a:

Het belangrijkste verschil tussen de GOOG- en GOOGL-aandelenmarkten van Google is dat GOOG-aandelen geen stemrecht hebben terwijl GOOGL-aandelen dat wel doen.

De reden voor de splitsing tussen de twee klassen aandelen was om de controle over de stichters Larry Page en Sergey Brin te behouden. Wanneer bedrijven openbaar worden, verliezen vaak oprichters de controle over hun bedrijf wanneer er te veel aandelen worden uitgegeven.

Google heeft een verbeten geloof in zijn missie om de informatie van de wereld te organiseren en een sterke betrokkenheid bij de visie van de oprichters. Visies van bedrijven kunnen worden aangetast wanneer bedrijven openbaar worden, omdat deze visie vaak op de achtergrond wordt gedwongen wanneer belangen van aandeelhouders voorrang krijgen. Markten en beleggers kunnen bijziend zijn in hun zoektocht naar resultaten op de korte termijn, zelfs ten koste van de lange termijn. De aandelensplitsing is een methode die Brin en Page in staat stelt te profiteren van de liquiditeit op de openbare markt, terwijl ze toch het stemrecht behoudt en de controle over het bedrijf niet verliest.

Het resultaat is een bedrijf dat door de oprichters wordt bestuurd, maar zonder het meerderheidsbelang. Dit gebeurt via een structuur met drie klassen:

Klasse A - Gehouden door reguliere beleggers met reguliere stemrechten (GOOGL)

Klasse B - Gehouden door de oprichters, en heeft tien keer de stemming vermogen in vergelijking met klasse A.

Klasse C - Geen stemrechten, normaal gesproken in handen van werknemers en klasse A-aandeelhouders (GOOG).

Vaak groeperen activistische beleggers zich en verzamelen ze aandelen om bedrijven te dwingen om aandeelhoudersvriendelijke initiatieven te nemen, zoals kostenbesparingen, inkoop van eigen aandelen en speciale dividenden die de aandelenkoersen stimuleren. Dit proces kan vijandig worden, waarbij activisten zich bezighouden met openbare gevechten om bestuurszetels te winnen en de controle over het bedrijf te ontnemen. Deze kortetermijngedreven beslissingen staan ​​haaks op de missie van Google. Page en Brin wilden deze mogelijkheid voorkomen, vooral nu de stijging van de aandelenkoersen van Google is vertraagd en de groei van de kernactiviteiten is afgenomen.

Al vroeg in zijn ambtstermijn kon Google niets verkeerd doen toen de internetzoekopdracht explodeerde en het bedrijf een monopolie had met meer dan 90% van de markt. Veel beleggers zagen Google als een internet-ETF en beschouwden dit als een integraal onderdeel van de blootstelling aan aandelenmarkten. Omdat internet echter is gemigreerd naar mobiele apparaten, is Google minder succesvol geweest in de transitie.

Google slaagde er ook niet in om te profiteren van de golf van sociale media en verloor daarbij Facebook (FB) en Twitter (TWTR). Het bedrijf is onder vuur komen te staan ​​van critici en aandeelhouders vanwege de overvloedige werknemersvoordelen, zware uitgaven en gebrek aan winstgevende gebieden die verder gaan dan alleen zoeken. Toen Google met grote sprongen groeide, kon het geen kwaad. Nu het is gestruikeld, zouden activisten rond het bedrijf zijn gaan ronddraaien als het niet voor de aandelensplitsing was.

Dit zijn dus de factoren achter het splitsen van GOOG-aandelen in nieuwe tickersymbolen, GOOG en GOOGL. De splitsing resulteerde in de splitsing van elk Google-aandeel in GOOG en GOOGL. De beweging zette een trend voort bij technologiebedrijven zoals Facebook, Yelp en LinkedIn (LNKD) om de controle over het bedrijf bij de oprichters te consolideren.

Deze bedrijven hebben dergelijke controles ingevoerd nadat talloze incidenten van oprichters uit hun bedrijven werden verdrongen, het meest berucht bij Steve Jobs in het midden van de jaren tachtig. Tot dusverre had de manoeuvre weinig invloed op de aandelenkoers, waarbij beide klassen dicht bij elkaar handelden.