zijn schulden af ​​te lossen.

De debt-service dekkingsgraad compenseert een tekortkoming in de rentedekkingsratio; het houdt geen rekening met het feit dat bedrijven op kwartaalbasis hun hoofdsom moeten betalen. De formule voor de debt-service ratio is het nettoresultaat gedeeld door de totale kosten van de hoofdaflossingen plus rentelasten. Beleggers geven de voorkeur aan schuldendienstverhoudingen die hoger zijn dan het minimaal aanvaardbare niveau van 1.

De leveraged free cash flow to enterprise value ratio, of LFCF / EV, is een ander type waarderingsmaatstaf, vaak gebruikt om ondergewaardeerde bedrijven te identificeren. Dit zijn bedrijven met een leverged free-cashflow die groter is dan de ondernemingswaarde van het bedrijf, wat resulteert in een hogere ratio. De LFCF / EV is een combinatie van twee delen, levered free cashflow en enterprise value.

Levered free cash flow is vrije kasstroom beschikbaar zodra de rente op openstaande schulden is voldaan.Dit aantal is belangrijk omdat het geen cijfer is dat gemakkelijk kan worden gemanipuleerd in de jaarrekening van een bedrijf. Ondernemingswaarde is de totale waarde van een bedrijf, inclusief alle bronnen van eigendom, zoals preferente aandelen, uitstaande schulden en marktkapitalisatie. Het laatste cijfer trekt de contante posities in mindering. De vergelijking van de vrije kasstroom met de ondernemingswaarde biedt een alternatieve waardering van een onderneming die vervolgens kan worden vergeleken met de waardering van het bedrijf volgens marktkapitalisatie of andere fundamentele fundamentele waarderingsstatistieken.