a:

De prestaties van de financiële sector zijn sterk afhankelijk van de inkomsten van banken, en banken presteren het best als de rente laag is en er meer vraag is naar uitleenbare gelden. Financiële bedrijven zijn geneigd om de markt het meest te overtreffen tijdens de vroege cyclusfase van de conjunctuurcyclus, hoewel sommige financiële aandelen buitengewoon goed presteren tijdens een recessie.

Het is populair bij veel beleggers om verschillende marktsectoren binnen te komen en te verlaten tijdens identificeerbare progressies in de bedrijfscyclus. Deze praktijk, ook wel sectorrotatie genoemd, is een belangrijk onderdeel geworden van de moderne financiële markten.

Uitleg over sectorrotatie

Sectorrotatie is ontstaan ​​uit onderzoek van het National Bureau of Economic Research, dat gegevens verzamelt om economische uitbreidingen en recessies bij te houden. De theorie van sectorrotatie beweert dat beleggers hete sectoren moeten volgen en moeten roteren volgens enigszins voorspelbare wijzigingen in het kader van de uitbreidingscontractie.

Deze strategie kan worden gezien als een actieve weddenschap tegen de efficiënte markt. Beleggers proberen verwachte veranderingen in de winstgevendheid van de sector te voorspellen en op de juiste momenten te betreden en te verlaten om te profiteren. Voorstanders van sectorrotatie zijn van mening dat de financiële sector het beste presteert aan het begin van de conjunctuurcyclus. Volgens onderzoek van Fidelity is dit de enige fase van de cyclus waarin financials het beter doen dan de bredere markt.

Financiële diensten in de economische cyclus

De meeste financiële experts splitsen de economische cyclus op in vier herhaalbare fasen: vroege, midden-, late cyclus en recessie. In tegenstelling tot seizoensgebonden beleggingstrends, herhalen conjunctuurpatronen zich niet in tijdsspecifieke patronen; dit maakt de economische cyclus moeilijk te voorspellen.

De vroege cyclusfase volgt na de voorgaande recessie. Volgens dit model wordt de vroege cyclus gekenmerkt door de verandering van negatieve naar positieve economische groei zoals gemeten door het bruto binnenlands product (bbp). Kredietmarkten krijgen wat liquiditeit dankzij het soepele monetaire beleid, waardoor kapitaaluitbreidingen en extra consumentenuitgaven mogelijk zijn. Typisch, zowel fiscaal als monetair beleid zijn nog steeds stimulerend. Deze fase van de cyclus eindigt wanneer de markt piekt.

Bedrijven in de financiële dienstverlening profiteren tweevoudig: hun rol als intermediair bij financiële transacties brengt fee- en commissie-inkomsten met zich mee, en veranderingen in rentespreads maken arbitragemogelijkheden mogelijk. De snelheid van financiële transacties wint aan kracht en brengt zowel individuele consumenten als bedrijven voor transacties, leningen en andere uitwisselingen.Makelaars, kredietverstrekkers en vermogensbeheerders zouden allemaal meer activiteit moeten zien.

De vroege cyclusfase herkennen

Geen twee bedrijfcycli zijn hetzelfde. Sommige recessies zijn diep en kort, zoals de depressie van 1920-1921; sommige recessies zijn ondieper en langer, zoals de recessie van 1973-1975. Als de financiële sector het beste presteert als een economie zich begint te herstellen, hoe moeten beleggers dan een aankomende gelegenheid zien?

Volgens sommige economen wordt het einde van een recessie gewoonlijk benadrukt door extra personeel en uitgaven. Anderen beweren dat bedrijfscycli geen duidelijk begin of einde hebben en niet grofweg moeten worden gesegmenteerd door brede monetaire aggregaten (zoals bbp of consumentenuitgaven). Volgens de sectorrotatietheorie zou er een periode moeten zijn tussen dal en piek die strategisch gericht kan zijn.